Nog 1 aanvulling: volgens deze filosofisch ingestelde vriend zouden de antwoorden me helpen te leren genieten van het moment, en het goede van dingen in te zien.

*De financeste rock n roll analist ever*

Goed punt. Ik dacht zelf dat het te maken zou kunnen hebben met de bagage vanuit de oude relatie. dat je er minder klaar mee bent dan je denkt en je dus dan niet open kan stellen voor iets nieuws. Tnx Kitty!

*De financeste rock n roll analist ever*

Hee Ram6,

van eentje kan ik denk ik wel antwoord geven. Degene of je een beslissing met je hoofd kan maken en of je hart dan wel volgt:

Mijn ex dacht dus zo. Ik was bij haar. Wou nog met haar spreken. Zij heeft in dat gesprek gezegd dat ze toen zo dacht. Ze snapte niet waar ze mee bezig was. Er was iemand die graag bij haar wou zijn, alles voor haar over had, lief was voor haar (ik dus hehe), enz, enz en haar verstand zei haar dat ze niet goed snik was dat ze het niet nog een kans gaf. Echter haar hart zei op dat moment wat anders. Zij heeft voor dat gevoel gekozen. Heel vaak volgen mensen hun gevoel en gaan ze af op wat hun hart hun zegt, qua liefde dan. Het zou misschien best wel kunnen hoor. Een beslissing maken met je hoofd en dat je hart op den duur wel volgt, maar ik denk dat het best moeilijk is.In het geval van mijn ex speelt er natuurlijk ook gevoelens mee voor een ander, waardoor ze voor het gevoel in haar hart koos.

En over je tweede vraag. Ik denk dat dat juist is. Hoe harder je het probeert dat het dan juist slechter zal gaan. Ik denk dat je het zijn beloop moet laten. Kijk wat ervan komt. Doe rustig aanZie wat er gebeurt. Doe je eigen ding. En doe alles op zijn tijd. Dat denk ik. Als je te grag wilt en er teveel druk achter zet, dan gaat het juist mis denk ik dan. Als voorbeeld: ik probeerde toch te hard om de relatie weer goed te laten komen toen het uit was. Ik heb haar daar juist meer van me afgezet. Ik had haar volgens mij direct los moeten laten. Ik denk dat ik dan op den duur de meeste kans zou hebben gehad. Nu is die kans nihil dat het ooit nog goed gaat komen.

(elke vraag door elkaar hehehehe) De eerste vraag: Ik denk dat je het tijd zal moeten geven. Ga je eigen gang. Leef je eigen leven denk ik. Als er na een tijd toch nog gevoelens zijn. Nou dan zou je kunnen kijken of het alsnog kan werken. Ook hier een voorbeeld: Mijn broer had een vriendin. Het ging niet goed tussen die 2 en uiteindelijk uit elkaar gegaan.Na een jaar zijn ze weer bij elkaar gekomen. Dit ging goed voor een tijdje en toen ging het wer mis op dezelfde fouten.Ze hadden niet geleerd van de vorige keer. Weer uit elkaar. Echter ze hebben nu anderhalf jaar later nog steeds gevoelens voor elkaar. Echter ze zijn nu allebei wel veranderd. Hebben allerlei dingen meegemaakt. Ze trekken toch wel weer naar elkaar toe. Wat ik hiermee bedoel... ze zijn doorgegaan. Ze zijn niet op elkaar blijven wachten. precies zoals dat oeroude clich?ɬ© gezegde al zegt. If it's ment to be... en kijk naar deze 2. De gevoelens zitten er nog steeds. Dus ik zou zeggen ga door. laat haar ook doorgaan. En time will tell.

En die andere 2 vragen... ik zou het echt niet weten. Ik hoop wel dat je wat aan het hierboven getypte gedeelte hebt. Succes Ram6

Dank je jongen.. het doet me weer goed

*De financeste rock n roll analist ever*

Ik herken heel erg wat je schrijft. Maar wat als die "klik" er zowel geestelijk als lichamelijk is? Wat als je allebei bijelkaar wilt zijn en dat het ook geweldig gaat zolang je samen bent maar dat die ander gaat twijfelen als die alleen is? Ik weet het echt niet meer af en toe. De eerste tijd blijf ik zeker op deze persoon wachten, bewust of onbewust al wil deze persoon dat ook niet omdat hij dat niet eerlijk vind. Het wordt er iig niet makkelijker op en ik weet precies hoe je je voelt. Komt tijd, komt raad.

Dikke knuffel

Lieve Ram6,

Ik heb ook ooit in een gelijke situatie gezeten.... Wilde heel graag weer iets nieuws beginnen met iemand anders, vond hem heel erg leuk, lief, interessant, aardig, slim, maar mijn hart kon het niet ofzo.
Ik stond er nog niet (genoeg) open voor, al wilde ik het wel heel graag. Ik was nog teveel bezig met het verleden, mijn relatie van zes jaar die spaak was gelopen.
Het was te vroeg, niet het juiste moment...... Al wilde ik wel heel graag...

En om mij heen hoor ik het ook zeer regelmatig... Mensen die misschien wel redelijk klaar zijn met het ldvd, maar het hart dat nog niet helemaal geheeld is, en ze dan ook niet weg kunnen geven ofzo...

Moeilijke en lastige situatie, ik weet er alles van... Maar net wat je zegt, TIME WILL TELL, hoe zuur het ook klinkt!

