De strijd is niet gewonnen. Ik heb gevochten voor zijn liefde, affectie en respect maar ben verloren. Sommige mensen zijn gewoon niet in staat een gezonde relatie te hebben. Het maakt me triest. Mijn slechte kanten kwamen boven aan zijn zijde. Ik was ongevormd in een paranoide, zeurende onzeker vrouw. Mijn inspecteur kwaliteiten zijn wel ontwikkeld. Al weet ik dat het beter zo is blijf ik achter met een hunkerende pijn. Het enige positieve dat ik hieruit haal is dat mijn zelfkennis erop vooruit gaat. Ik sta stil om nu naar mezelf te kijken en ook mijn fouten onder ogen te zien. Ook al zouden we terug samen beginnen de wonden die tussen ons geslagen zijn kunnen niet meer genezen. Soms is er gewoon teveel gebeurd om het ooit nog recht te trekken. We hebben volume 1 en volume 2 gehad aan volume 3 beginnen zou waarschijnlijk alleen maar tijdverlies zijn. Al is mijn romantische ziel daar nog niet zeker van.
De wetenschap dat hij zich nu botviert op andere vrouwen en hij zijn overtuiging van dat het beter zo is gaat zoeken bij zijn vrienden maakt me triest. De ontkenning van zijn gevoelens of beter gezegd het weglopen van zijn gevoelen frustreert me. Ik heb het gevoel dat bijna niemand in mijn kamp staat. Hij is de grote bedrieger en vechter voor zijn vrijheid en toch word dit goedgekeurd door iedereen. Waarschijnlijk kan ik maar niet aanvaarden dat hij echt zo is.
Het lijkt dat ik dan in een leugen van 2 jaar heb geleefd met iemand dat ik totaal niet ken.
Ik heb al grote verlatingsangst doordat mijn vader me nooit oprecht graag gezien heeft. Dit zelfde gevoel krijg ik nu terug van deze relatie. ik ben teneergeslagen.
Ik was de dag na onze break-up op vakantie vertrokken en hij de week erna. Sinds gisteren is hij terug en heb nu pas het gevoel dat het verwerkingsproces is begonnen. Het leek beter te gaan maar plots zonder dat ik het zag aankomen zit ik terug bij dag 1.
Ik durf niet op de plaatsen komen waar we vroeger steeds zaten. Onze gezamelijke vrienden laat ik even voor wat ze zijn. Als ik rondrij betrap ik mezelf dat ik hem zoek. Ik hoor ook niets van hem.
Dit is voor mij een Hell.
Nu terug mijn kracht zoeken... Vandaar dit berichtje.
X Marie
@marie1979
niet normaal dit herkenbaar,ook wat je over je vader zegt,ik zie de mijne ook niet meer.
hij gaf vroeger nooit aandacht,en daar werd ik onzeker van,geen zelfvertrouwen etc.
ik vocht ook lang vor mij liefde voor mij ex,ging al 2 keer naar een ander.
ben haar ook kwijt,je ex botviert het op andere vrouwen bij mijn ex net andersom.
kunnen niet allen zijn en hun hebben nooit schuld en alles draait om hun.
ik herken je verdriet wel hoor,ik gaf ook alles in de relatie.
veel sterkte en liefs chris
Bedankt, dit helpt Het is
Bedankt, dit helpt
Het is niet makkelijk maar kind words zijn toch een klein plakkertje op de wonde.
Ook veel sterkte aan jullie toe gewenst!
X Marie
@marie1979
ik meen het ik herken je pijn en je verdriet en frustratie.
mijn ex was altijd al een vlucht type asl het haar niet goed ging zoals zij wilde liep ze naar een ander.
ja is een lang verhaal maar je hebt een lot genoot erbij,dus schrijf van je af.
ik deel je pijn mee liefs chris
@marie1979
nog iets wat je zei over je vader verlatings angst,zo was mijn ex ook.
haar vader vernederde haar vaak en haar moeder was heel lief.
ik denk dat mij ex ook in een partner een soort van vader figuur zocht,zij had ook soms een laag zelf beeld daarom claimde ze mij ook vaak(positieve zin)nu doet ze dat bij haar nieuwe vriend
erg voor je dit ik snap het helemaal, liefs chris
@marie
heel veel sterkte de komende tijd! Ik herken je verhaal...
neem de tijd voor jezelf. schrijf goed van je af! Huil de ogen uit je hoofd..maar raap jezelf daarna weer op!
Het is een hele achtbaan...maar ook jij zult aan het eind uit dit rottige treintje stappen!