Vandaag alweer op mijn flikker gehad. De vrolijke energieke Ramses lijkt soms te bezwijken onder een hangend koppie. Na echt een klotezomer gehad te hebben leek de zon te gaan schijnen, maar bleek het niet zo simpel te zijn als dat het leek. 1 van mijn beste vrienden vertelde me vanmiddag dit fictieve verhaal vermengt met feiten uit zijn eigen leven, nadat hij me op mijn kloten gaf voor het niet genieten van het moment. Sindsdien pijnig ik mijn hersenpan op conclusies, analyseer ik het bijkans dood, maar kom maar niet tot antwoorden.
Hij is een jaar of 3 geleden gedumpt door zijn ex. na enkele maanden liep hij een meisje tegen die hem wist te betoveren. Lange, diepe gesprekken werden afgewisseld door lachsalvos en verliefde blikken. De wereld scheen even stil te staan, de rest scheen niet meer te bestaan. Zoals velen van ons zullen herkennen, wilde hij te veel te snel (hier begon ik iig het te herkennen) Ipv een beetje daten en alles gingen ze na een week heftig met elkaar naar bed. De volgende dag bleek alles anders. Zij wist niet of het wel echt geklikt had. Haar hoofd zei van wel, haar hart van niet. Dat veranderde in de weken erna in 'misschien'en veel 'ik weet het niet's Uit oude relaties neem je altijd bagage mee, en hoe langer de relatie, hoe meer de bagage, ff als vuistregel (klonk me ook al bekend in de oren)Zij wilde heel graag, hij wilde heel graag, maar er bleef een blokkade bestaan. Ipv te genieten van het moment bleven ze zich vastbijten in het grote toekomstperspectief. Ipv gezellig te daten bleven ze zich afvragen of ze 'een relatie' met elkaar wilden. zij was niet verliefd, en hij wel. Zij wilde hem niet kwijt, en niet verliezen aan een ander. Hij vond haar geweldig, zij hem een van de meest bijzondere personen die ze ooit was tegenkomen. Toen ik het hoorde leek het mij iig kat in het bakkie, ze brachten wat tijd samen door de week erna, veel knuffels, genegenheid, kusjes. Maar de ik weet het niets bleven. Het verhaal ging nog wat door, maar dit waren de hoofdpunten wel.. En hij stelde mij de volgende vragen:
Hoe lang zou jij wachten op haar? Zou je uberhaupt gaan wachten?
Is het hoe harder je trekt, en hoe grager je wilt, hoe minder het lukt?
Kan je een beslissing met je hoofd maken en je hart volgt dan wel?
Als zij harder baalt dan hem dat haar stomme hart niet meewerkt, wat wil dat zeggen?
en vooral deze vraag maakt me helemaal gek:
Als ze zegt ik wil je niet kwijt, en niet verliezen aan een ander, wat wil dat zeggen, icm de blokkade die ze heeft?
Kom alsjeblieft met ideetjes jongens, want ik zie het even niet meer
Groot gelijk, probeer er
Groot gelijk, probeer er even van te genieten en voordeel te halen uit het alleen zijn! Je klinkt inderdaad al supersterk, na zo'n korte tijd. Houden zo!
En dan nog een vraagje wat hier niks mee te maken heeft: komt S&tC vanavond ergens of heb je die zelf...?
In elk geval: doe het nog even rustig aan en leer jezelf eerst weer kennen...succes!
liefs, Amy
Hoi Amy
Ik heb het idee dat ik mijn verdriet over mijn ex inderdaad redelijk goed aan het afsluiten ben. Ik heb zelfs zelf een afspraak geregeld om de scheiding te regelen terwijl hij dat eigenlijk zou doen. Ik heb me de laatste tijd gerealiseerd dat ik gewon niks meer met hem te maken wil. We zijn uit elkaar gegroeid en het komt nooit meer goed (weet natuurlijk niet wat ik zou doen als hij huilend o de stoep zou staan...) Maar soms wordt ik een beetje ingehaald, omdat ik toch een gevoels mens ben. Daar moet ik nog goed mee om zien te gaan.
