Hmmmm. Het lijkt er op, dat ik jullie te snel heb afgedankt. De hele dag achter mijn computer en ik verval weer in mijn oude patroon. Alhoewel er wel (veel) veranderd is. De afgelopen dagen ben ik echt door een diep dal gegaan en weer opgeklauterd. Hij heeft me verteld waarom hij het niet wilde en ik weet nu dat het niks met mij als persoon te maken had, maar dat hij gewoon niet genoeg van die gevoelens had om met mij verder te willen gaan. Heel simpel eigenlijk. Hij was ook heel duidelijk dat hij dat nu voor dat andere meisje wel had. Superkwetsend, maar het is heel apart, het loslaten en de acceptatie komt nu vanzelf. Met veel tranen en pijn, maar het is er en het voelt echt. Ik houdt niet met alles, zoals voorheen, nog rekening met hem. Wat er tussen ons geweest is, heb ik destijds heel anders beleefd. Heel raar, ik had het gevoel dat we toen niet helemaal eerlijk tegen elkaar waren ofzo. Dat hij iets achter hield. En ik ook. Dat ik toen in mijn schulp zat en ik er nu op veel fronten uitgekomen ben. Nu ik eerlijk tegen hem geweest ben voel ik me weer mezelf. Heel raar hoe zo iets gaat.

denk dat ik nog niet toe ben aan afscheid nemen. Dank jullie voor de lieve reacties!