Je leest soms blogs en denkt...come on..Waar haal je het toch. Waarom blijf je hangen in die ene stomme relatie en lig je er eindeloos over te zeuren. De laatste tijd zit ik vol met noem het "weet ik veel". Woede, haat..Ik kijk neer om mensen. Ik moet ze niet..Ik moet niemand buiten mijn vrienden en zelfs hen moet ik van tijd tot tijd niet. Ik meen alles wat ik zeg en meestal als ik er ooit eerder spijt van had, heb ik het zelfs niet meer. Wie ik ooit was, lijkt niet meer. En wie ik lijk was ik misschien al altijd. Ben de weg volledig kwijt.
De laatste maanden kom ik niet meer uit alles maar stond recht. Ik haatte mijn ex, geraak niet over de dood van mijn broer maar erger nog geraakte niet over de manier waarop mijn ex toen reageerde. Was trots dat ik reeds zes maanden geen contact meer had gezocht. Wat kon die kerel me nu nog doen? Geen contact, beste contact toch. Tot dat ik, en sla me dood weet zelfs niet waarom, het in mijn hoofd haalde hem iets te sturen.
Net voor we uit elkaar gingen had ik hem hopen speelgoed van mijn dochter meegegeven voor zijn kids. Er zat een roos koffertje tussen van Jip en Janneke. Had hem toen gezegd dat ik dat ooit kost wat kost terugwou. Het was het eerste koffertje van mijn dochter.
En ergens weet ik dat dat niet de enigste reden was waarom ik hem het bericht stuurde. Want ik kom eigenlijk best zonder dat koffertje. Maar deed het toch...
En toen...was die put er weer die hij ooit voor me gemaakt had. Zijn antwoord was bot en tot op dit moment vraag ik me nog steeds af, analyseer ik het en vind het objectieve niet. Voel me schuldig naar mijn dochter die net terug is van sneeuwklassen. Fijn moeder ligt weer te janken!
Ik weet niet meer wat ervan te denken.
Hier gaan we met de berichtjes:
Ik: Hey er zat tussen het speelgoed dat ik je gaf een roos jip en janneke koffer. Zoals ik toen zie was dat iets dat ik op termijn zou terugwillen. t was het eerste koffertje van mijn dochter. Zou het fijn vinden moest je het terugsturen. Thanks . Heb gemerkt dat ik nog een aantal foto's heb van je kids van vorige zomer. Stuur ze je één van de weken nog door. Zonde om ze zomaar weg te smijten. Grtz.
Hij: Ben net gaan samenwonen met mijn vriendin en heb die spullen niet meer grtz
Ik: oei das spijtig. Was daar nochtans heel duidelijk in toen. Soit gedane zaken nemen geen keer. Fijn dat het goed met je gaat . Laat wel weten wanneer de foto's in je mailbox zitten.
Hij: Kijk hé, ik heb hier helemaal geen behoefte aan!
Ik: Ok? Ik ben blij dat alles goed met je gaat daar en stuur je de foto's later door. Dat het tasje weg is is spijtig maar geen wereldramp.
Geen reactie meer van hem...heel de nacht niet geslapen..totaal in schock..
's morgens stuurde ik hem :Heb vannacht nauwelijk geslapen en vraag me af wat ik jou ooit heb misdaan . Ik heb het heel zwaar gehad met de breuk en het heeft heel veel van mezelf gevraagd. Ik had niet verwacht dat je plots een vriend zou zijn maar deze reactie deed me fel pijn. Soms mis ik jou en de kids nog steeds maar ben blij dat je gelukkig bent. Ik begrijp je reactie ergens maar ik ben een aardig iemand (perceptie ) en dat verdiende ik niet terug. Ik heb getwijfeld of ik je dit zou sturen omdat niemand er echt een boodschap aan heeft. Als ik had geweten hoe dit ging voelen had ik nooit contact met je gezocht. Zorg goed voor jezelf x
Kan iemand me ff schoppen aub???
Ben zo weer op het laagste punt