Het nu ongeveer 4 weken geleden uitgegaan tussen ons. In de afgelopen tijd heb ik gelukkig veel kunnen huilen en praten, anders wordt je zon emotionele tijdbom. Getraumatiseerd was ik gewoon. Het plotselinge bericht zorgde hiervoor, terwijl ik in de waan was dat we samen oud zouden worden. Tot nu toe hebben we wel veel gepraat met elkaar. Hoezeer iedereen ook zegt dat je afstand moet nemen is dit voor mij een veel betere oplossing, is gebleken. Hierdoor kan ik langzaamaan afstand nemen. gisteren dacht ik, laat ik de pc maar eens opschonen zodat ik geen documenten meer tegenkom van haar. Ik heb zorgvuldig alles doorgelopen wat wegkon en wat ik op cd moest branden voor haar. Totdat ik stuitte op de geschiedenis berichten van msn. Ik had het gevoel dat ik aan het spioneren ging. Maar de vermoedens die ik sinds mei dit heb gehad werden een keiharde waarheid. Er was een bericht waar ze met een andere jongen haar situatie bespreekt over de siuatie tussen haar en mij, maar ook tussen haar en een andere jongen. Ze heeft gevoelens gekregen voor deze jongen. Ze heeft mij hierover nooit verteld en in het bericht staat ook dat ze het angstvallig heeft geprobeerd stil te houden. Ik ben al die tijd zo bezorgd om haar geweest omdat niet veel uitte en wel had verteld dat ze niet lekker in haar vel stak. Ik heb haar gisteren gebeld en gevraagd of ze langs wilde komen. Eenmaal binnen heb ik de stapel, die ik had uitgeprint 27 pagina's, aan haar gegeven en gevraagd wat dit betekende. Ze zakte bijna door haar benen van schrik. De tranen sprongen in mijn ogen toen ze het probeerde af te zwakken. Ik heb haar gezegd dat ze er nu niet om heen kan en dat ik blij was dat dit op tafel lag. Alle onbeantwoorde vragen waren ineens beantwoord. Afgelopen vrijdag heb ik haar nog gesteund en aangeboden dat ze bepaalde meubels mag meenemen wanneer ze een ander huisje heeft. Uiteraard vervalt dat hiermee. Nog steeds wordt ik heen en weer geslingerd tussen haar terug willen en van haar af willen zijn. Ik weet dat het kan voorkomen dat je gevoelens voor een ander krijgt. Alleen liegen is geen enkele reden of begrip voor te geven of te bedenken. Ik treed haar nog steeds tegemoet met een liefde volle houding. Ik kan boos worden maar dan komt de klap toch later en zie ik het liever nu onder ogen. We hebben afgesproken om hierover verder te praten. Mijn gevoel heen en weer geslingerd te worden wordt langzamerhand minder en veranderd in afkeer. Toch is iets dat in mij zegt '' je moet ook geduld hebben'' De toekomst is altijd onzeker, maar het heden nu ook en ik weet niet wat ik er mee aan moet en hoe ik het beste voor mezelf kan zorgen