Sinds 17 augustus is het officieel uitgegaan met men vriendin. Hierna hebben we 3 weken geen contact gehad, toen 2 dagen wel om dingen uit te praten via email / msn, en nu weer 1 week niet.

Het is uitgegaan omdat ik veel beloftes maakte die ik niet nakwam. En het feit dat ik haar chanteerde. Natuurlijk een goede aanleiding voor haar om er een punt achter te zetten. En dit kan ik ook accepteren. Ze was altijd heel lief, en zorgzaam, en kon nooit lang boos blijven. Ze wou altijd wel praten. Na dit hele gebeuren wil ze helemaal niet meer praten, en heeft gezegd dat ze me niet meer wilt zien. Ik vindt dit raar, want zo ken ik haar helemaal niet.

Ze heeft al haar sporen uitgewist, door van telefoonnummer te veranderen, door van e-mailadres te veranderen, en ze komt niet meer op haar 2 baantjes. Ik weet wel waar ze woont, omdat een vriend van mij zo ongeveer tegen over hun woont. Met hun bedoel ik haar, en een goede vriend van haar (misschien ook een relatie inmiddels want ze vinden elkaar leuk). Ze reageert zo heftig op mij sinds het uit is.

Nu ben ik veranderd. Alle punten die haar dwars zaten daar heb ik wat mee gedaan. Dit is echter te laat geweest.
Ik kan daarom ook accepteren dat ze niet meer met mij samen is, maar dat ze een nieuwe vriend heeft.
Ik heb mijn kansen gewoon verspeelt, daar is niks meer aan te doen.
Natuurlijk mis ik der wel, en blijf ik van haar houden. Maar ik weet gewoon dat het over is. Hoe moeilijk dat ook is.
Diep in men hart hoop ik dat er ooit een wonder gebeurd, maar de tijd zal het leren.

Wat ik wel erg jammer vindt, is dat we de laatste maanden eigenlijk meer als vrienden door de relatie gingen.
Ik had dan ook verwacht dat als de relatie uit zou gaan dat we contact zouden blijven houden.
Ik heb de relatie opzij kunnen zetten de laatste weken, in de hoop wel contact te houden.
Tussen ons is er namelijk een speciale band ontstaan, omdat we zoveel voor elkaar betekend hebben omdat we allebei een slechte jeugd hebben gehad, en elkaar hier heel veel in hebben gesteund.
Ik zou gewoon een oprechte, eerlijke, en mooie vriendschap met haar willen opbouwen. Waarbij ik haar respecteer dat ze met een ander is, want de relatie hebben we al afgesloten voor mijn gevoel, en ik denk dat zei dat ook heeft gedaan.

Wat denken jullie, wil ze geen contact omdat ze het nog niet verwerkt heeft? Of zal ze bang zijn dat ik haar probeer te overtuigen opnieuw te beginnen? Of heeft die nieuwe vriend er wat mee te maken?
Heeft ze misschien meer tijd nodig?
Vragen, Vragen en nog eens vragen. Ik snap het gewoon niet want eerst zou ze ook vrienden zijn en contact houden.