Soms mis ik mijn kids enorm

Ben al een tijdje op mezelf gaan wonen, heb op zich niets te klagen. Alles op orde, de woning, mijn werk. Maar toch, ik zie vanwege de omgangsregeling de kids om het weekend, het is toch anders. Anders dan voorheen. Heb behalve een partner ook nog het gevoel alsof ik mijn kids deels heb verloren, was een echtgenoot en papa, en nu een halve papa, althans, zo voelt het. Vooral tijdens de avonden en nachten waarbij ik de stemmen van de kids niet hoor. Dat zijn de bekende dipjes, na zoveel maanden voel ik nauwelijks ldvd meer, gelukkig maar, maar nog wel het deels verliezen van mijn kids. Die pijn werd zichtbaar toen ik vandaag de werkjes van mijn jongste zoontje ging bekijken, toen besefte ik eigenlijk wat ik mis, wat al die tijd ook mee heeft gespeeld. In feite heb ik niets te klagen, begin van mijn leventje te genieten, maar heb toch het gevoel dat ik niet meer 100% papa ben zoals vroeger, meer een soort deeltijdpapa, en dat besef doet me wel pijn. Van een man met een gezin veranderd in een man zonder gezin, meer een man met deeltijdkinderen. Tuurlijk geniet ik van elk weekend dat ze bij me zijn, maar naarmate de tijd is verstreken besef ik nu steeds meer dat ik destijds heel veel aan hen heb gehad, vooral toen ik opeens in een gat viel, door toedoen van de ex. Ik wil de kids elke dag zien, elke dag met ze praten, wat ze die dag hebben meegemaakt, op school, met vriendjes en vriendinnetjes, waar ze mee zitten, zoals voorheen, tijdens het avondeten vooral. Ze allemaal een welterustenkus geven, elke avond, een praatje maken of een verhaaltje vertellen, dat mis ik enorm.
Ondanks het feit dat het niet zoveel meer met ldvd te maken heeft, wil ik dit toch even kwijt, dat een echtscheiding met kids meer is dan alleen de partner kwijtraken, je kunt de kids ook gedeeltelijk kwijtraken, als je ze niet meer elke dag ziet.

Thanks voor het lezen.

Groetjes,

Mr Bean

mrbean's blog
login of registreer om te reageren

Din, 01/06/2010 - 09:02 — Roel1200

@Mr Bean

Hoi Mr Bean.
Lang geleden,
Ben blij te horen dat het over het algemeen goed met je gaat, nieuw huis, met werk alles oke.
Zelfde geld voor mij over het algemeen, al zijn er nog steeds wel de pijn-momenten.
Snap erg goed dat je je kinderen mist, bij mij is dat ook al 8 jaar zo en zit daar ook nog steeds mee, ook al heb ik daar toentertijd zelf voor gekozen.
Denk ook niet dat dat echt gaat veranderen, dus zit er niet veel anders op dan er het beste van te maken en te genieten van elk moment dat ze bij jou zijn.
Wat ik wel ervaar is dat het contact veel intenser word, dat ik er echt naar uitkijk als ze weer naar mij komen.
Op dit moment is mijn jongste dochter een halve week bij mij omdat mijn ex op schoolkamp is en daar geniet ik intens van, van haar naar school te brengen en halen, vanavond beginnen met de avondvierdaagse te lopen en lekker samen te eten en te kletsen.
Ook merk ik dat het contact met mijn oudste dochter veel intensiever wordt, zij word volgende week 19 en met haar ga ik regelmatig uit eten of naar film en ik geniet van het feit dat ze nu echt volwassen aan het worden is en van de gesprekken die we voeren.

Ik weet uit ervaring dat het heel moeilijk kan zijn de eerste jaren om met deze situatie om te gaan, zeker als jij hier niet om gevraagd hebt.
Wat mij altijd het meeste pijn deed was als ze zondagavond weer terug gingen dan was ik echt ziek van verdriet en ging maar even een stuk wandelen of anderlei afleiding zoeken, en dat is soms nog steeds zo, maar kan er nu wel wat beter mee omgaan.

