Hey,
4 maanden verder, 19 kg. lichter, ?¢‚Äö¬¨ 2000 aan drank heeft gevloeid, nieuwe baan, nog geen huis, geen verdriet meer, geen zin in niets, opnieuw (teveel) gaan roken, wisselende contacten gehad, leeg gevoel en helemaal op. En I dont give a shit.
'Dream like you will live forever and live like you will die tomorow.'

(Niet meer)Radeloos

Fuck it, niets boeit me meer. Aangenomen voor een nieuwe baan. Nou en? I don't give a shit. Nieuw huisje voor mezelf, joepie, flikker toch op. Waarom, waarvoor doe ik het nog, het heeft geen zin meer. Iedereen kan me aan me reet roesten. Ik wil maar 1 ding: haar! Niet? Dan niet, dan doe ik net als elke andere boerenlul in dit land: werken, thuiskomen, slapen en weer t zelfde. Jaren achter elkaar. Goed bezig, kloteviezevuileteringtyfuszooi. Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah, ik draai door!!!!!!!!!!!11

Ik mis ze echt. Ik mis nog steeds wat we hadden en deden. En misschien niet alles wat we de laatste tijd hadden, maar wel die 3,5 jaar daarvoor. Hoe ze lacht, hoe we praatten, hoe we knuffelden en tegen elkaar aan lagen als we wakker werden. Het is al 2,5 maand klaar, ik weet het. Maar toch mis haar heel erg. Er zijn genoeg vissen in de zee maar er kan er nog steeds geen tippen aan haar. Klinkt en is misschien onwerkelijk. Het zal met de tijd wel veranderen. Feit is: ik ben over het grootste verdriet heen, nu ga ik ze gewoon missen. Ik baal.............

Ik heb 2 weken geen contact gehad. Toen een brief geschreven over wat er van mij kant fout was en dat ik er aan werk, voor mezelf. En gepost. Week later gebeld, en......... Te laat, ze gaat met een ander om (1 deur verder, lekker makkelijk) en het klikte. En dat na enkele weken. Ok, zoek het dan maar uit. Ik probeer niet te denken aan het feit dat ze nu dingen doet met die ander ipv met mij. Ze zei wel dat wat er in de brief stond klopte, dus weet ik dat ik mezelf redelijk kan begrijpen en aan die bepaalde slechte eigenschappen kan werken. Maar zij zegt niets over wat er van haar kant niet goed was.

Ik belandde vorige week na 5 weken weer in een dip. Daar zak ik nu weer verder in. Ik moet nu onderhand werk vinden, maar vind niks en kan nog steeds niet enthousiast worden over een eventuele vacature. Om mezelf te beschermen heb ik vorige week tegen mezelf gezegd: vergeet haar en ga door. Dit werkte voor een weekje. Nu heb ik dus 2 weken geen contact meer met haar gezocht. En het lijkt wel of ik haar meer dan ooit mis. Moet ik gewoon doorgaan met werk zoeken en mezelf bezighouden of moet ik haar contacteren, of misschien hulp zoeken. Het is voorbij en toch blijf ik met mijn stomme kop hoop koesteren.

Nu ik dacht ik alles na 6 weken een beetje op een rij had en een plek heb kunnen geven, laait mijn verdriet weer op. Ik heb 2 weken niets van me laten horen en gisteren een brief geschreven met daarin een verklaring dat ik begrijp waarom zij de relatie heeft verbroken, en ik heb hierin mijn gebreken in die relatie (H)erkend, en dat ik daar nu aan werk. Die wil ik volgende week posten. Ook zij laat staalhard niets van zich horen. Ik moet nu zo ontzettend veel aan haar denken. Ik mis haar echt verschrikkelijk. Alles wat ik zie en/of hoor is wel op een of andere manier verbonden met 'ons'. Ik voel me wederom machteloos en lusteloos.

Vandaag 4 weken geleden en voel me leeg. Zij is er overheen, was er al een half jaar mee bezig. Ik weer thuiswonen, geen spullen, geen werk, helemaal niets. Moet nu gaan solliciteren, alleen wie neemt er nou een neergeslagen persoon aan zonder nog enige enthousiasme in z'n donder. Alles heeft zijn glans verloren. Ik doe van alles: stappen, sporten, bezoekjes, internetten, pogingen tot werk zoeken, enz. Af en toe voel ik me opgeladen en denk ik "ik ga ervoor!" De laatste dagen is het weer zwaar klote. Wat moet ik doen ik blijf maar malen en contact zoeken met ergens in mijn hoofd een sprankje zeer valse hoop.