Vervolg op mijn soap want zo begint het er naar uit te zien.
Na een weekje vakantie ben ik terug in het land en dacht ik klaar te zijn voor het uitwisselen van onze spullen.

De strijd is niet gewonnen. Ik heb gevochten voor zijn liefde, affectie en respect maar ben verloren. Sommige mensen zijn gewoon niet in staat een gezonde relatie te hebben. Het maakt me triest. Mijn slechte kanten kwamen boven aan zijn zijde. Ik was ongevormd in een paranoide, zeurende onzeker vrouw. Mijn inspecteur kwaliteiten zijn wel ontwikkeld. Al weet ik dat het beter zo is blijf ik achter met een hunkerende pijn. Het enige positieve dat ik hieruit haal is dat mijn zelfkennis erop vooruit gaat. Ik sta stil om nu naar mezelf te kijken en ook mijn fouten onder ogen te zien.

Argh, hier zit ik dan. Me flink en sterk te houden. Ik voel me meer een labiel geval momenteel. Het ene moment wetende dat het beter zo is en het andere moment hem zo missen, mijn telefoon 10 keer vastgehad maar toch maar niets laten weten. Het is een echte strijd. Er komt veel verdriet boven van herinneringen, momenten dat hij me niet goed behandelde maar het houden van hem is zo sterk. Het gemis is groot.
Zijn drang om zijn vrijheid te bewaren was zo groot dat hij heeft gekozen voor zichzelf en iet voor me maar hij wil ze eigenlijk alle twee.

Dag iedereen,

Ik wil toch even mijn verhaal kwijt.
Het is nu 1 week gedaan met mijn ex na een relatie van 2 jaar en half.
Hij is een populair, charmant persoon die iedereen graag heeft.
We waren al eerder uit elkaar geweest omdat ik toen vermoede dat hij me bedroog en hij me een zeer slecht gevoel over mezelf gaf. Na 5 maanden stond hij terug aan mijn deur waar hij alles had opgebiecht en me vertelde dat hij al 15 jaar van zijn leven een dubbel leven leiden en me dan ook meerdere keren had bedrogen.