Hoop dat bij jou ook dat het contact met je ex al wat verbeterd is na de vervelende ervaringen die je hebt meegemaakt.
Dit kan ook enorm helpen om hier mee om te gaan, in de zin van af en toe de kinderen opvangen buiten de reguliere tijden en zo extra tijd met ze door te brengen, zoals ik op dit moment doe.

Tja, het zal altijd wel moeilijk blijven Mr bean, toch heb ik het volste vertrouwen dat je hierin, net als in alles wat je al hebt meegemaakt, voor jou de juiste weg zal vinden.
Hoop dat je iets aan mijn reply hebt, sterkte,

Roel.

Din, 01/06/2010 - 19:24 — mrbean

mrbean @Roel1200 zeker herkenbaar

Hoi Roel1200, ik heb er zeker veel aan jouw reply, alles wat je schrijft is herkenbaar. Het contact is idd intensiever, en elke keer de kids weer terugbrengen is toch weer even slikken, word je toch even teruggeworpen in de realiteit, namelijk dat je alleen woont, zonder de kids. Maar alles heeft tijd nodig, dit zijn de laatste pijnscheuten die nog overblijven, en die af en toe naar boven komen. Wat het contact met de ex betreft, dat blijft gewoon zakelijk, en dat wil ik zo houden.
Jouw reply biedt mij wel veel troost, many thanks ervoor, en uiteraard weet ik dat het goedkomt, maar erg nuttig om het van een ervaringsdeskundige te horen, heb daardoor het gevoel dat ik hierin niet alleen sta.

Groetjes,

Mr Bean

Don, 03/06/2010 - 16:29 — Isabeau

Kids missen

Ik herken dat ook zo erg, ik heb altijd een schuldgevoel als ik de kinderen weer naar hun vader breng voor een week. Ze hebben een fantastische vader en het gaat heel goed met iedereen maar het gevoel van falen, missen en terugverlangen naar een stabiel en harmonieus gezin blijft aanwezig zo nu en dan.

Gelukkig geniet ik ook van de andere kant...druk bezig kunnen zijn in een hele leuke baan, lekker op stap met vriendinnen zonder een oppas te hoeven regelen, eten wat je zelf wilt op een volkomen onverantwoord tijdstip, lang uitslapen of soms zelfs een roes uitslapen naar zo'n stapavondje met vriendinnen.

Maar toch....

Don, 03/06/2010 - 20:34 — mrbean

mrbean @Isabeau

Hoi Isabeau, bedankt voor je reactie, je slaat de spijkers op de kop, het is het gevoel van missen van een harmonieus gezin van toen, toen we nog samen in één huis woonden. Op het moment van de kids terugbrengen word je daar telkens mee geconfronteerd.
Ja, ik geniet ook, kan gewoon zo laat thuiskomen als ik wil, hoeft bijna nergens meer rekening mee te houden, dat geeft veel vrijheid. Doet me denken aan mijn studententijd, voel me ook een stuk jonger daardoor Daarom is het gevoel zo dubbel.

Groetjes,

Mr Bean

Don, 03/06/2010 - 22:34 — ptm

ptm @mrbean

"Daarom is het gevoel zo dubbel"!!
Kun je mij dat verder uitleggen?
grt ptm

Vrij, 04/06/2010 - 18:43 — mrbean

mrbean @ptm dubbele gevoelens

Dubbel, aan de ene kant voel ik me vrijgezel, single, zo vrij als een vogeltje, geen verantwoordelijkheden meer, geniet ik van de vrijheid. Aan de andere kant mis ik mijn kids soms enorm, en wou dat ik weer een gezin had, uiteraard niet meer met de ex, maar soms verlang ik weer naar het huisje-boompje-beestje gevoel, hoewel niet ideaal, maar was ik denk ik toch gelukkiger, een huis waar tenminste iemand op me wacht of waar ik op iemand wacht, die je het gevoel geeft dat je leeft, dat je ertoe doet, met wie je je leven deelt, dat het wel uitmaakt of je wel of niet leeft, een warm thuis gevoel. Vandaar die dubbele gevoelens.

