Ik houd vol. Ik neem geen contact op. Mijn verstand zegt ook: doe het niet meid, maar m'n gevoel zegt iets anders. Soms zou ik hem gewoon graag even horen. Maar ik moet de feiten onder ogen zien. Hij wilt niets meer met me te maken hebben. Hij heeft het afgesloten en het laat hem koud wat ik wel of niet denk of voel..

Ik ben gisteren sinds een tijdje compleet overstuur in slaap gevallen. Ik wil het zo graag begrijpen wat er is gebeurd, maar het valt niet te begrijpen. En ik moet stoppen om van mezelf te eisen dat ik het moet begrijpen. Er zit geen logica in. Gevoelens zijn volgens mij ook nooit logisch.

En nu.. nu voel ik me al de hele dag leeg. Ik wil gewoon even niets meer voelen. Kon ik maar een knopje omdraaien en weer volop genieten van alles. Mijn leven was immers ook geweldig, toen ik hem nog niet kende. Hij heeft echt schade aangericht. Gisteren was het zels zo erg dat ik aan mezelf ging twijfelen. Dat ik mezelf afvroeg.. ben ik dan echt zo'n slecht mens? Heb ik het echt verdiend hoe er nu met me om wordt gegaan?

Ik weet het antwoord en dat is 'nee'. Ik heb hem al mijn vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde gegeven. Aan mij heeft het niet gelegen. Ik heb altijd open gestaan voor een gesprek, maar ik word keer op keer afgewezen. Op een gegeven moment zelfs afgeblaft. Ik verdien dat niet.

Negeren werkt op zich best wel goed. Ook al vind ik het zelf soms heel erg moeilijk. Maar gisteren zei mijn moeder ook: laat hem maar eens afvragen hoe het met jou gaat ipv dat jij hem constant laat zien, hoe diep je verdriet zit. En ze heeft gelijk..

If you love someone let it go.
If all is well it should return. But if you have to cling it was never yours in the first place.