Het moet altijd maar blijken of de gemaakt keuze verstandig en wijs is voor wat je later wilt doen. Ik bedoel, je kan op het eerste gezicht iets heel leuk vinden wat later toch echt niet zo leuk is dan je eerst dacht. Andersom kan ook natuurlijk. Maar waar het om gaat is, wat vindt je op moment leuk om te studeren? Ga je zelf na wat je eigenlijk zou willen. Motiveer je eigen. Stel je eigen de vragen wat als ik klaar ben met deze studie, wat kan ik dan zoal doen? Wil ik dat ook?
Dat je arts wilt worden kan een optie zijn. Maar hoelang duurt je huidige studie nog en hoelang ben je al bezig? Ben je nog gemotiveerd in je huidige studie? Waarom twijfel je aan je huidige studie? Wil je dit zomaar ook weer opgeven en weggooien?
Allemaal vragen die je misschien wel kunt beantwoorden en een beter inzicht kan geven wat je misschien in de toekomst wil bereiken.
E?ɬ©n ding kan ik je wel vertellen, je bent nooit te oud of te jong om te studeren of ergens in te verdiepen. Ik heb zelf ook wat jaren stil gezeten omdat ik eigenlijk niet precies wist wat ik wilde doen. Maar nu ik het eenmaal weet, ga ik er helemaal voor. Ambities en motivatie zijn de dingen om over na te denken.

Wat betreft de dingen die bij het verwerken van een relatie naar boven komen hebben denk ik de volgende redenen:
-Je bent een stuk onzekerder in deze fase.
-Je wilt zekerheid. Dus ook wat betreft je toekomstbeeld.
-Je gaat twijfelen aan jezelf. Is dit wel wat ik wil? Wie ben ik eigenlijk? Komt het nog goed met me? Etc.

Kortom ik denk (dat merk ik iig) dat je bij het verwerken van een relatie meer levensbewust wordt. Niet dat je dat niet was, maar gewoon door het feit dat je een breuk op loopt, er nu met je neus op wordt gedrukt. Wat je dus aan het denken zet.
Misschien een beetje verwarrend getypt, maar dat komt omdat ik op moment verwarrend ben

Ik hoop dat je hier wat mee kan.

Het probleem is juist dat ik niet meer weet of het mijn droom nog is. Toen ik eenmaal geneeskunde studeerde viel het me toch iets zwaarder dan verwacht, ik vond de sfeer best slecht en lang niet alle stof interessant. Maar ik dacht altijd: Ik sla me er wel doorheen. Totdat ik iets met mijn ex kreeg. Hij heeft me doen geloven dat ik me er niet doorheen kan slaan en absoluut niet geschikt was om arts te worden. Dus toen maar planologie. Ik merk dat ik minder moeite heb met het leren van de stof en dat ik bijna alles wel interessant vind. verder is de sfeer op de faculteit echt veel beter. Maarja, het uiteindelijke doel dat ik ermee kan bereiken beschouw ik minder nobel als bij geneeskunde. Dat zijn een beetje de afwegingen die in mijn hoofd spoken...

Hai Snowflake,

Mijns inziens is het ontzettend belangrijk om dingen af te maken in het leven. Je kunt nu wel alles opgeven om vervolgens weer met geneeskunde te beginnen, maar dat zal je persoonlijke gemoedsrust waarschijnlijk niet ten goede komen; althans dat is mijn ervaring. Bovendien is dat natuurlijk erg zonde van de inzet die je tot nu toe hebt getoond. Het gaat namelijk niet zozeer om wat je leert als wel om het papiertje wat je aan het einde van de rit krijgt. Indien je pas een paar maanden bezig bent met planologie, dan kun je natuurlijk makkelijk overstappen, maar als je al veel verder bent, dan is dat naar mijn mening best zonde.

Dat je ex jou heeft ingeprent dat geneeskunde niet voor jou is weggelegd, is natuurlijk dikke onzin. Misschien dat hij zelf nooit heeft gepresteerd op school en daarom jou ook maar in de grond wilde boren, ik weet het niet. Ik weet alleen dat je werkelijk echt alles kunt zolang je het maar wil. Als mensen halverwege hun studie afhaken, dan heeft dat 9 van de 10 keer te maken met motivatie en NIET met wel of niet kunnen. Zelf ben ik niet 1 van de slimste thuis, maar ik ben wel super gemotiveerd in alles wat ik doe. Het woord falen is mij dan ook niet bekend; tja in de liefde misschien, maar dat heb je nou eenmaal niet altijd zelf in de hand.

Dus om een lang verhaal kort te maken. Als het jouw droom is om arts te worden, dan moet je die gewoon najagen. De mens wordt namelijk gelukkig van het stellen en bereiken van doelen. Je wil iets, je gaat ervoor en je bereikt dat, it's as simple as that; onderzoeken hebben dat uitgewezen. Echter, indien je met je huidige studie al een heel eind op weg bent, dan is het waarschijnlijk een beter idee om eerst dit af te maken, alvorens aan een nieuwe studie te beginnen. Voor zover ik weet ben je op z'n minst 7 jaar verder voordat je arts bent. Misschien dat ik het mis heb, maar ook 4 jaar is een erg lange tijd en in die periode kan er erg veel gebeuren. Misschien ga je na je huidige studie wel liever gelijk aan het werk en wil je dan inmiddels helemaal geen arts meer worden. Je weet het niet. Het enige wat je wel met zekerheid kunt stellen, is dat je jezelf zonder diploma's erg moelijk kunt onderscheiden van anderen op de arbeidsmarkt. Zelf werk ik totaal niet in het verlengde van mij studie, maar als ik niet hooggeschoold was, dan was ik hier nooit aan de bak gekomen.

Veel succes met de moelijke keuze die je op het punt staat te maken. Bedenk wel dat haastige spoed slechts zelden goed is......, D