Vervolg op mijn soap want zo begint het er naar uit te zien.
Na een weekje vakantie ben ik terug in het land en dacht ik klaar te zijn voor het uitwisselen van onze spullen.
Met een bang maar toch krachtig ben ik naar hem toe gegeaan om mijn laatste kleren te gaan ophalen. Hij zag lijkbleek toen hij me zag. Hij begon direkt over zichzelf dat hij er niet goed aan toe was, ik zei dat het moeilijk was maar het al bij al wel ok me me ging. Toen is het spelletje begonnen. HIj liet uitschijnen dat hij er helemaal kapot van was maar toch achter zijn keuze bleef staan. Ik denk dat dit was om mijn reactie te testen. Toen hij merkte dat ik er ook akkoord mee was is hij helemaal in elkaar gestort. Zeggende dat hij niet meer slaapt, kan eten, zijn humor verloren is en met de grootste moeite naar zijn werk kan en constant bang is. Ik heb hem troostend in mijn armen gehouden en hem blijven zeggen hoeveel ik van hem hou maar we beter toch even uit elkaars leven moeten verdwijnen zolang hij niet kan kiezen voor 1 vrouw.

Tuurlijk wist ik niet of hij dit nu meende of niet. Hij is de man die alleen maar aan zijn eigen geluk dacht in onze relatie en nu volledig brak. Ik heb hem met liefde opgevangen om hem zo te laten zien dat ik echt en puur ben. Mijn ego opzij kan zetten voor de liefde met stiekem als doel dat hij tot inzichten zou komen en eindelijk voor me kon kiezen.
Ik vertelde dat mijn deur op een kier staat maar hij goed moest nadenken....

Na 2 uur praten en hij me ook nog een paar beschuldiging naar de kop smeet in de zin van dat ik ook niet zo heilig was... bewerende dat hij probeerde sex te hebben met iemand maar het gewoon niet lukte ect...en steeds terug verviel in tranen moest hij plots door want hij ging eten met een goede vriendin. (een super mooi 10 jaar jonger meisje)

Zover de mooie woorden, de tranen, zijn oplossingen om naar een relatietherapeut te gaan... Hij liet me plots staan.
Als hij echt spijt had en me terug wil zou hij niet zijn weggegaan. Dan zou hij alles kansen nemen om bij me te zijn ook al moet hij er andere afspraken voor afzeggen.

Zijn spelletje is wel gelukt.
Hoe krachtig ik me ook voelde die avond, zo slecht voelde ik mij de dag erna. Zijn tranen raakte me plots, de twijfel sloeg toe en mijn hart ging weer sneller voor hem kloppen. Ik hunkerde om terug bij hem te zijn en heb wel duizend keer de telefoon vastgehad om hem te bellen. Omdat ik zo emotioneel was heb ik toch maar niet ondernomen.
Maar nu komt het.

Goede vrienden van ons trouwen in het buitenland morgen. Het zal een zeer leuk feest worden met vele vrienden en gelukkige mensen. Een moment dat ik zeer erg vind dat ik er niet bij kan zijn.
Ik had de keuze gemaakt niet te gaan omdat ik het niet aankon te zien hoe twee mensen voor elkaar kiezen en de man van mijn leven naast me staat die het maar niet kan. Ik wou mezelf die pijn besparen.

Hij dat nog gezegd dat als ik wou hij wel thuis zou blijven zodat ik kon gaan vermits ik niet met hem wou. Hij vertelde ook dat hij alleen zou gaan. Nu 2 dagen later stuur ik hem een bericht dat ik toch wil gaan en ik hoopte dat hij het meende dat ik dit moment zou kunnen hebben.
Ik kreeg een koud bericht terug in de trend van "heu dat zal moeilijk gaan vrees ik vermits mijn hotel al geboekt is en er iemand mee rijd + ik draai ook een uurtje op het feest. " Hier heeft hij 2 dagen gelden geen woord over gerept.

Voila, daar hebt je het. Al de mooie woorden voor niets, goed toneel gespeeld en waarom? 1 hij loog dat hij alleen gaat. 2 hij gunde me juist niets. Moest hij echt zo afzien van mij zou verdorie aan mijn deur gestaan hebben, me meegevraagd hebben ook al eb ik het er moeilijk mee; Dinsdag al verteld hebben dat hij iemand anders meenam enz... Deze man zou me dan zo graag zien? En wie neemt hij mee? Slaapt die ook bij hem?
Ok ik heb gezegd dat ik hem niet direct terug wil, ook omdat ik niet zomaar terug mag gaan of we zouden binnen enkele weken terug even ver staan als toen het eindigde maar hij weet goed genoeg dat ik dat uiteindelijk wil. Hij kent me.

Het breekt mijn hart... Opnieuw!

Ik snap niet waarom hij dit deed. Me met woorden verleiden, inspelen op mijn hart om me dan koud te laten staan. Ik voel me belachelijk, niet serieus genomen en zeer naive. Ik vind het erg dat ik zoveel liefde voel voor iemand die met me speelt. Waar is mijn zelfrespect? Ik voel me weer niets waard en ben jaloers dat hij nu de komende dagen een geweldige tijd tegemoet gaat terwijl ik hier maar zit. Mijn vrees is dat als hij terug is hij me elke keer op deze manier gaat bespelen en ik ben duidelijk niet sterk genoeg.

Ik begin me dingen af te vragen van misschien had ik met hem moeten praten over hoe het het nu zag als we terug samen zouden beginnen, welke afspraken we konden maken.. Maar had schrik dat als ik dit deed ik met me laat spelen. Dat 3 weken veel te vroeg is voor hem voor inzichten? Maar wordt zot van die gedachten. ...

Hoe moet ik hiermee om en wat is of was zijn doel. iK heb echt raad nodig.

Dank X Marie