Lieve Delfi en Freespirit,

Allebei heel erg bedankt voor jullie commentaren. Het is heel fijn om te zien dat jullie zo meedenken en meevoelen. Wat Freespirit schrijft, is wel iets waar ik me aan vast kan houden, want diep van binnen weet ik dat hij/zij (daar ben ik nou nog steeds niet achter) gelijk heeft. Dat is ook niet zo gek, want ik heb er immers zelf naar gehandeld. De afsluiting met mijn ex was door mijzelf georganiseerd en ik had mijzelf al voorgenomen om te proberen te accepteren wat eruit voort zou vloeien, hoe moeilijk ook.

Ik begrijp wat Freespirit wil zeggen met dat de pijn voor mij misschien draaglijker is dan voor anderen, maar ik ben het ook met jou eens, Delfi, dat het moeilijk is om zoiets letterlijk op te vatten. Je kunt pijn niet echt op een weegschaal leggen denk ik. Zelf ervaar ik het zo dat het op dit moment extreem pijnlijk is. Juist omdat het zo positief en met goed gevoel is afgesloten, is het besef dat iets wat heel mooi was, ten einde gekomen is een pijnlijke realisatie. Het is in eerste instantie denk ik moeilijker om iets achter je te laten wat je als positief ervaart, dan om iets vervelends achter je te laten.

Ik ben er echter ook 'heilig van overtuigd' dat op de wat langere termijn, ik het inderdaad veel beter en makkelijker een plaats kan geven. De wond die ik nu voel, beter en mooier zal genezen. Bitterzoet is het woord dat Freespirit gebruikt en zo kijk ik er inderdaad een beetje tegenaan.

Afgezien van de mate van pijn, wil ik even zeggen dat je het voor mijn gevoel behoorlijk goed doorhebt, hoe het allemaal een beetje in elkaar zit, Freespirit. Ik lees je commentaren en ik denk: ja, je hebt gelijk, daar valt ook niks op af te dingen. Ik denk dat je gelijk hebt ook dat ik inderdaad het er nu bij moet proberen te laten en geen acties meer moet ontplooien. En je hebt gelijk dat je zegt dat dat mijn verstand is en mijn gevoel er nog een beetje achteraan hobbelt. Maar het is dan ook nog maar sinds heel kort dat ik 'zeker weet' dat ik haar definitief achter me zal moeten laten. Gevoel en verstand zitten nog niet op een lijn, maar ik hoop (ik durf niet zo goed zeggen 'verwacht') dat dat nog wel gaat komen.

Je hebt gelijk Delfi, dat ik het graag nog een kans gegeven zou hebben. Maar ik ben er ook achter dat ik lijk te moeten accepteren dat dat er niet meer in zit. Mijn ex is duidelijk geweest wat dat betreft en ze heeft het me gegund om het zo af te sluiten. Wat Freespirit zegt, ze weet nu hoe ik er tegenaan kijk en ze weet dat ik nog van haar hou, dat ik het graag nog eens had geprobeerd. Meer kan ik niet doen, denk ik. Ik kan nog wel allerlei wanhopige pogingen doen (een drang die ook heus bestaat), maar mijn verstand weerhoudt me daarvan. Als er nog een kansje in had gezeten, had ik dat wel gemerkt. Maar ze was duidelijk genoeg. En diep van binnen is er ook nog altijd dat stemmetje dat tegen mij zegt: 'je hebt het dik twee maanden geleden uitgemaakt om een reden, misschien is het gewoon echt wel beter zo'. Mijn gevoel wil daar (nog) niet aan, maar ik heb wel de indruk dat verstand en gevoel een beetje naar elkaar toe aan het groeien zijn.

Verder spreekt Freespirit van doodanalyseren. Ja dat is een naar trekje van mij. Ik heb zelf de indruk dat ik daar nu wel redelijk mee opgehouden ben na het gesprek gisteren. Tuurlijk spoken er nog wel vragen in mijn hoofd rond en zijn er dingen waar ik nog niet helemaal grip op heb, maar de analyses die ik daarop heb losgelaten, hebben ervoor gezorgd dat ik het wel een plekje kan geven.