Wat betreft SATC; ik heb mezelf op het eerste seizoen getrakteerd en het tweede met m'n freebees gekocht, Jammer dat Gent zo ver weg is anders mocht je met me mee komen kijken!
xjes Debora
P.S. ik heb soms het idee dat ik mezelf te goed leer kennen...
ff terug naar je clou uit de
ff terug naar je clou uit de blog. Je had het over genieten van het moment. Is dat niet gewoon de oplossing? Proberen in het contact te stappen met niet al te veel verwachtingen en genieten van de leuke momenten die er misschien in kunnen zitten?
Dat zou wel een goede
Dat zou wel een goede oplossing zijn, maar ik denk dat dat behoorlijk heavy is als je inmiddels een behoorlijk grote dosis gevoelens voor iemand gekregen hebt!
Maar als je nog geen
Maar als je nog geen afwijzing hebt van de andere kant? en nog geen real life contact? Dan blijf je toch proberen als je echt die gevoelens hebt? Dan kijk je toch wat ervan komt?
Heb je helemaal gelijk in
Heb je helemaal gelijk in Marloes!!!
Daarbij kan het irl ook echt enorm tegenvallen.....
Als je echt gevoel hebt, dan ga je elkaar ontmoeten, kijken of het echt klikt, of het goed voelt etc etc!
Dan kijk je inderdaad wat ervan komt...
Wist niet dat er nog geen face to face contact was geweest en dacht dat er wel een afwijzing had plaatsgevonden....
Lieve Debora, Hoe kun je
Lieve Debora,
Hoe kun je jezelf te goed leren kennen? Lijkt me toch alleen maar positief, dan ken je je goede en slechte kanten en met die laatste kun je dan weer rekening houden...
En hoe bedoel je dat je soms een beetje ingehaald wordt? Door alle verdriet ofzo? Het is ook niet niks allemaal, geef het gewoon de tijd en geef vooral jezelf de tijd om weer een plaatsje te vinden in het leven op deze manier...
En tot die tijd: lekker jezelf verwennen, geniet er vanavond van!
liefs, Amy
Hoi Amy
Ik ben een beetje bang dat ik niet wil weten dat ik gevoelig ben. Het is allemaal best confronterend. Dacht altijd dat ik heel sterk was en niet zo'n huilebalk... Maar aan de andere kant weet ik wel al dat ik hier sterker uit ga komen. Ik heb dan ook het gevoel dat ik ingehaald word door mijn eigen emoties. Ik weet namelijk heel goed hoe het allemaal moet en hoe het hoort, maar het is allemaal soms zo verwarrend. Was het maar gewoon weer zoals een paar jaar geleden, toen alles nog simpel leek. We gewoon samen een toekomst gingen opbouwen. Nu moet je overal over nadenken. Potentiele vrienden moeten eerst gescreend worden. En als we denken dat het wat is dan zit je nog met wat de ander wil. Vroeger werd je gewoon verliefd en hij op jou... Maar hoe wordt je verliefd dan? Nou, ja, ik ben weer een beetje aan het doordraven met mijn vragen en teveel aan het denken. De slogan van vandaag is: Time Will Tell, dus ik ga weer per dag leven en 's avonds in mijn lekkere zachte bedje liggen met de wetenschap dat er weer een dag voorbij is en dat ik weer een heel klein mini stapje sterker en wijzer ben geworden. gelukkig ben ik ondertussen wel zo ver dat ik me redelijk gelukkig in mijn eigen huis kan voelen.
Ik ga zo lekker naar huis, kijken of ik nog een beetje van de zon kan genieten...
Bedankt en veel liefs.
Wat klote voor je...
Wat klote voor je...