Groetjes,

Mr Bean

Din, 01/06/2010 - 14:09 — emotional

voor alle vaders

Ik zei al vaker, ik was er zo al enorm stuk van..als bij mij een huwelijk, met kids was stukgelopen..dat ik dus een gezin zou verliezen..ik weet bij God niet of ik het doorstaan had.
Ik kan me alleen maar voorstellen, wat voor extra pijn het moet zijn, om ook de kids niet meer als vroeger te hebben. Daarbij is het nog vaak zo dat vaders toch benadeeld worden hierin.
Ik weet helaas niet wat ik zou moeten zeggen mrbean, maar wel heel veel sterkte en juist heel goed dat je dat afschrijft want dat is pijn, die net zo goed een gevolg is van een breuk.

Ik ken er een hele mooie song over, voor jou en alle vaders..speciaal deze song. Omdat ik denk dat dit een mooie song is, die ook juist die andere kant laat zien, die nog eens extra pijn doet, maar die voor veel vaders helaas realiteit is.

Heel veel sterkte

Din, 01/06/2010 - 19:35 — mrbean

mrbean @emotional thanks voor je song

Hey emotional, bedankt voor je steun. En bedankt voor de song, heb er met tranen naar gekeken, is zo herkenbaar! Ja, een Sunday father, of meer een weekend father. Ik denk dat als je kinderen hebt, je nooit helemaal kunt afsluiten op een manier zoals je het liefst wilt, namelijk een dikke vette streep erdoorheen trekken. Ik blijf geconfronteerd worden met het verleden, met de moeder van de kids, al wil ik dat tot een minimum beperken.
Dus voel ik me half vader, half vrijgezel, genietend van de vrijheid, soms de kids niet missen, soms enorm, de gevoelens zijn soms zo dubbel.

Groetjes,

Mr Bean

Din, 01/06/2010 - 22:58 — malo

malo@mrbean

Hallo mrbean,

Dat wat je schrijft is waar,maar ik ken de andere kant van de medaille.
Ik ben van mijn 1ste man gescheiden,we hadden toen 2 kinderen.
Een dochter van 3 jaar en een zoon van 1,5 jaar.
Mijn man mocht zijn kinderen zo vaak als hij wilde zien,maar hij wou het zelf niet.
Hij heeft de éérste 2 jaar nooit naar zijn kinderen om gekeken,ook omdat onze zoon ADHD had.(omstrengeld tijdens geboorte,zuurstof gebrek).
Na 2 jaar kwamen mijn ex schoonouders bij mij om te vragen of hun 1 maal per weekend de kinderen mochten op halen,omdat ze achteraf te weten zijn gekomen dat hun eigen zoon hun kleinkinderen niet op zocht.(in verband met nieuwe vriendin)
Hij heeft al die tijd gelogen dat hij de kinderen niet mocht zien van mij wat dus niet waar was.
Zo heb ik zelf 15 jaar lang mijn kinderen zelf op gevoed tot ik mijn 2e man leerde kennen.
Nu na al die jaren neemt hij zelf contact op met mijn dochter en zoon,hij komt zo nu en dan bij mijn zoon thuis op visite.
Waarom nu in eens wel contact zoeken en toen zij nog klein waren niet.
Dus mrbean er zijn ook vrouwen die willen dat hun ex met het wel en wee van de kinderen bemoeit maar géén enkele reactie van hun ex horen of zien.

Dus al met al kan ik jouw verhaal óók héél goed begrijpen,jij wilt zelf de kinderen vaak zien.
Geniet zolang als je kunt van je kinderen want zij hebben van beide ouders liefde en steun nodig.
Wees altijd een goede vader en ik weet dat jij dat ook bent.
Petje af!!!
Laat ze voelen dat zij óók bij jouw zich thuis voelen,bied ze een warm en liefde vol huis aan.

Veel liefs en warme groet van malo.

Din, 01/06/2010 - 23:51 — mrbean

mrbean @malo thanks

Hoi malo, bedankt voor je reactie en jouw kant van het verhaal, het is pijnlijk als de kinderen één van de ouders niet meer zien. Wat mijn huis betreft, bij mij thuis voelen ze warmte en liefde, dus wat dat betreft zit het wel snor.

