Wat een Rotavond is dat zeg! De grootste nachtmerrie voor diegenen die niet los kunnen laten, blijven contacten en langskomen...Ik ken de angst als ik in de buurt van het huis van mijn ex kom, met een excuus voor mezelf dat ik echt naar die bepaalde bakker wil...de angst dat er een vreemde fiets staat...

Maar jouw verhaal voelt echt naar. Waarschijnlijk te vroeg om iets positiefs uit te halen? Namelijk dat jij het enige juiste gedaan hebt? Tuurlijk, je hebt blijkbaar iemand vertrouwd die je niet moest vertrouwen, ik ken alle details niet, maar weet je wat je wel gedaan hebt?

Je bent, misschien zelfs tegen beter weten in, vol voor de liefde gegaan. En is dat nu echt is waar je ooit 100 procent spijt van kan hebben? Enne...je weet nu iets wat je niet had geweten als je dat toetje niet was komen brengen...iets wat eigenlijk wel heel belangrijk is om te weten. Heel naar en liever wist je het misschien niet, maar wel belangrijk dat je het weet.

Mensen die zich vol in de liefde gooien, soms tegen beter weten in, worden hard geraakt, maar hè zijn ook de mensen die als het allemaal wel werk, prachtige diepe liefdesrelaties beleven...dat denk ik dus.

Sterkte joh! En gaan slapen, dat is altijd goed!

Oeiii blauwzonnetje...
Ten eerste vraag ik me af of je hoofd geen loopje met je neemt. Een auto op het terrein en jij ziet er een affaire in.
Anderzijds is het a) niet helemaal ok dat jij hem een toetje brengt als hij zegt dat niet te willen en b) hij de deur niet voor je opendoet en zegt 'zet maar buiten neer'.
Dit zijn verstoorde contact momenten. Eigenlijk zei hij aan te telefoon: 'Ik wil je nu even geen bevestiging geven en verlang geen bevestiging van je'. Vervolgens voel jij je afgewezen en besluit 'ik ga je een teken van mijn liefde geven en dan ga je mij daarvoor lief vinden'.
Vervolgens voel je je pas écht afgewezen door hem wanneer hij door je toetje te weigeren nogmaals bevestigd wat hij aan de telefoon al duidelijk maakte.
En dat allemaal door een toetje...

Ik begrijp je volledig hoor. Vorig jaar zat ik een keer met een vriendin in Volendam. Mijn ex houdt van Makreel en ik dacht: 'Ik haal een Makreeltje en breng die naar hem toe'. Mijn vriendin hoorde dit een beetje met stomheid geslagen aan en wist me toen duidelijk te maken hoe weird het was wanneer mijn ex aangaf me niet te willen zien ik met Makreel aan zou komen.
Ik realiseer me nu wel dat het 1) een excuus was om hem te zien en 2) een gebaar dat dankbaarheid vereist en hij daardoor zou zien hoe lief ik ben.

Blauwzonnetje, we zitten een beetje in dezelfde situatie. Het enige wat ik je kan meegeven is het volgende.

Hem ga je niet veranderen.

Je kunt dus alleen maar aan jezelf werken. Aan je behoefte aan bevestiging, aan het geluk in jezelf; Manieren vinden om die bevestiging uit jezelf te halen.
Een nacht samen delen zou ok zijn wanneer je daar hetzelfde uit wil halen. Maar zolang het voor jou om bevestiging gaat dat hij je liefheeft en voor hem alleen voor het moment dan creeert dat extreme pijn.
Probeer uit die spiraal te geraken. Probeer te beseffen dat het heelal niet om hem heen pulseert. De enige die het middelpunt van alles hoort te zijn ben jezelf.

