Gisteren naar vriendin geweest die in 'zijn' stad woont. Het zuiden des lands. we gingen uit. Het was een ramp! Er waren alleen maar stomme jongens van onder de 24 en voelde me erg oud Verder wel gezellig. Was ook de eerste keer dat ik daar was zonder hem. Dat was best gek en op veel plekken kwamen herinneringen boven..... Kwam ook nog een vriend van hem tegen die vrolijk zei: "oja! vriendinnetje van X!" Ik riep nog vrolijker over de bar "neeh niemeer he?!" en kreeg een gratis drankje van de barman. Nou nou, wat een feest en ik dacht nog goh het ziet er vast uit alsof ik er helemaal overheen ben!! Maar hoelanger de nacht vorderde hoe meer ik me ging irriteren aan al die stomme mensen en mn vriendin met relatieproblemen had ook niet echt een positieve kijk op de liefde! ..voelde me dus een beetje in een dip glijden...: wat een ellende dat het uit is, hoe kan het nou dat het zover is gekomen, niemand is leuk, ik vind nooit meer iemand, ik blijf over! Ik kreeg in de auto op weg naar onze laatste uitgaanspoging (een of ander feestje) heel erg de neiging om hem te sms-en, ookal was het 3 uur 's nachts. Een sms-je geschreven naar hem..maar niet verstuurd. (merk dat soms alleen het sms-je schrijven al helpt, dus zonder te versturen)
Had erin gezet dat het nog steeds pijn doet maar dat ik gewoon doorga ..omdat het moet. De laatste keer dat ik hem zag was ik namelijk zo rustig en sterk dat hij misschien het idee heeft dat het me niks meer doet.
Maargoed..terugweg in de auto vandaag..dan hoor je zo'n suf Blof-liedje wat je al 100 keer gehoord hebt. Maar ineens hoor je het heel anders..en toch weer tranen. Ik moet maar even accepteren dat ik weer even een terugslag heb en dat zal waarschijnlijk door 'zijn' stad komen..
maar wel: weer iets van mn lijstje!
Is iets wat ik zelf heb bedacht en lijkt alsof me dat helpt te verwerken. Zoals iedereen zal hebben hier..zijn er duizende dingen die je aan de ander doen denken: zijn/haar automerk/type komt langs je op de snelweg, muziek die hij/zij goed vond, je doet iets wat je de laatste keer samen deed..noem maar op. Nu zie ik al die dingen in een soort lijst..en elke keer dat ik er weer bij stil sta..omdat ik iets zie/hoor wat me aan hem doet denken..dan kan je dat een soort van 'afstrepen'op je lijstje en brengt je dichter bij het 'verwerken'. Dus als ik weer zoiets heb..dan denk ik: "weer iets van mn lijstje" en zie ik het als een stap vooruit...
might help right?
goeie instelling
dying without you...
Ik vind dat je wat dat betreft een goeie instelling hebt.
Wat betreft je lijstje, misschien een goed idee voor iedereen hier.
Ik probeer al een tijdje met de zelfde instelling zo ongeveer door te gaan en ik voel me ook al een stuk beter. Ondanks dat we getrouwd waren....
kleine dingen
Hoi,
Ja, dat soort kleine dingen - zoals bij jou het afstreeplijstje - maken het verwerken wat wezenlijker. Zelf loop ik dagelijks te vechten tegen dat ik hem wil bellen. We hebben afgesproken dat ik wat ruimte neem en hem bel zodra ik daar de behoefte toe voel (ja NU dus al). Slim is dus om op dit moment te leren omgaan met die enorme belbehoefte, er niet aan te geven, juist omdat ik weet dat het een leuk en lang gesprek wordt en ik daar niets mee opschiet. Dus heb ik een papiertje met de komende data erop gezet, en iedere avond scheur ik weer een dag eraf op naar 1 september waarop ik hem mag bellen (liefst nog later maar ik moet nu eenmaal een streefdatum hebben). Het is kleinzielig maar het voelt toch een beetje als een overwinning.
bellen
ja, mischien focus je jezelf een beetje teveel op hem bellen.. maar ik kan het me voorstellen hoor. maar misschien heb je 1 sept helemaal geen zin of tijd om hem te bellen! zou mooi zijn!
Je beschrijft precies wat ik
Je beschrijft precies wat ik ook voel. Ben zaterdag ook uit geweest en ik voelde me vreselijk! Als die kleine dingen doen zo'n pijn. Alle grote ook trouwens...Maar dat lijstje werkt bij mij niet. En het verwerken ook niet..Van sommigen hier lees ik dat ze hem mogen bellen als ze dat willen, maar van mij wil hij niks weten. Zelfs mijn smsjes verwijderd hij ongeopend. Zou het zijn manier van verwerken zijn of heeft zijn nieuwe vriendin er problemen mee? Wilde dat hij haar nooit ontmoet had...
Echt heel toevallig... ben za
Echt heel toevallig... ben zaterdag uitgeweest in 'ons' cafe... met een vriendin. Het was heel gezellig met haar, de mensen natuurlijk stom en veel te jong (niemand is leuk nee, hoe zou ik ooit een ander moeten vinden zo?!), de muziek wel oke... en gelukkig was hij er niet... geen bekenden verder ook! Wel een flirt, werd ik mooit even 19 geschat. Kansloos. Help?!
En dat van dat 'lijstje'... is het niet meer een LIJST? Er zijn zoveel kleine dingen die me soms aan hem doen herinneren! Pfffffff... soms heb ik er gewoon geen zin meer in! Maar misschien is het idd het proberen waard; het zal iig geen kwaad kunnen!!
lijst
hee Jo
toevallig inderdaad.. maar klopt hoor is ook een mega lijst! maar daarmoet je maar niet aan denken..elk dingetje is er 1 ..
en trouwens misschien lag het bij mij wel aan de stad dat ze allemaal zo afschuwelijk waren hoor.. man on man wat een inteelt!
Haha...
Laten we vooral wel lekker nuchter blijven; het doet me wel heel erg goed dat ik er naar toe gegaan ben! Het sterkt, laat ik het zo zeggen! Heel raar, maar ik heb soms het gevoel dat ik heel erg graag een keer in 'zijn' stad uit wil gaan... weet ook niet! Revanche ? Hehe...