Hoi Jelle, Mr. Bean,

Hartstikke bedankt voor jullie reacties, heeft me echt weer even goed gedaan.
Weet dat het allemaal erg depressief overkomt, en zo voelt het regelmatig ook.
Moet zeggen dat ik ook wel afleiding zoek, Ben bezig de voorkant van de schuur te vernieuwen en werk regelmatig bij mijn vriend die een motorzaak heeft.Van de week middagje naar het strand geweest.
En regelmatig aan het sporten.
Dat zijn dingen die ik wel leuk vindt en waardoor de afleiding er wel enigszins is, Toch blijft ze maar door mijn hoofd spoken, van
's morgens tot 's avonds.

Zal inderdaad komen omdat ik nog steeds hier in het huis zit wat we een jaar geleden gekocht hebben en wat verkocht moet worden, wat natuurlijk niet opschiet op het ogenblik.
Dat brengt inderdaad met zich mee dat we financieel nog steeds met elkaar verbonden zijn, en voor mijn gevoel ook niet zoals ik het zou willen, daarom heb ik ook dat juridisch bureau in de arm genomen.
Ik ben niet van plan langer geld voor iemand te betalen die niets meer met mij heeft, Die mij hier gewoon achter gelaten heeft.
Maar het brengt wel allemaal stress met zich mee, plus denken aan/over haar wat ik liefst niet zou willen.
Schreef daarom ook dat ik vorige week een redelijk goede/leuke week had omdat ik er toen niet mee bezig was, maar ik kan deze dingen niet blijven uitstellen, net als die brief.
Ik moet die gewoon sturen, al is het maar zoals ik zei om voor mezelf het gevoel te hebben dat ik het geuit heb.

Je vroeg nog Jelle, hoe ik aan haar terugdacht, Wel, Ik zag haar als mijn grootste liefde tot nu toe, als degene die wel alles had wat ik bij vorige relaties miste.
Maar misschien is dat wel teveel geromantiseerd, want ze had ook wel vervelende kanten, eerlijk gezegd had ze soms best wel een vervelend karakter.
Bovendien vond ik haar zoon een vreselijk vervelend ventje (hij mij ook waarschijnlijk) en kon ik echt niet met hem opschieten.

Daar ligt ook de hele kern van het probleem, dat is in het jaar samenwonen helemaal fout gelopen met als druppel het feit dat ze weg gegaan is en de relatie verbroken heeft.
Als ik eerlijk ben wist ik ook wel dat het op een gegeven moment fout zou lopen.
Neemt niet weg dat de pijn en het gemis en verlangen naar haar blijft, en dat het af en toe voelt of het maar niet over wil gaan en ik er in blijf hangen.

Toch blijft het fijn te weten dat er hier mensen zijn die meeleven en steunen, dat doet heel goed.
Feit dat ik soms wat depri van de site wordt is niet de site zelf, die is perfect, maar het idee dat ik erop zit.
Hopelijk is dat op een gegeven moment niet meer nodig, misschien alleen nog als hulp voor anderen, zal het in ieder geval nooit vergeten.
Groeten,
Roel.