Het is nu twee jaar geleden dat we uit elkaar zijn gegaan. De veteranen hier kennen mijn verhaal en weten dat ik erg diep in de put heb gezeten, net als iedereen hier. Stilletjes ben ik er toch uitgekropen maar heb toch ondervonden dat ik nog heel lang aan de rand van die put zal leven.
Ik kan inmiddels zeggen dat ik me er tamelijk goed overheen heb kunnen zetten, het heeft natuurlijk wel zijn tijd nodig gehad.
Mijn ex is zo hard veranderd dat ik haar niet meer terug zou willen al kwam ze me er zelf om smeken. Zij huppelt van de ene naar de andere en heeft al een naam gekregen bij verschillende mensen die we kennen, ik vind dit erg voor mijn zoon, en ikzelf heb hierdoor een enorme afkeer van haar gekregen.
Het enige dat ik eigenlijk nog zou willen weten van haar is of dat zij er ooit ook maar een beetje spijt van heeft gehad, dat vraag ik me nog steeds af maar daar geeft ze totaal geen blijk van. Het is blijkbaar iets dat ik nog nodig heb om het helemaal af te sluiten maar waarschijnlijk nooit achter zal komen. Ik zou het haar natuurlijk vlakaf kunnen vragen maar ik kan geen woord meer van haar geloven, ze zou me gewoon paaien met weer een leugen.
Ze zit al geruime tijd niet meer dagelijks in mijn hoofd maar telkens als ze op één of ander feestje verschijnt, zoals gisteren met haar “buddyke”, zoals ze haar laatste nieuwe aanwinst blijkbaar noemt, is mijn avond toch maar weer telkens verpest. Ik heb hier geen verklaring voor want ik zou ze echt nooit meer terug willen.
Ik weet dat een nieuwe relatie me een hele stap vooruit zou helpen maar na de scheiding is het vertrouwen helemaal stuk. Ik weet dat ze niet allemaal slecht zijn maar zoeken doe ik echt niet, ik wil het eerder gewoon laten gebeuren. Wat komt dat komt, zoals ze zeggen, en daar geloof ik ook in en als het niet zo is “life goes on”.
Voor af te sluiten wil ik iedereen een hart onder de riem steken, het word naarmate de tijd echt wel beter. Voor iedereen is de situatie natuurlijk anders, bij sommigen gaat het snel, bij anderen weer wat trager en dan zijn er nog waar het altijd wel een beetje blijft hangen.