Vandaag zou mijn ex komen. Eerst zou het dinsdagavond zijn, toen vrijdag, en ten slotte dus vandaag. Om 2000 uur had ik nog niets gehoord van hem. Dus maar even sms en. Krijg ik een sms terug dat de plannen voor vandaag anders waren gelopen en dat hij de hele dag en avond met haar was/is en dus niet stiekem kon komen (zij weet daar niks van)
En vlak daarna een sms of ie woensdag kon komen. En of ik even niet wil terug sms-en want zij is er natuurlijk bij nu.

Nu ben ik echt bijna in staat om hem echt resoluut de deur te wijzen. (bij wijze van spreken dan)
Dan maar ook de het laatste stukje van onze vriendschap niet meer. Ik weet wel het niet zo is dat hij niet wil komen, maar ik ben het zat om echt op de allerlaatste plaats te komen. En dat terwijl hij toch ook nog contact wil. Het is zo minimaal wat er nog is, dan kan ik ook wel afscheid van dat nemen. Misschien denk ik morgen er wel anders over, maar nu ben ik het echt zat om een speelbal te zijn van zijn emoties en gedachten. Meneer zit wel in een luxe positie, nieuwe vriendin, nieuw leven en ook nog eens niet echt afscheid hoeven te nemen van zijn ex. Belachelijk gewoon dat ik dit toelaat!

Maar...het probleem is dat ik nog zoveel van hem hou en wou dat het nog steeds leek alsof het een boze droom was. Dat hij weer thuis komt...ik mis hem zo erg!

Het ging de laatste tijd toch wat beter met me, maar ik merk dat het me toch nog steeds enorm raakt. Dus ik ga maar eens goed nadenken over wat nu het beste voor MIJ is. Moet wat meer op mijn tanden bijten, ik weet zeker dat het me gaat lukken!