Ik ben er zelf ook nog lang niet meis; Ik begrijp je heel erg goed en weet hoe complex loslaten is, hoezeer sommige mensen 'verankert' zijn in je leven en een magneet blijven.
Ik weet alleen dat het antwoord in mijzelf ligt.
Stop met het vragen om bevestiging. Hij gaat je dat (nu) niet geven. En dat heeft helemaal niks te maken met jou (dat jij niet leuk genoeg bent, of niet lief genoeg, of niet voldoende toetjes brengt). Dat heeft te maken met hem. Hij kan / wil dat nu niet of enkel met vlagen. Het is zijn ding. Koppel dat los.

Kortom, richt de focus op jezelf. Zorg ervoor dat je lekker in je vel geraakt en gelukkig bent. Dan wordt het bijzaak (in plaats van hoofdzaak) wat hij van je vindt.

Dikke kus!

Meissie, meissie, meissie, heel veel sterkte!!!!!

Liefs van waterman

Meis, wat lijkt me dat een verschrikkelijke ontdekking... Om van het gevoel wat daarbij komt kijken nog maar te zwijgen.

Ik denk dat voor je eigen gevoel (ook al levert het eerst even paniek is) het handigst is om definitief knopen door te hakken. Alleen op die manier kan je voorkomen dat dit nog een keer gebeurd. Dat wantrouwen zal je altijd hebben en bij alles wat hij je verteld ga je vanaf nu twijfelen (voor zover je dat nog niet deed). Gooi hem uit facebook, delete zijn nummer, en probeer vooral niet langs zijn huis te komen of wat dan ook. Heel drastisch allemaal maar levert uiteindelijk enorme rust op.

Kies voor jezelf en laat hem maar eens zien wat hij allemaal misloopt. Jij hebt hem niet nodig om gelukkig te zijn... En hij... Hij komt zichzelf nog wel een keer tegen... Karma is a Bitch....

Ik hoop dat je er wat aan hebt... Liefde doet rare dingen met je, en laten je veel verder gaan dan je zou moeten gaan.... Ik hoop dat je nu de keuze kan maken om definitief deze stress vaarwel te zeggen en voor jezelf te kiezen....

Liefs

Bedankt allemaal voor jullie mooie woorden en goede raad! Zoveel steun, ik ben er een beetje stil van. Wat een warm bedje! Het helpt me weer goed! Ex en ik hebben vanmorgen even heen en weer gesmst. Er was inderdaad geen ander. Ik geloof hem daarin.

Maar blijft nog wel staan dat onze dynamiek nu niet goed is. Hij vreest dat ik hem controleer, terwijl dat niet mijn intentie was. Hij was daarover zo boos, dat hij niet meer reageerde op mijn telefoontjes en deur niet open deed. En daarop nam mijn hoofd - zoals Moerbei het mooi beschreef - een loopje met me door direct te denken dat er een affaire is. Ik ben nog boos dat hij de deur niet open deed, hij nog boos dat ik hem verdacht van een ander. En tegelijkertijd klopt het wat Moerbei zei: als iemand zegt rust te willen, moet je er niet met een toetje heen gaan. Veel stof tot nadenken..Blijkbaar missen we beiden een gevoel van veiligheid bij elkaar...een soort wantrouwen. Zoals Torn het mooi verwoordde: een giftige dynamiek..

Ex wilde vanavond praten, maar ik heb - na goede adviezen van mede ldvd'ers - voorgesteld om dat na pinksteren te doen als we weer minder geleid worden door onze emoties. Even de rust terugvinden...en dan misschien toch de grote stap nemen en echt afstand nemen...

Auch.
Zonnetje, laat dit alsjeblieft de trigger zijn om hem definitief los te laten. Hoe moeilijk ook. Hoe hard je ook verlangt naar een toekomst met hem. Dit komt echt nooit goed. Dat zie je nu vast ook wel.
Val nu terug op wat je reeds opbouwde het vorige jaar. Je weet dat je hem niet nodig hebt. Geloof het nu ook zelf
Veel liefs en een dikke knuffel,
2emotional

Ik heb weinig toe te voegen aan alle andere reacties....ik wens je inderdaad veel sterkte want dit was inderdaad geen leuke ontdekking/ervaring...