Mijn ex zie ik nu als een heel erg lief meisje, een meisje van goud, ik zit vol van positieve gevoelens over haar. Ik hoop (denk?) dat zij dat naar mij toe ook heeft. Ik hou nog van haar voor mijn gevoel en dat is een emotie die moet gaan slijten, want hij is onbruikbaar geworden. Daarom moet ik, zoals Freespirit zegt, inderdaad afstand nemen. En ik moet zeggen dat het voor mij wel bemoedigend is om te lezen dat er op deze manier inderdaad op termijn nog een 'vriendschap' in zou kunnen zitten. Ik weet dat dat nu nog niet kan, nu nog te complex is, maar met deze afsluiting, zou het in de toekomst heel wel kunnen. Ze is een meisje van goud, maar kennelijk werkt een relatie tussen haar en mij niet. Ik heb haar mijn liefde gegeven en zij mij. We waren elkaars eerste en dat maakt ook dat ik het nu moeilijk vind om afstand te doen van dit op zich heel erg positieve gevoel. Ik zal erop moeten vertrouwen dat ik inderdaad in de toekomst nog weer iemand tegenkom die ik liefde kan geven en van wie ik het kan ontvangen, maar met wie de relatie wel werkt. Naar mijn idee zal pas dan het moment ook daar zijn dat ik 100% zeker weet dat ik er goed aan heb gedaan de relatie te beeindigen. Tot nu toe heb ik geen andere liefde van/met een meisje gekend dan wat ik nu zal moeten gaan afsluiten.

Bovendien is het natuurlijk zo dat het cliche wat je wel hoort, 'als je echt voor elkaar bestemd bent, dan kom je wel weer bij elkaar' op deze manier ook net ietsje waarschijnlijker is dan wanneer we met bonje of wat dan ook uit elkaar gegaan zijn. Eerlijk gezegd zou ik me namelijk ook heel goed kunnen voorstellen dat als we elkaar over een jaar ofzo weer tegen zouden komen en weer een relatie zouden beginnen, er grote kans is dat de dingen dan wel werken, simpelweg omdat mijn ex nu volgens mij begonnen is aan een groeiproces dat ze volgens mij nodig heeft. Ik hoop dan ook, niet uit egoistische motieven, dat ze zich voorlopig nog even niet in een nieuwe relatie stort. Alle positieve en actieve dingen die ze nu doet maken haar sterker en ik denk dat ze daar heel veel baat bij gaat hebben. Als ze in een nieuwe relatie terecht zou komen, zou ze misschien in hetzelfde patroon terechtkomen als tussen ons het geval was en dat zou haar denk ik remmen in haar zelfontplooiing. Of we ooit weer bij elkaar komen kan niemand zeggen. Ik weet wel dat ik er niet op kan wachten en niet op moet hopen, want dan blijf ik erin hangen.

Hoe moeilijk ook, ik zal moeten loslaten, ik zal haar in het 'verleden' kamertje moeten gaan stoppen en me inderdaad op mezelf moeten richten. Dat gaat op dit moment nog erg moeizaam, maar ik heb er vertrouwen in dat wat Freespirit heeft geschreven, precies is hoe het in elkaar zit en het stemt me dan ook positief om er zo tegenaan te kijken. Het zal met ups en downs blijven gaan, het is niet makkelijk om iemand die zo bijzonder voor me is achter me te laten zonder enige vorm van contact, maar ik weet dat dat inderdaad het beste is wat ik nou kan doen.

En tenslotte is het zeker zo dat deze manier van uit elkaar gaan denk ik voor ons allebei ervoor zorgt dat ons gevoel van eigenwaarde niet gekrenkt is. Ik heb haar heel duidelijk gemaakt dat ze heel bijzonder voor me is geweest, haar duidelijk gemaakt dat ik het niet heb uitgemaakt om wie zij was maar omdat de relatie vastzat en dat ze waarschijnlijk altijd bijzonder voor me zal blijven. Zij heeft ook zo'n positieve houding naar mij toe gehad. En dat scheelt toch wel.

Inderdaad gaat het de komende tijd moeilijk zijn om mezelf ervan te weerhouden nog 'iets' te doen, maar het zal het enige zijn wat erop zit. Zoals ik al zei, er zijn nog dingen die ik niet kan plaatsen, maar ik vrees dat ik het daarmee zal moeten doen.