Hallo iedereen, om maar gelijk te zeggen hoe het nu met mij gaat: goed!
Ik moet alles wat er de laatste tijd gebeurd is nog wel een plekje geven, maar ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik voor zo'n 95% er door heen ben. Het afgelopen weekend flink gefeest en ik heb er ook echt weer lol in. Hoe ik denk over mij ex en mijn relatie met haar?
Ik heb niets tegen haar, zal geen kwaad woord over haar spreken en ik vind het echt heel jammer dat het zo gelopen is tussen ons. Want ik weet dat het ook anders had gekund en dat het wel had kunnen werken, maar wat gebeurd is, is gebeurd. Je kunt er niets meer aan veranderen, dus daar leg ik me bij neer. Ik mis wel een maatje, iemand met wie je alles kunt delen en naar wie je uitkijkt om haar te zien, maar ook daar kom ik zeker door heen. Misschien is het nu voor mij wel goed om even alleen te zijn, mijn geluk heeft te veel afgehangen van haar en dat is niet goed geweest. Ik moet nu eerst weer gelukkig met mezelf worden, en daarmee gaat het nu echt de goede kant op. Ik hoop ook dat anderen die dit lezen, hier hoop uit kunnen putten...ik kan mijn gevoelens niet zo goed omschrijven als sommige mensen hier dat wel kunnen, maar als je tussen de regels van mijn vorige blogs doorleest, weet je wel dat ik de laatste tijd echt een verschrikkelijke tijd heb gehad. Om eerlijk te zijn de moeilijkste periode van mijn leven. Sommige van jullie zitten nu misschien nog in die fase, maar geloof me je komt eruit!! Hoe? Accepteren dat alles gegaan is zoals het is gegaan, gelukkig met jezelf worden en weten dat JIJ het waard bent om gelukkig te zijn/worden. Sommige van de mensen hier zitten nog wel met veel ergere problemen, dus het zal niet voor iedereen even makkelijk zijn...maar, geloof in jezelf!!
Nu over de titel dan, 'toch een smsje, maar dan anders'...in mijn vorige blog heb ik gezegd dat ik haar wilde smsen, omdat ik er alles aan wilde doen om haar terug te krijgen. Uiteindelijk heb ik haar niet gesmst, omdat ik geen hoop meer zag dat het goed zou komen tussen haar en mij, ik heb afstand genomen om alles te verwerken en dat voelt een stuk beter nu. Maar, vandaag heb ik haar dus wel gesmst, met een andere intentie...Gisteren sprak ik een vriendin van haar en die vertelde me dat haar oma (de oma van mn ex dus) overleden is, en ik wilde haar toch heel veel sterkte wensen daarmee. Dus ik heb haar vandaag een smsje gestuurd...dat ik van haar vriendin had gehoord dat haar oma overleden is en dat ik haar en haar familie heel veel sterkte wil toewensen. Ik heb de sms beëindigd met; 'Liefs (Naam)'. Ze stuurde terug dat het nogal onverwacht kwam, maar dat ze het lief vond dat ik smste en dat ze het zal doorgeven aan haar familie. Zij eindigde haar smsje met 'groetjes' ipv 'liefs', dat voelde toch wel weer een beetje afstandelijk aan voor mij en deed me denken dat het voor haar misschien een beetje overkomt alsof ik haar nog steeds terug wil en dat ik daarom mijn medeleven betuig. Maar zo is het niet, het is oprecht en eerlijk bedoeld. Niet alleen tegenover haar, maar ook tegenover haar familie...die mensen zijn bijna 2 jaar een groot deel van mijn leven geweest, dus ik geef nog steeds veel om ze. En vind het niet leuk als zij met zulk verdriet zitten.
Maar met mij gaat het dus weer beter, het heeft allemaal nog niet helemaal een plekje gekregen, maar ik ben op de goede weg. En vroeg of laat zullen jullie allemaal weer op de goede weg komen, geloof in jezelf en geniet een beetje van het leven...
Iedereen bedankt voor de steun en ik wens jullie ook allemaal veel sterkte met alles! Reacties zijn welkom
Liefs TJA
@TJA
Zo te zien gaat het inderdaad goed met je. Wat je doet is goed en eigenlijk weet iedereen hier dat wat jij nu gedaan hebt de enige manier is om er doorheen te komen.
Acceptatie is niet iets wat je snel doet. Je leven ligt overhoop en net als jij mis ik dat maatje, maar uiteindelijk moet je het allemaal zelf doen. Iedereen zegt, maar bij mij is het anders ....... Maar uiteindelijk is het overal gelijk.
De liefde is over of iemand ziet zichzelf niet met die persoon oud worden. Dan is het over en moet je door.
Voordat dat punt bij mensen komt, kunnen er lange periodes overheen gaan.
Dank je wel voor het delen van je gevoelens. Het is ook wel eens fijn om te horen dat mensen verder komen.
met mij komt het ook wel goed, het is alleen nog te vers dat ik daar aan kan denken, toch weet ik het diep van binnen.
Grappig om te lezen dat je
Grappig om te lezen dat je de spijker op zn kop slaat met dat iedereen zegt dat het bij hem of haar anders is, ik zei dat zelf ook...maar uiteindelijk is het inderdaad overal gelijk.
Je kunt het natuurlijk ook niet gelijk accepteren, dat hoeft ook niet...dus als het voor jou allemaal nog te vers is, geeft dat niet.
Accepteren is ook het moeilijkste hoor, want hoe accepteer je iets wat je helemaal niet wilt? Hoe accepteer je dat het uit is, als jij niet wilt dat het uit is? Dan moet je aan jezelf denken, wat is het beste voor jezelf? Niet accepteren, contact blijven zoeken, (valse) hoop blijven houden? Nee, daar word je niet gelukkig van. Het beste is accepteren en loslaten, ook al wil je dat niet...je moet verder. En uiteindelijk begin je dan te merken dat je je daarvoor (heel) langzaam maar zeker steeds beter gaat voelen.
Ik merk wel dat ik me nu erg verward voel, na dat ik nu weer een beetje contact met haar heb gehad...heb wel het idee dat, mocht ik haar tegen komen, ik haar het liefste direct zou beginnen te zoenen en ik denk eerlijk gezegd ook dat ik dan een terugval zal krijgen...maar, ik weet nu dat ik het aankan, dat ik sterk genoeg ben om gelukkig zijn/worden zonder haar. Ik kom er doorheen en dat zal bij jou, te zijner tijd, ook gebeuren. Heel veel sterkte!