Ik weet niet wat het is, of eigenlijk weet ik dat stiekem wel, maar ik ben nog helemaal niks opgeschoten in het verwerken van alles. En ja, dat komt, blijkt nu, omdat ik steeds weer contact met hem had. Contact alsof we nog gewoon een relatie hebben. Vorige week heb ik hem gevraagd mij voorlopig niet meer te bellen, ik bel hem zodra ik daar klaar voor ben. Hij was het daarmee eens. Maar 3 dagen later spreekt hij me aan op msn, waarna we weer bellen. De volgende dag hetzelfde verhaal en de dag daarna belt hij wederom voordat hij gaat slapen. Ik heb hem de volgende dag een email gestuurd met daarin wat concrete vragen, wat hij nou eigenlijk wil en verwacht. Daarop belden we weer, en hij vroeg zich af waarom ik mezelf zo kwelde door hem vragen te stellen waarvan ik het antwoord al weet. Ik uitleggen dat dit een soort van noodkreet was, omdat de signalen die hij uitzendt zo tegenstrijdig zijn. Maar nee, hij wilde ECHT geen relatie, dacht niet dat het nog goed ging komen, en zijn verklaring was simpelweg: ik vind de overgang ook moeilijk, ben toch weer alleen. JA, ik ook, en dat is dus wel even fijns zijn schuld. Het gekke is dat ik verdomme nog oprecht medelijden met hem krijg, en ik weer veel te lief voor hem was aan de telefoon. Wederom hebben we afgesproken dat hij mij niet gaat bellen, en ik heb er enorm op aangedrongen en gezegd dat ik het meende, dus ik neem aan dat hij zich er nu wel aan houdt. Maar ondertussen weet ik echt niet meer waar ik het zoeken moet. De hele dag rollen de tranen over mijn wangen, ik kan niet stoppen, heb nergens zin in en zorg absoluut niet voor mezelf wat betreft goed eten. Het interesseert me ook geen bal eerlijk gezegd, ik heb toch geen honger. Ik wil zo graag boos op hem zijn, maar het lukt niet.
Ha, wederom de vraag, WANNEER IS DIT OVER?! Wanneer kan ik weer normaal verder met mijn leventje, zonder iedere seconde met hem bezig te zijn? En het ergste vind ik nog dat ik steeds meer verdrink in deze hele situatie, en steeds minder goed kan relativeren. Dat zal ook wel komen omdat het op andere vlakken nu ook even totaal niet lekker loopt. Fijn, hoe het universum zich zo collectief tegen je kan keren ineens.