toch gemaild!

afbeelding van I

Nou ja ik heb hem op aanraden van een aantal mensen toch maar gemaild om te praten. Ik zit tenslotte al 1,5 maand met dezelfde vragen.
Naja nu maar kijken of ie uberhaupt reageert en wil praten. En ja dan is het heel simpel: of het wordt een klote avond en het gesprek loopt voor geen meter. Of we spreken de laatste dingen uit en ik heb rust in mijn hoofd (naja dat hoop ik dan).
In ieder geval hoop ik als me vragen weg zijn of als ik ze in ieder geval gesteld heb...dat ik daar niet meer over hoef te denken en te malen en dat ik weer een stukje verder
kom.

afbeelding van Liezeke

Hey

Ik hoop echt voor jou dat je antwoorden krijgt op je vragen. Ik in ieder geval heb nooit antwoord gekregen op mijn vragen. Ik heb het er nog steeds moeilijk mee. Ik begrijp het niet: ik ben twee jaar samen geweest met iemand en zonder dat ik het zag aankomen heeft hij het uitgemaakt en ik krijg geen reden en geen antwoord op al mn vragen...Dit vind ik gewoon echt heel erg. Ik ben enorm teleurgesteld. Ik hoop dat jou niet hetzelfde overkomt...

Succes !

afbeelding van I

Geen reactie

Dat ik hem gemaild heb om weer af te spreken heeft me goed gedaan...weer een ding minder om over te piekeren...zal ik het wel of zal ik het niet doen....

Maar ja het is nu twee dagen geleden en heb geen enkele reactie gekregen. Terwijl ik een vrij neutraal mailtje had geschreven...tenminste dat dacht ik. Iets van: zullen we binnenkort een keer afspreken, voor de gezelligheid, maar ook om het nog even over ons te hebben. Verder geen verwijten of moeilijk gedoe en ook geen teksten in de trant van ik hoop dat het nog goed komt.

Geen idee waarom ie niet reageert. Of hij weet het zelf niet, of hij moet nog nadenken over een antwoord, of hij negeert me. Nou met de eerste twee kan ik nog leven. Maar kan er niet bij dat ie me zou negeren. Had zelfs nog in het mailtje gezet dat als ie geen zin had om het erover te hebben dat ie dat maar moest zeggen. Hoeveel moeite kost het om te mailen dat ie daar allemaal geen zin in heeft.

We zouden vrienden blijven (nou ja in hoeverre dat in dit stadium al kan natuurlijk)...maar als hij me echt aan het negeren is kan ie oprotten. Klinkt natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.
Maar we hadden geen ruzie, en ik verwijt hem ook niks, maar als het op deze manier moet...dan trek ik het niet.

afbeelding van twijfelaar

hopelijk helpt het

Hey hopelijk krijg je een reactie.. Ik heb ook heel lang getwijfeld of ik met mijn ex zou praten, heb gebeld want dan moet hij wel reageren....In april vorige jaar is het bij mij uitgegaan en in dec. heb ik pas dat gesprek gehad... Ik had nog wat dingen van hem... Het heeft mij wel goed gedaan ook al heb ik niet alle antwoorden gekregen....
Je moet je wel een ding voor ogen houden dat met alle vragen waar je mee je zit niet altijd een reactie op krijgt....ook al wil je dat nog zo graag.... Maar het kan wel helpen om er beter mee om te gaan...
Het heeft mij wel geholpen om af te sluiten en hopelijk als je een afspraak met hem kan maken het jou ook zal helpen...
Makkelijk zal het niet zijn maar als hij niet reageert op je mailtje zou ik hem toch bellen voor een afspraak gewoon doen anders blijf het in je hoofd malen....Ik had het ook veel eerder moeten doen...
Hey heel veel sterkte,

Liefs Twijfelaar

afbeelding van I

Dank je voor je reactie. Ik h

Dank je voor je reactie. Ik heb nog steeds geen antwoord op me mailtje. Zit nu heel erg in dubio, moet ik nog even wachten of moet ik hem bellen. In ieder geval houdt het me teveel bezig. Ik weet dat bellen de beste optie is , dan kan hij idd niet terug. Een vriendinnejte zei het al heel mooi tegen me toen ik zat te twijfelen om te vragen om een gsprek. Sms-en is makkelijk, bellen is eng/moeilijk en in een mail kun je vrijveel kwijt. Dus ik maar een mailtje gestuurd. Maar misschien toch maar bellen dan...

Ik weet ook dat ik als we een gesprek hebben dat niet meteen betekent dat ik antwoorden op al mijn vragen krijg. Maar ik waar ik het nu mee moet doen is dat ie denkt dat we niet bij elkaar passen. Ik was toen op dat moment te vberdrietig dat ik niet verder heb gevraagd...
Daarnaast heb ik ook nog een paar spullen van hem en hij heeft nog een sleutel van mij. Naja we zien wel waar het op uit loopt.

Aan de ene kant heb ik geen zin om weer de eerste te zijn die contact zoekt, aan de andere kan misschien wel de enige optie aangezien hij blijkbaar in een soort van "negeer" / "ontwijk" fase zit. Ik snap daar werkelijk niks van. Toen het net uit was kon ik hem altijd bellen en smsen en belde hij me ook regelmatig terug als ie zag dat ik gebeld had. Hij maakte zich ook echt zorgen om mij. En nu lijkt het alsof ik niet meer besta... Misschien denkt ie dat contact te moeilijk is voor mij, maar dat kan ie toch gewoon zeggen dan? Naja ik ga nog maar even afwachten en daarna een bedenken of ik zal bellen of niet.