We leven in hetzelfde kleine dorp.
We kijken naar dezelfde sterren, en hemel opgelicht door de maan.
We warmen ons aan dezelfde zon en proeven van dezelfde zure regen.
Toch leven we verder dan ooit van elkaar.
We begrijpen elkander niet meer en rukten onze harten uiteen,
voor het zoeken van beter, en het proeven van ander.
Is dit hetgeen waar we van droomden toen we elkaar we het eerst zoenden?
Hebben we hier naartoe geleefd?
Van liefde moet ik nu haat brouwen.
Wat doe ik hier nog op deze godverdomde aardkloot?
Verlangen naar wat nooit meer zal zijn, hunkerend naar de passie van vroeger.
Droom en leven vloeien samen in een nachtmerrie.
Ik haat je, ik hou van je...
Ik wil je kussen en nooit meer weerzien.
Je bent mijn droom, je bent mijn nachtmerrie!