Ik weet dat ik een ander soort verlangen aangeef dan de verlangens die jij bedoelde. Maar vanuit een verlangen vanuit gevoelens voor elkaar komen dan ook weer verlangens om afspraken met elkaar te maken.
En kan er zeg maar een ongeïnteresseerdheid zijn, dan zijn er amper verlangens.
Jij kunt verlangen naar een ijsje maar verlangt het ijsje naar jou?
Het verlangen van 2 mensen ligt in het gevoel om dingen te ondernemen. Van wat dan ook. Is er adrenaline om iets te ondernemen?
Jouw verlangen zit er duidelijk wel, dat is voelbaar maar van jou ex weet ik dat niet, ik weet niet hoe zich dit ontwikkelt en ik zou dan naar handelingen kijken.
En als jullie een gesprek zouden aangaan, even in jouw gedachten?
Hoe denk jij in gedachten hoe dat zou verlopen?
Je ex is misschien met hele andere dingen bezig.
Je kunt het niet invullen maar vanuit gevoel dan.
Vind je niet dat jij dan meer zou moeten trekken eraan?

Ja, net wat jij zegt, je zit er dicht bovenop.
Kijk anders in gedachten even vanaf een afstandje naar jullie, buiten die onenigheid van laatst om dan zeg maar.
Is de 1 niet wat meer aan het wegrennen dan de ander?
Misschien een andere weg aan het ontdekken?

Soms is een relatie over en worden er nog wel afspraken gemaakt om elkaar te zien.
Daar komt dan zo weinig van terecht, soms wel, soms niet.
Soms is de rek eruit. Toch nog wat nieuwschierig naar elkaar maar is het genoeg?
Ik vind het erg voor je dat je ermee in je maag zit.
Ik zou er niet te zwaar aan tillen. Ik zou eens naar JOU kijken,
wat wil ik, is het er? Is er nog meer uit het leven te halen, zijn er nog andere zijpaden. Je leeft maar 1 keer, denk ik.
Jullie zijn er dan allebei wel maar toch ook een andere weg aan het belopen.
Mochten jullie ooit weer bij elkaar komen, dat weet niemand nu.
Dan ben jij wel de wachtkamer uit geweest.
Nu lijkt het of je in de wachtkamer zit, haal een stuk van jezelf eruit en volg een ander pad.
Ik kan het weer zo lekker uitleggen.
Ik zie het zo voor me in gedachten.
Vergeet niet dat iemand niet zomaar van je weggaat.
Er zit altijd een reden achter.
Als jullie elkaar weer zien hoop ik niet dat het voor 1 keer weer is en dat je dan weer weken zit te wachten, dat is vind ik blijven stilstaan. Als je veel van iemand houdt gebeurd dat ook vaak want er is misschien nog hoop.
Nu een half jaar later. Heeft het jou opgeleverd wat je er van hebt verwacht?

Nergens heb ik ook maar bepaald wat juist is of wat niet juist is.
ok….dan zal t wel aan mij liggen dat ik deze opmerkingen v je verkeerd heb begrepen……
>>het klopt namelijk niet…..
>>leuk bedacht maar volledig onjuist natuurlijk ......
>>oftewel… een leuke poging van je…maar die vlieger gaat niet op….
>>het is een mooi betoog, maar je begint al met een stelling die niet klopt, waardoor de rest van je verhaal niet klopt….
ik zou toch echt zweren…..dat je t met deze opmerkingen…. echt hebt over wat juist is en wat niet….volgens jou……maar je zal…..volledig onjuist……en,klopt nl niet.....dan wel op n heeeeel andere manier bedoelen,dan…….watever……zelf wilde ik gewoon ff de feitjes duidelijk stellen……en dat is…..
behalve over het onderwerp waar het over gaat
dat hier zeker wel….aller eerst…..over t onderwerp….werd geschreven…dr aller eerst wel interresse was….maar dat t verstoort werd…..door onze forum dommie…..die aan t gesprek niks toe voegde……prima…..dat t je verder niet boeit…moet kunnen,natuurlijk……tis die aandacht,he.....v die ene trouwe bezoekster…..die je op je blog wil houden…… ook al lult ze dr maar n end op weg....t spoortje bijster....…….trek jij t weer alle maal ff bij elkaar......geeft jou weer n reden…..om t uitgebreidt en lang over je zelf te hebbe…..en zij voelt zich hier….dan ook weer ff belangrijk…….dr is n naam voor.....2 ongelijk soortige organismes…..die op elkaar zijn aan gewezen…voor n gezamenlijk gedeeld voordeel……..cool !!!