Groetjes,

Mr Bean

Din, 01/06/2010 - 23:14 — ptm

Heb je blog gelezen! Je bent

Heb je blog gelezen!
Je bent een kanjer!!!
Je schreef ooit eens:EX is EX!!
Dat relaas heb ik me toen ter harte genomen!
Mijn relaas is heel ingewikkeld!
Óf zou ik het zélf te ingewikkeld maken??
Pffffff
ptm

Din, 01/06/2010 - 23:43 — mrbean

mrbean @ptm thanks

Hey ptm, kerel, bedankt voor je reactie. Ja, ex is ex, cold turkey werkt het best, althans bij mij. De grenzen blijven bewaken, consequent, puur om mezelf te beschermen, om mezelf meer rust te geven, en het heeft erg goed uitgepakt. Ik blijf niet meer hangen in het verleden, heb mijn rouwproces gehad, beschouw haar ook min of meer als dood, en kan het daardoor meer afsluiten. Maar de kids, dat maakt het een stukje ingewikkelder, je wordt noodgedwongen met de ex geconfronteerd, ook al is het contact tot een minimum beperkt.
Waarom is jouw relaas ingewikkeld?

Groetjes,

Mr Bean

Woe, 02/06/2010 - 23:07 — Layla

@ mr bean

Hey mr Bean,

Ik blijf het zeggen en het zal vast ééntonig worden maar ik heb respect voor je.
Ik heb bijna al je verhalen gelezen en heb enorm met je meegeleefd.
Man wat heb jij veel voor je kiezen gehad, maar toch lees ik nu dat je een eigen huis hebt en je langzaam maar zeker weer van het leven begint te genieten.
Heel begrijpelijk dat je de kinderen mist, je bent er vanaf dag één voor ze geweest ondanks je eigen verdriet heb je ze liefde en zorg gegeven.
Nu is het dan zo, dat je ze om het weekeind ziet en je schrijft dat je ze zo graag iedere dag wel wilt zien en met ze wilt praten.
Dat laatste is een mogelijkheid, je zou ze iedere avond even kunnen bellen.
En als dat niet lukt misschien om de dag of iets dergelijks, ik snap dat het niet hetzelfde is als dat ze bij je zijn, maar het is toch iets.
Misschien is de bezoekregeling nu nog heel strak en wijkt je ex niet van de bezoekregeling af.
Maar geloof me, bezoekregelingen kunnen nog versoepelen, vooral wanneer je ex zelf ergens naartoe moet en de kids dan vanzelf gaan vragen, mogen wij dan bij pappa logeren?
Kinderen zelf gaan langzaam maar zeker ook eisen stellen en daarbij komt dat ze hun vader ook zullen missen.
Iemand in mijn omgeving die na zijn scheiding erg gebukt ging onder het gemis van zijn kids.
In het begin kreeg hij niets voor elkaar bij zijn ex vrouw, eens per 2 weken de kids en meer was er niet.
Nu (een jaar later) zie ik deze kids met veel meer regelmaat bij hun vader komen en vertelde hij laatst zelf ook vol trots dat de bezoekregeling eindelijk onderling geregeld werd.
Wanneer kinderen ouder worden zullen ze zelf ook spontaan willen langskomen, bvb om bij je te eten en slapen en dat kan je ex dan niet meer tegenhouden.
Wat ik wil zeggen is, hou vol want je zult zien ....
Kinderen worden ouder, krijgen zelf meer te vertellen, hebben als ze oud genoeg zijn zelf mobiele telefoons, zitten achter msn en zo kun je ze ook nog via de webcam zien en spreken, of via skype en you name it.
En over niet al te lange tijd, komen ze zelfstandig ... zeker weten!
Liefs en groet, Layla

Don, 03/06/2010 - 19:45 — mrbean

mrbean @Layla

Hoi Layla, bedankt voor je reply. Ook respect voor jou, je hebt de laatste tijd enorm ingezet voor de ldvd site en het forum. En bedankt voor je tips.

Groetjes,

Mr Bean

Don, 03/06/2010 - 06:53 — lebbi

Niets dan respect voor je

Niets dan respect voor je man!

Wie is online

Online gebruikers

Enquête

mrbean's Buddies