Waar is in een keer al die moeite en het betere gevoel heen dat ik vorige week had!? Ik heb weer sinds een maand slecht geslapen en daarbij het vele nadenken weer en vandaag is het weer klote. Ik weet niet hoe het me de rest hier zit maar je al zolang zo klote voelen en nog steeds geen einde inzicht hebben is slopend. Lichamelijk ben ik er beter aan toe dan ooit tevoren, al het fitnessen werpt zijn vruchten nu af en ik zie resultaat. Ik ben hier echt blij mee, maar het is niet genoeg... Ik kan haar maar niet vergeten, het dagelijkse gedachten sturen ben ik ook spuugzat. Ik moet elke dag aan geforceerd aan iets anders denken om haar te vergeten en nog steeds elke dag zit ze in mijn hoofd. Ik schaam me ervoor dat ik anders ben geworden in de omgang met mijn familie en vrienden. Ik ben niet meer zo enthousiast als eerst voorheen. Ik laat het alleen niet meer zo merken dat ik me nog klote voel, ik ben het ook spuugzat dat mensen zeggen dat ik me eroverheen moet zetten en een andere bezigheid moet zoeken. IK BEN VERDOMME ELKE DAG BEZIG! Sorry voor mijn frustratie maar naar 6 maanden moet ik me toch al wel beter voelen!? Ik heb wat oude blogs terug gelezen van mijzelf en verbetering is er, maar niet veel. Ik kijk terug op 6 maanden die razend snel voorbij zijn gegaan, mijn gevoel daarentegen zit me nog steeds in de weg en ik heb niets uit deze tijd gehaald. Ook heb ik niets laten vallen, ik heb de draad gewoon gevolgd en alles behaalt wat ik moet halen (studie, sporten, werken). Hoe kan ik toch nog zo gefrustreerd zijn!? Ik voel me nog steeds bedonderd, ingewisseld en verraden. En zij is al zoveel verder... Ik probeer me nog te interesseren voor anderen maar ik hou dat niet lang vol... Alles afspraakjes die ik had heb ik nu definitief stopgezet en uitgelegd waarom, nergens gelukkig problemen mee.

I know, ik ben een gevoelsmens. Ik kan hier vrij weinig aan doen, maar kom op zeg! Ik voel me niet gelukkig, is het dan zo dat ik pas gelukkig ben als ik met iemand anders ben waar ik me goed bij voel? Ik heb dit altijd ontkend, maar nu begin ik er toch langzaam aan te denken dat dit wel zo is. Sorry mede lotgenoten maar op het moment ben ik al het geloof weer even kwijt, het duurt me namelijk te lang en de top van de berg waarvan ik dacht er bijna te zijn bleek toch maar schijn te zijn.

Groetjes...