Ik heb het nog steeds moeilijk en denk er heel de tijd aan.
ik sta er smorgens mee op en ik ga er mee slapen.
Er zijn momenten op het werk "zoals nu" dat ik er moet aan denken.
ik lees steeds 1 berichtje van haar waarin ze mij duidelijk laat merken dat ze mij graag ziet maar bang is om haar hart te volgen.
Ik begin stillaan te beseffen dat ik alles gegeven heb wat ik moest geven.
Ik kan niet meer doen... Er achter zitten heeft geen zin en heeft geen resultaat.
Hoe meer ik herhaal hoe graag ik haar zien en hoe meer ik haar vraag of zij mij graag ziet hoe minder dat ze zegt.
Dus nu besef ik dat ik haar beter laat doen.
Heb ze nu al 2 weken niet gehoord na haar laatste berichtje.
Ze vraag tijd om uit te knoop te geraken....Nu ik weet dat ze al 3 maand een vriend heeft en denk niet dat ze de tijd neemt om uit de knoop te geraken.
Ik moet nu kiezen voor me zelf...
Ik mag ze missen en mag ze nog graag zien maar mag me niet meer laten doen.
Ik stuur en sms haar niet. IK bel haar en email haar niet... heb haar op facebook geblokkeerd en probeer haar niet op te zoeken.
Het valt me echt wel zwaar maar ik moet verder. IKhoopdat ik er mee leer leven..

Ik ben nu twee weken verder zonder contact.
Ook zonder haar kan ik gaan werken of kan ik een weekend door komen.
Tis misschien wel moeilijker maar het lukt me wel.
Ik moet haar loslaten maar diep van binnen hoop ik toch dat ze veel aan mij denkt en mij stiekem wel mist.
Maar ze zal het verdringen.

Sterkte iedereen.

xx

Storm