Net als velen van jullie was ik ook aan het dubben over het wel/geen berichtje sturen met oud en nieuw. De blog van Chelle (http://www.ldvd.nl/van-de-ex-een-%E2%80%9Cafsluiting-eisen%E2%80%9D-om-m... ) was heel verhelderend. Mijn besluit stond vast: geen berichtje naar hem!

Maar gisteren belde een vriend van vroeger op, niet gehinderd door enige kennis van mijn florissante liefdesleven. De arme man kreeg een uur een stortvloed aan ldvd te horen. Ik hoorde mezelf praten maar kon niet stoppen.

Ik schrok van mezelf. Het zat dus toch nog dieper dan ik dacht. De hele nacht goed liggen malen. Dat hij nu met zijn ex verder gaat, dat doet nog wel pijn, maar de scherpe kantjes zijn er af. Maar ik merkte dat ik vooral nog vastloop in het feit dat ik eind oktober hoorde dat hij tijdens onze relatie lange tijd vreemdgegaan was met iemand anders. Ik had dit uit een vrij betrouwbare bron. Maar ik heb hem nooit laten weten dat ik dit wist en hem nooit zijn kant van het verhaal laten vertellen. Ik merkte dat dat nog knaagde. Ik heb de wijze woorden van Chelle even in de wind geslagen. Blijkbaar lukt het me niet zonder hem dat te laten weten, het te kunnen afsluiten.

Dus vandaag toch maar het nieuwe jaar aangegrepen om hem een smsje te sturen hierover, inclusief welgemeende nieuwjaarswensen. Uiteindelijk hebben ex en ik een lang goed en fijn telefoongesprek gevoerd. Allebei met wat meer afstand, zonder de heftige emoties van het begin. Hij vertelde zijn kant van het verhaal met die andere vrouw. Het lag toch wat anders dan ik gehoord had. Of het waar is of niet, maakt eigenlijk niet zoveel uit. Het feit dat ik met hem erover praatte en dat ik mijn verdriet daarover kon vertellen, luchtte al erg op. Hij had veel spijt van de manier waarop hij mij aan het lijntje had gehouden en hij het uit had gemaakt. Hij is daar nog veel mee bezig. Komt nog vaak op ons plekje om dan zichzelf op de kop te geven. We spraken ook over de mooie tijd samen. Want dat was het ook. Onze onmogelijke liefde..

Het was fijn om te merken dat er een soort berusting in mij zat. Nee, niet alles in mij schreeuwde dat ik hem terug wil. Waar ik vroeger hoop zou putten uit zijn mooie woorden, gingen deze woorden voor mijn gevoel nu over iets dat geweest was. Ja, hij zit nog in mijn hart. En ja, het raakte me om zijn stem te horen. En ja, ik zou er nu voor hem willen zijn en hem helpen om zichzelf weer te worden. Maar de tijd is er nu nog niet rijp voor. En ik ben niet de juiste persoon daarvoor. Hij moet dat zelf doen en ik moet ook niet aan hem blijven hangen. Liefde is op dit moment echt loslaten.En dat is goed..En als de tijd daar is, komen we elkaar vast wel weer tegen of niet..

Ik ben zo blij dat ik hem weer heb gesproken. Ik wil niet aan hem terug denken als een fout mens, wel als een mens die fouten heeft gemaakt. Dit gesprek heeft mij hiermee geholpen. Het is fijn om niet alles via het roddelcircuit te horen maar ook direct van hem. En dat was omgekeerd ook zo. Misschien was dit gesprek een mindfuck..maar toch kan ik nu voor mijn gevoel pas echt goed 2013 in!