Mijn laatste ontmoeting met de ex is verrassend genoeg echt goed voor me geweest.
Het 'voelde' die avond anders. Het was weer aftasten, ongemakkelijk en zoals altijd paste ik me weer aan - was ik eigenlijk helemaal niet mezelf. En natuurlijk prikt hij daar doorheen, net zoals ik daar bij hem erdoor heen prik. Maar waar het eigenlijk op neer komt - ik heb er geen zin meer in. Het altijd een rol spelen, de beleefdheden, houding aannemen. Terwijl we daar allebei doorheen kijken, ik begrijp het nut er niet meer van.
Kennelijk kunnen wij niet op een andere manier met elkaar omgaan, met uitzondering van af en toe een gelukstreffer. En dat terwijl we elkaar met 1 blik doorhebben, weten hoe de ander zich voelt, ons met een half woord verstaanbaar kunnen maken. En dan toch die maskers nodig. Weird hoor.

Vlak daarna ontmoette ik een jongeman waar ik nu mee aan het daten ben. Geen idee waar het heen zal gaan maar ik weet wel dat als ik het blijf 'vervuilen' met contact met de ex ik het zeker geen kans geef.
En ik heb het leuk met dit nieuwe manspersoon, dus dat zou oprecht zonde zijn. Ex moet maar even wieberen.

Ex had me meegevraagd naar een concert volgende week. Hij heeft dat dit jaar al meerdere keren gedaan, maar vaak vervielen we (lees: hij) weer in een 'geen-contact-periode' en wist ik niet meer of onze date nog stond en was ik te trots om daar naar te vragen. En kwam en ging die dag zonder contact en zat ik s avonds thuis te kniezen en intens verdrietig te luisteren naar muziek die ik als voorbereiding had gedownload van de betreffende zanger. Triest eigenlijk.
Als we wel samen gingen trok dat weer een emotioneel vat open wat meestal resulteerde in heel veel knuffels en logeerpartijen.
Vanavond heb ik hem nu een mail gestuurd dat ik ervan af zie. Ik ben me toch eigenlijk ook gek zeg dat ik zo'n afwachtende houding heb aangenomen. En nu voor het eerst - evah - een afspraak met hem afzeg.

Ik mis de ex nog steeds hoor. Gisteren bij mijn wasje draaien kwam ik onverhoeds een trui tegen die nog naar hem rook. Ik vind hem tevens nog steeds de aantrekkelijkste man op deze aardbol.
Maar zeker niet meer de gezelligste, de gemakkelijkste, het fijnste gezelschap, de leukste in huis of de betrouwbaarste man die ik ken. En die kenmerken heb je ook nodig voor een relatie.

Heb het lang volgehouden. Een jaar smachten, lijden en rouwen voor een relatie van pak 'm beet 4 maanden. Hoe verzin je het. Gewoon als een hondje een jaar lang genoegen genomen met elk stukje bot dat me werd toegenomen. Logeerpartijen gevolgd door maanden lange stilte en daarna gewoon weer met open armen ontvangen.

En ik neem hem ook niets kwalijk. Vind het ergens zelfs wel 'mooi' dat hij er ook zoveel verdriet van heeft gehad, nog steeds ermee kan worstelen. Het zorgt ervoor dat ik me niet volledig krankzinnig voel dat ik zo lang zo van slag ben geweest om zo'n korte relatie. Dat we echt iets intens en bijzonders hadden wat helaas niet ment to be was.
Ex bestaat en woont 2 straten achter mij. Ik heb een relatie gehad met een prachtig mens. Hij zal altijd een onderdeel zijn van mijn leven en mijn hart en ik ben intens blij dat hij bestaat in deze wereld. Ik kan me deze wereld niet meer zonder hem voorstellen.
Maar daarvoor hoef ik hem niet meer regelmatig te zien of te spreken. Dat is.

Mijn nieuwe toekomst is spannend, af en toe iets te spannend (ik houd ook erg van innerlijke rust en dat hele daten kan me soms gestolen worden) maar ik kan geen nieuwe deuren opendoen als ik de oude op een kier laat staan.

Mijn vader zei altijd 'een goede relatie gaat vanzelf, zeker in het begin!' En verdorie, hij heeft gelijk. Zodra een relatie echter bewerkelijk wordt zit er iets fout. En hoe sneller in de relatie het 'werken' wordt des te groter het alarmsignaal zou moeten rinkelen. Wil niet zeggen dat er iets aan de liefde schort - in tegendeel, die kan heel sterk zijn - maar andere elementen moeten ook meewerken.

Enfin, ik hoop dat ik een periode in kan luiden waarin ik gewoon weer mag gaan genieten. Zonder alles plat te moeten analyseren. Gewoon zijn.

En bovenal...

Gewoon mezelf zijn!!!!!!!!!!!!