Liefs en knuf Lin

Had ik net een allesverhelderende super gedachte, ben ik m weer kwijt.. just my luck.
*De financeste rock n roll analist ever*

Lieve Ramses,

Het lijkt me allemaal niet makkelijk, maar ik denk dat je het beste in zo'n situatie alles een beetje op z'n beloop moet laten en niet alles analyseren. Sommige dingen zijn niet te verklaren.
Als zij verstandelijk wel wil, maar haar hart veroorzaakt die blokkade...misschien is ze er nog niet aan toe, om wat voor reden dan ook. Volgens mij kun je pas een echt goede relatie beginnen als je helemaal goed in je vel zit, helemaal (voor zover mogelijk natuurlijk) happy bent met jezelf. Dan verlies je jezelf ook niet aan een ander. Mijn relatie was begonnen toen ik het moeilijk had, en achteraf gezien ben ik binnen onze relatie altijd vrij onzeker geweest, nooit helemaal tevreden met mezelf. Heb nu pas geleerd hoe het moet, blij zijn met wie je bent en wat je hebt. Daardoor zou ik nu ook heel anders staan in een relatie.
Volgens mij is het heel goed wat Selas schrijft, gewoon doorgaan, de ander de ruimte geven en zien wat er van komt.
Een relatie moet een aanvulling zijn op je leven, geen invulling van je leven...
Ik heb nu natuurlijk makkelijk praten, maar misschien heb je er wat aan. In elk geval sterkte!

liefs, Amy

Als je echt om iemand geeft, en echt bij diegene wil zijn, dan geef je iemand de ruimte en tijd om je gevoelens te beantwoorden. Als dat niet gebeurt is dat keihard, maar wel de realiteit. Wat wij allemaal (even generaliseren) mankeren is dat we hard pijn gedaan zijn door een stomme ex, en dat nooit meer willen meemaken. zodra er een vonk overspringt met een nieuw iemand willen we dat zo snel mogelijk innen, omdat we graag weer ons leven willen delen en na al de pijn erg graag nieuw geluk willen vinden, weer een fijne relatie, met een geweldig iemand, om de zielepijn echt achter ons te kunnen laten. De reden om in een relatie te stappen is echter omgekeerd evenredig aan de reden om er 1 te beeindigen, namelijk dat we bij die persoon willen zijn om wie hij/zij is. Zelfs al mocht dat het geval zijn, dan nemen wij de bagage van de pijn mee, een koffer met hartzeer. Ons hart kan dan best zeggen tegen ons hoofd zo van: alles goed en wel, maar ff bijkomen nog. Die tijd en ruimte moeten we onszelf gunnen, en van onze nieuwe danwel oude danwel hernieuwde vlammen krijgen. Anders sta je bij het begin al met 1-0 achter, en krijgt een relatie nooit een eerlijke kans. Inherent aan dit alles is dat we moeten afwachten. Ik weet dat zelfs voor diegenen die aan de twijfelkant staan moeilijk is. ook hun hoofd kan zeggen: Ga ervoor, neem die jongen/meisje en laat hem/haar nooit meer los. Maar dan staat het hart er niet (helemaal) voor open. zelfs als dat wel zo is neemt de oude relatie een vaak prominente plaats in, omdat we allemaal koste wat het kost nooit meer zo'n pijn gedaan willen worden en denken we bij alles wat niet superdepuperpositief is dat het dan wel negatief is. Als ik iets geleerd heb afgelopen weekend is dat liefde wel degelijk voor mij is weggelegd. De omstandigheden zijn alleen nu zo dat het ff nog niet gaat. Geen van beiden kan iets beloven nu, maar het voelt vooralsnog allemaal heel goed en fijn. dus moeten we afgaan op iets waar we geen invloed op uit kunnen oefenen: tijd. We moeten het overlaten aan de grote heelmeester, en hebben geen controle, en das het moeilijke.

*De financeste rock n roll analist ever*

Wat ik denk, voor zover ik het gevolgd heb, is dat wanneer het de goede is het nooit een verkeerd moment is. Dan wil je die blokkades wel opruimen. Verder lijkt het me wel wat vroeg om na 1 afspraak (geloof ik) al te gaan nadenken over hoe of wat verder. Dat werkt toch niet?!! Bovendien, je kent iemand niet goed dus hoe kun je dat nou weten? Blijkbaar kan diegene die nu al met twijfels loopt het uberhaupt niet toelaten om over dit soort zaken na te denken? En waarom zou je gaan rennen en ik lees zelfs vechten! voor iemand die je nauwelijks kent?
Het moet vanzelf gaan lijkt me, anders zit er in de basis al iets verkeerd. En wanneer je die neiging om te rennen meteen al zo sterk hebt vraag ik me af of het wel echt om de persoon in kwestie gaat, of meer om het niet alleen-willen-zijn..
Lijkt me niet echt handig om meteen voor de eerste de beste die je tegenkomt met zulke hoge verwachtingen aan te komen, misschien wed je zelfs wel op het totaal verkeerde paard dan. Wat is er mis mee om gewoon te zien hoe het loopt, en af te tasten of het wel echt klikt?..

Jullie hebben 100% gelijk

Ik weet dat het zo werkt hoor, geloof me, ik weet het precies. Ben heel bewust van dat ik juist eerst goed alleen moet zijn en nog een stukje sterker moet worden. Maar het is nu allemaal even zo veel makkelijker gezegd dan gedaan. Het grootste deel van de tijd ben ik ook gelukkig en dat vind ik al heel wat. Alleen vandaag even niet zo.... Dat zijn de dipjes die we er gratis bij krijgen. Vanavond lekker Sex and the City kijken op de bank. Even zien hoe fijn het ook al weer is om single te zijn!!!