Terug bij af ja. Niet terug bij het begin van mijn liefdesverdriet, maar terug bij de tijd voordat ik hem ontmoette.

Ik ben 2 dagen geleden teruggekomen en heb mijn handen vol aan het weer oppakken van mijn leventje hier in Nederland.
Ik heb haast geen tijd meer om aan Sam te denken.

Soms doe ik dat nog wel hoor, maar ik heb een deel van mijn hart alweer gerepareerd. Natuurlijk is er een lidteken, die blijft zitten, maar dat hoeft natuurlijk niet per se slecht te zijn. Het staat voor weer een ervaring erbij zal ik maar zeggen.

Ik merk dat ik veel rustiger ben nu. Ik heb mezelf weer in de hand en Sam is verandert in een herinnering. Ik hoef niet meer om hem te huilen.

Alleen zweer ik mannen nog wel af. Ik ben niet op zoek en dat wil ik ook niet. Heb het even gehad. Sam heeft toch wel mijn vertrouwen een harde schop gegeven, lijkt het.

Er was een mooie Arabier de laatste week in colorado die mijn aandacht probeerde te trekken, maar nee. Hij keek wel op zn neus.

Ik wil even zeggen tegen diegene die nog niet in deze overgangsfase zitten: Hij is op je weg, het duurt alleen nog wat langer, maar hij komt echt naar je toe. Veel sterkte!

Liefs, LJ