Bij het lezen van jouw en andere verhalen begin ik me af te vragen of er wel een stijl bestaat van afscheid nemen van iemand. Ik zou zeggen, handel hoe jij je voelt. Neem geen referentie aan de "stijl" die zij gebruikt. Enkel reageren vanuit jezelf, vanuit hoe jij je voelt lijkt me het beste op lange termijn.

Sterkte alvast.

Wat mij een beetje opvalt is dat het vaak de buurman of iemand anders dicht bij is.
Zijn er dan echt mensen op deze planeet die een relatie willen uit een luisterend oor spelen voor iemand waarvan je weet dat die niet helemaal lekker gaat. (tsss to easy)
In mijn omgeveving (vrienden-kring) ken ik zulke mensen niet.
Wie zijn dat en denken ze nou echt dat zoiets gaat werken.
Wie is er suf genoeg om een man of vrouw in scheiding gelijk te willen overnemen?
Kent iemand zo'n stel dat nog steeds bij elkaar is en dan heb ik het niet over een half jaartje of zo.
Ik ken wel iemand die de huilende weduwe van z'n beste vriend heeft "ingenomen" maar dat is dan ook geen vriend van me.
Lekker even pissig zijn op derden ook al heeft dat niks met de kern van je probleem te maken, ik weet 't.

"When will my someday begin?"