Ik dacht dat ik goed ging, ben goed door mijn vrije week heen gekomen, heb voor het eerst mijn verjaardag zonder hem gevierd (na 8 jaar). En daarna weer aan het werk. Alles ging wel oke.

Maar nu, het is 15 dagen geleden dat ik hem voor het laatst heb gezien. Het lijkt veel langer dan dat. De laatste tijd ben ik voornamelijk boos en teleurgesteld in hem. Vond het sterk van me om zo te denken. Daarom doet het me nu zo verdriet weer, omdat ik voel dat ik hem enorm mis. Het lijkt wel of ie dood is. Dit is voor het eerst dat ik het zo definitief voel. Ik had met mezelf ook afgesproken dat ik geen contact meer moest hebben, je hoort weer telkens zoveel dingen die je toch weer, alleen, moet verwerken. Dus dan kan je beter niets meer horen. En dat laatste ervaar ik dus nu.....niets meer.

Ene kant ben ik echt klaar met hem, ben ik boos om hoe het uit is gegaan, kwaad dat hij 8 jaar weggooid voor iemand die hij amper kent.
Maar aan de andere kant mis ik hem. De kleine dingen, ik wil niet idealiseren, maar verdorie, je doet het onbewust toch!

Ook droom ik nog steeds over hem, van de 7 nachten meestal wel 4 nachten. Ik zie het als verwerking, maar wat kan je je klote voelen de volgende dag. Ook voelt het dan of ik hem echt heb gesproken of gezien.

Mijn moeder is 5 jaar geleden gestorven, en natuurlijk heb ik daar ook veel verdriet over gehad en ook over haar gedroomd, maar het trieste is: dit ldvd is nog veel heftiger! Van iemand afscheid nemen die je in de kou heeft laten staan, die je niet meer in zijn leven wilt, dat is echt pijnlijker dan afscheid nemen van iemand die altijd van je gehouden heeft. Dan kan je met een glimlach terugdenken. Als ik nu aan mijn ex denk, dan mengen fijne herinneringen zich met het drama van de afgelopen 5 maanden. En dat laatste eet langzaam de goede tijden uit het verleden op....