CITAAT: Vandaag had ik me voorgenomen om communicatie te gaan verbeteren, en dan met name mijn communicatie naar haar toe. Even ter verduidelijking, ik neem “haar” steeds weer als lijdend voorwerp, aangezien ze een prima leer-faciliteit biedt in dit project, maar het gaat natuurlijk voor alle vergelijkbare situaties op. Dat geldt voor het algehele project overigens dat het niet specifiek op haar als persoon is gericht, maar wel om te leren van wat er allemaal gebeurd in die context. Communicatie dus… Het luisteren had ik al veel eerder als puntje van aandacht opgepakt, en naarmate ik dat meer toepas wordt het ook makkelijker en meer een automatisme. Ook de toename in empathie heeft daar heel veel goeds voor gedaan, maar daarmee is de manier waarop ik communiceer naar haar toe wel weer wat achter gebleven, wat zich dus uit in iets wat sterk op onbegrip lijkt. Gelukkig is er over communicatie an sich heel erg veel te vinden. CITAAT ENDS.

Ik mag toch aannemen dat je dit niet als zodanig naar haar ‘communiceert’ omdat dit in deze setting de communicatie niet erg bevordert met haar, als je dit beschouwd, is
het een nogal respectloze benadering.
Wat dan weer aansluit op:

CITAAT: Wat ik dan wel weer jammer vindt is dat je een “half” citaat gebruikt. De context waarin die zin stond was de context van luisteren, terwijl de manier van citeren die je hier toepast de indruk wekt dat mijn manier van naar haar toe communiceren te lijden heeft gehad onder empathie, en dat is dus niet het geval. Dus ofwel je hebt me niet goed begrepen, ofwel je citeert “opzettelijk” op deze manier en dan ben ik eigenlijk wel nieuwsgierig naar je motivatie om het op die manier te doen. CITAAT ENDS.

Inderdaad niet echt een toename zou ik zo zeggen. CITAAT ENDS.

Zou je mij dan misschien het verschil uit kunnen leggen tussen het gehele citaat, en hetgeen ik gebruikte om de ‘puntjes’ eruit te lichten?

De reden waarom ik er voor koos om ‘deze’ stukjes er eerder uit te lichten was omdat het in de gehele context duidelijk was voor mij, waarbij er echter bij mijn eerdere ‘stukjes citaat’ vragen bleven hangen..
Maw, ik stelde vragen over de manier van ‘uitspreken’ zeg maar, en vroeg mij af of je zelf wel doorhad (niet neerbuigend bedoeld) wat er eigenlijk nu precies stond…
Oftewel, een (mogelijke) bewustwording van je eigen teksten, snap je?

CITAAT: Welk thema bedoel je hier precies? Het op onbegrip lijken? Communicatie? Of dat er erg veel over te vinden is? CITAAT ENDS.

In zekere zin alle drie: het onbegrip is iets wat ik als een (net niet) rode draad voorbij zie komen tussen jou en je (ex)vriendin, en de hoeveelheid frictie die er tussen jullie is, of lijkt te zijn, (als ik de teksten juist interpreteer) oa vanuit onbegrip.
De communicatie, en eigenlijk alle andere thema’s die je hier oppakt en ‘behandeld’ lijken nogal moeizaam te verlopen als het om praktische toepassing gaat in je ‘buitenvirtuele’ bestaan, maar ook hier lijk je regelmatig te stagneren als het om bepaalde reacties gaat die je hier worden aangeboden zeg maar.
En de derde, ja, het blijft een soort van circulair verhaal, omdat je iedere keer weer lijkt te vervallen in herhalingen, oftewel, de thema’s blijven, zij het met een andere noemer hetzelfde, dezelfde (stugge) benadering, het engineeren, het (onvoldoende) eigen maken van het doel...

PS: Beer57 heeft hier een mooie neutrale, maar onderbouwde reactie op gegeven, waarbij ik dus geen reactieve Kroegtijger terug kan vinden, die hier daadwerkelijk inhoudelijk op ingaat… (geen beschuldiging, of stille hint, maar gewoon een waarneming)

CITAAT: Iets verderop geef ik daar ook al een korte uitleg over, maar ik kan dat natuurlijk nog wel wat verder verklaren. CITAAT ENDS.

