Hey larissa,

Wat fijn dat je je zo goed voelt over die mail! Op een gegeven moment gaan de dingen in je hoofd zich zo opstapelen, dat je het gewoon echt kwijt moet,ik kan me dat heel goed voorstellen. En een brief is dan het beste om te doen. Dan kan je rustig je gedachten op papier zetten, en aanpassen etc.
En tuurlijk mag je van hem houden! Zoiets is nou eenmaal (helaas)niet uit te schakelen.. waarschijnlijk zal je altijd een zwak voor hem houden.
Ik vroeg me wel af.. stel dat hij je terugmailt.. wat zou je willen dat hij zou zeggen dan? Misschien moet je je toch voorbereiden op een eventueel antwoord, want ik kan me voorstellen dat dat weer veel gevoelens kan laten boven komen.

Succes! Liefs alleenverder

Ik denk eerlijk gezged niet dat hij gaat antwoorden. Hij voelt zich verlaten, steeds weer het oppakken en proberen valt hem waarschijnlijk zwaar. Zijn idee om vrienden te worden is ook door MIJ niet gelukt, heb het contact weer afgekapt. Onze situatie is ook uitzichtloos, allebij getrouwd, allebij gebonden, maar zoals ik al zei is zijn aanwezigheid voor alsnog nu genoeg voor mij. Als hij iets terug schrijft zal het eerder in de trend zijn van, laat het allemaal maar zitten, het gaat niet meer...maar voor alsnog blijft hij op alles reactieloos...geen reactie, geen gevoel...hij toont mij helemaal niets van zichzelf, sluit zich af in zijn schulp, ik laat altijd mijn binnenkant zien, hij niet. Ik moet altijd raden wat hij voelt wat hij denkt en dat heeft mij zo onzeker gemaakt, en deze onzekerheid heeft onze speciale band geschonden. Maar ik voel, ik voel zo veel, maar zoals ik al zei...het blijft altijd maar bij denken...radenb...zo meoilijk is dit soms...zei hij maar 1 keer wat hij echt voelde...1 KEER