hallo allemaal,
toevallig kwam ik deze site tegen toen ik op internet aan t lezen was over liefdesverdriet.
ik ga nu zoals de meeste van jullie echt door een moeilijke, verdrietige tijd:(
ik ken mijn vriendin of ex vriendin nu bijna een jaar. (ben lesbisch) vorig jaar heb ik dr leren kennen en het was geweldig. we hebben een date gehad en vanaf toen waren we eigenlijk al bijna onafscheidelijk. het ging best snel. ik moet eerlijk zeggen dat ik in het begin niet echt verliefd was omdat ik terughoudend was om iemand toe te laten, maar ze was zo lief voor mij dat het met de tijd toch wel kwam. we waren net bonnie en clyde.Iedereen vond ons ook zo leuk samen. ik dacht echt dat zij de ware was.
haar ouders vonden mij geweldig en andere familie ook. we waren ook gelukkig samen. nu ik dit typ komen de tranen weer, want ik kan het gewoon niet geloven . na een tijdje zat ik niet lekker in mn vel en begon ik gemeen te doen tegen haar. heb dr ook alles uitgelegd waardoor het kwam en ze had er ook rekening mee gehouden. na een tijdje merkte ik wel dat er steeds meer irritaties kwamen van beide kanten. ik raakte geirriteerd omdat ze best koppig is en moeilijk luisterde als ik dr wat zei. zowel advies om dr te behoeden van pijn en gevaar als het feit dat ik als ik ergens mee zat, zij het met een grapje afdeed of zei dat ik mij niet aan moest stellen. daardoor voelde ik mij niet serieus genomen.
dit frustreerde mij zo erg dat ik boos ging reageren of soms niks meer zei over waar ik mee zat.

ook de seks werd minder,terwijl dit in het begin best goed was. ik kaartte ook aan dat ik er onzeker van werd dat we weinig seks hadden en probeerde te achterhalen wat de reden was. ze gaf eerst aan dat het door de spanning tussen ons kwam, andere keer was het dat ze gewoon geen zin had en soms kreeg ik ook te horen dat ze het niet kon doen met dr moeder in de kamer ernaast. Terwijl dat in het begin geen enkel probleem was.
enfin... ik heb zo vaak geprobeerd om met haar over ons seksleven te praten maar ze begreep mij niet en werd boos als ik er steeds weer over begon, maar dit deed ik omdat er geen verandering kwam. dit maakte dit alles niet beter.
ook gebeurde t vaak dat als ik dr aan wou raken, zij mn hand wegduwde. dit vatte ik op als afwijzing wat er toe leidde dat ik haar ook niet meer wou aanraken. het werd zo erg dat ik het gevoel kreeg dat ik als een kind in een snoepwinkel was maar niet mocht snoepen van alle lekkers in de winkel. dit maakte mij zo verdrietig. op een gegeven moment wou ik niet meer naast dr slapen omdat het zo'n pijn deed om naast iemand te liggen waar je zo naar verlangt maar het niet wederzijds was. de laatste keer dat we echt seks hebben gehad is inmiddels ook 5 maanden geleden. en dit zit mij echt dwars.

eind februari begin maart voelde ik al aan dat zij met mij wou praten over ons relatie. en het klopte ook ze was niet meer gelukkig door alle ruzies ( en ik ook niet). ook zei ze dat haar gevoel anders was. ze was niet meer verliefd zoals in het begin. DIt kwam als een klap voor mij ook al voelde ik het aan. want ik wou nog niet opgeven. ze had besloten om afstand te nemen om dingen in een ander perspectief te zien. Ik had hier veel moeite mee want we waren bijna altijd samen en ineens wou ze dr vrijheid en dingen doen met vrienden. op een gegeven moment was ze meer met dr vrienden dan met mij.ik voelde me weer afgewezen. wat mij verdrietig en boos tegelijk maakte. ik weet dat je naast je relatie ook een eigen leven heb. dat was ook niet het probleem, maar het was duidelijk dat ze liever bij dr vrienden was dan bij mij en dat doet pijn.

in de tussentijd hebben we af en toe afgesproken om opnieuw te beginnen en kijken hoe t zou lopen. ze kwam een paar keer naar me toe maar ineens begon ik te merken dat ik meer moeite begon te doen. ze kwam niet meer naar me toe maar ik ging vaker naar haar toe. op een gegeven moment heb ik dr hierop aangesproken maar ze zei dat ze t niet uit vind maken, zolang we elkaar zien. ik was het hier niet mee eens want we zagen elkaar ook wanneer het HAAR uitkwam. dit heb ik ook proberen te bespreken maar of ze wilde niet luisteren of ze luisterde wel maar er veranderde niks. dit leidde bij mij tot meer frustratie.

nu zijn we dus 4 maanden verder dat zij gezegd heeft dat ze t rustig aan wil doen en afstand wil. er is niet veel veranderd in positieve zin. ze beloofde zo vaak om naar mij toe te komen maar dat ging steeds niet door. ik moest steeds naar dr toe. ben mij daar bewust van geworden en heb dit weer aangekaart. er is niks veranderd.

2 weken geleden ongeveer heb ik dr voor t laatst gezien ze zou naar mij toe komen maar ging niet door dus ben ik dr in rotterdam gaan ontmoeten om te praten. ze woont in brabant ergens. ze had besloten ( nadat ik dat zelf eerder heb aangegeven) om 2 weken rust te nemen. deze is bijna voorbij aankomende woensdag. Ze wou kijken of ze mij zou missen. Toen we afscheid namen zei ze nog dat ze van ze van me houdt en we hebben ook ff geknuffeld en gekust. de 1e week had ze in dr ping en tegen mij gezegd dat zeme mist. ik vroeg dr wrom nu wel . zei ze ''gewoon'' ik zei tegen dr dat gewoon een beetje vaag is en dat ze goed moest gaan nadenken wat het nou is. het rare is dat ze zelf rust wou maar bijna elke dag tegen me aanpraatte. gisteren was de laatste keer dat ik dr gesproken heb, maar dat was ook heel kort.

ik snap er niks meer van. ik voel me verdrietig en in de war. wil zo graag dat dit goed komt. al weet ik dat de relatie niet meer in balans is,maar het is zo moeilijk. iets wat zo mooi begon is nu iets geworden wat pijn doet. en ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan. ik voel me gebroken. dacht echt dat zij de ware was voor mij. al onze plannen wat meestal van haar kant kwamen zijn teruggedraaid. en ben zo teleurgesteld in dit alles.

niet dat ik dr alle schuld wil geven, want ik weet in een relatie beide partijen verantwoordelijk zijn, maar het is zo frustrerend dat als ik iets wil oplossen, de ander niet mee wil werken. Als ik nu iets tegen dr zeg dan zegt ze tis goed, ze gaat niet eens meer in discussie of doet geen poging te om te begrijpen wat ik dr duidelijk probeer te maken.
we hebben zo vaak geprobeerd om weer te doen zoals we in het begin waren, maar het lukte gewoon niet (altijd). er is duidelijk iets verschoven en ik weet niet hoe dat weer recht te krijgen in deze ''relatie'''.

heeft iemand advies of tips hoe hiermee om te gaan. want ik ben echt ten einde raad.

gr. moi89