De uitleg verderop had ik ook ‘meegekregen’, wat jij verstaat onder controle snap ik nu, op mij kwam het nogal onvermurwbaar over, alsof er controle zou moeten zijn (binnen kaders een gesprek voeren, zonder enige vorm van ‘vrije’ ruimte) in een open dialoog tussen mensen, zo zou het namelijk (zoals je het schreef) gelezen kunnen worden, vandaar mijn vraag.

Bovenstaande kan inderdaad iets te maken hebben met je waterval aan woorden

CITAAT: Dat klopt inderdaad als een bus. Heel veel mannen hebben hier “last” van. Die zijn in gedachten al 20 stappen verder, namelijk door het in oplossingen te denken. Vrouwen hebben over het algemeen juist meer de eigenschap van begrepen willen worden. Dat wordt hier prima in uitgedrukt naar mijn mening. Dat heeft weer alles met empathie en evolutie te maken, maar het gaat misschien wat ver om daar nu weer uitgebreid op in te gaan CITAAT ENDS.

Intuïtief luisteren dus, invoelen, aanvoelen, en verplaatsen in die ander zijn of haar emoties tijdens het gesprek, zonder ze daarbij van jou te maken...

CITAAT: Uiteraard doen haar mening, gevoelens en ideeën er toe voor mij. Dat is namelijk essentiële informatie die weer nodig is wil ik voorkomen dat ik over haar grenzen heen ga. Het is echter aan haar om die te vormen en niet aan mij. Mijn beleving van diezelfde gebeurtenis kan compleet anders zijn dan die van haar, maar dat maakt niet daarmee mij beleving van die gebeurtenis daarmee “de” juiste manier is. Het is niets meer dan mijn manier en zij heeft haar manier. Wil ik dus op een manier gaan handelen waarbij ik haar grenzen, gevoelens, mening etc respecteer, dan zal ik die wel moeten weten en snappen anders is de kans groot dat ik die met voeten zal schenden. CITAAT ENDS.

Hmm, je ziet wel dat het belangrijk is, maar hangt er aan vast? dat het voor jouw essentieel is, wat is het voor haar dan?, hoe past zij dan in jouw empathische benadering?, maw, sta jij (vanuit jezelf) toe dat zij dus dezelfde ‘belangrijkheid’ nodig heeft in het gesprek, en dus niet jouw behoefte aan ontvangen en zenden bovenaan staat?

CITAAT: En zeker omdat ik daar nog wel eens overheen ga (niet bedoelt, maar dat maakt niet dat ik er daarmee dus niet overheen ga en dus net zo kwalijk blijft) kan ik me heel goed voorstellen dat ze dan ook totaal niet voelt dat ik haar wel degelijk respecteer. CITAAT ENDS.

Hoe zou je dit anders kunnen doen, zodat je deze boodschap dus wel overbrengt?

CITAAT: En dat is ook een van de punten waar er nog wel wat werk aan de winkel is. Ik vertel wat dat betreft te veel, waardoor de daadwerkelijke boodschap nog wel eens bedolven raakt onder de stortvloed aan informatie. CITAAT ENDS.

Een engineer pakt alleen dat aan wat nodig is om te fiksen, je zou (in dit geval) deze ‘modus’ aan kunnen zetten als het om schrijven gaat, de essentie aandragen, in een soort van telegramstijl, en vanuit daar een blog of reactie schrijven, toevoegen wat nodig is, maar don’t overdo it, teveel voorontsteking gaat een motor ook niet beter door lopen, misschien kun je eens kijken naar je persoonlijke behoefte om te ‘zenden’ (te rijk mengsel) en deze wat armer afregelen?

CITAAT: Dat is een heel goede vraag… Als ik dat wist waren m’n posts niet zo lang CITAAT ENDS.

Dan laat ik deze even rusten …

CITAAT: Waar ik hiermee op doelde was dat lichaamstaal enorm veel kracht kan bijzetten aan de inhoud van de boodschap. Niet zo zeer gefocust dus op het boos zijn op zich.
Wat boos zijn betreft denk ik dat je prima met lichaamstaal je boosheid kracht kan bijzetten, zonder dat je daarbij direct de communicatie om zeep helpt. De maten waarin je dat doet is echter bepalend denk ik. Doe je dat in gepaste hoeveelheden, dan kan dat prima. Ga je tot het maximale door bijvoorbeeld fysiek met de vuist op tafel te slaan, te schreeuwen, bloeddoorlopen ogen etc (enfin, je snapt denk ik wel wat ik bedoel…) dan sluit je inderdaad volledig alle communicatie-mogelijkheden af. Het andere uiterste, namelijk door vrolijk lachend te zeggen dat je boos bent, komt ook totaal niet daadkrachtig over. Oftewel even de juiste balans hierin zoeken. CITAAT ENDS.

Laat ik hem herformuleren, wat is de winst van boosheid in een gesprek?

CITAAT: Dat het erg “stug” lijkt kan ik me goed voorstellen. De soep wordt dan ook niet zo heet gegeten als deze wordt opgediend uiteraard. Ik was ook niet van plan om zo’n compleet gesprek al helemaal uitgeschreven te hebben liggen of iets dergelijks hoor, maar als ik 2 uur nodig heb om te omschrijven wat ik bedoel, dan kan ik me voorstellen dat zij ondertussen allang de kern van het verhaal kwijt is. Om dat te voorkomen is het dus handig om voor mezelf van tevoren te bedenken hoe ik dat op een manier kan formuleren dat ik in 1 of 2 zinnen toch kan zeggen wat ik bedoel hierin. Eigenlijk dus meer de uitvoering van hetgeen ik hierboven al aangaf, namelijk het wat korter en bondiger formuleren CITAAT ENDS.

Gebruik kernwoorden, en, een advies van een oude vriend van me, ‘leg nooit iets meer dan drie keer uit, als ze het dan nog niet snappen, dan is het aan henzelf om het probleem op te lossen’, ditzelfde geld voor onszelf, als we het na drie keer niet doorhebben, misschien dan compleet het roer omgooien….

BTW: opnieuw, de vragen zijn bij deze weer voor jezelf, maw,je hoeft niet te antwoorden….

PS, Zou kunnen dat ik ergens een stukkie heb overgeslagen, zo ja, dan kom ik daar nog wel op terug

Z

Hoi Waterman,

Allereerst bedankt voor je berichtje en dat je het als bewonderenswaardig bestempeld. Leuk om te horen dat de meningen zo extreem uiteen lopen omtrent de manier van aanpak. De een noemt het bekrompen, de ander ziet het weer als een bewonderenswaardige manier. Zelf ben ik van mening dat je gewoon moet doen wat voor jou werkt. Dit werkt voor mij, maar voor een ander kan het dramatisch uitpakken.

Maar om even inhoudelijk op je bericht in te gaan: Dat klopt, het is amper te doen. In een hoop gevallen kan ik haar gedachtegangen en haar handelen prima volgen hoor, maar af en toe zijn er momenten dat ik echt geen flauw idee heb waarom ze dan weer een bepaald ding doet of zegt. En dat zal ik waarschijnlijk nooit gaan weten. Hoeft ook helemaal niet, het zijn namelijk haar gedachtegangen en die hoef ik niet te kennen. Het is meer om haar denkwijzen te snappen, en daarmee beter haar grenzen kan respecteren. Haar gedachten mogen lekker bij haar blijven; ik wil alleen de richting waarin ze gaat kennen.

Zoals ik al wel eerder heb gezegd; ik zal vast nog wel een keer over haar grenzen gaan, en zij over die van mij. Dat is precies om deze reden. Maar daar waar ik het kan voorkomen, daar wil ik er ook alles aan hebben gedaan om het te voorkomen. Dat lijkt me ook logisch en is precies het stukje respect naar elkaar tonen wat ik bedoel. Ik doe m'n best om haar grenzen te respecteren (en dus haar), en ik verwacht dan ook van haar dat zij haar best doet mijn grenzen te respecteren.

Met praten kom je dan vaak inderdaad al een heel eind. 100% zal het volgens mij nooit kunnen worden, maar het zorgt wel voor een benadering ervan. Voorwaarde is wel dat je dan ook luistert naar wat de ander vertelt en niet alleen maar hoort dus. Daar zit een wereld van verschil in.

En ja, dit stukje ga ik inderdaad even los laten. Het is niet voor niets dat ik me morgen (en misschien wel de rest van de week) even ga richten op stress en het voorkomen ervan.... Staat relatief los van haar, maar ik blijf zodoende wel lekker nuttig bezig