Gisteren was ik jarig, en misschien heel apart maar ik had best een redelijke dag. Ik wilde het niet vieren dus al mijn vriendinnen gezegd dat ik het echt alleen met mijn kinderen wilde vieren. '
Ik heb heel veel kaartjes, smsjes, mailtjes en 3 bossen bloemen gekregen en dat was ech super!
Met mijn oudste zoontje taartjes gebakken, en natuurlijk lekker opeten daarna. 's Avonds nog even met mijn moeder de stad in geweest. Al met al toch best een leuke dag gehad.
Totdat........ik 's avonds mijn mail opende en ja hoor, een mailtje van hem: "gefeliciteerd met je verjaardag, maak er een leuke dag van samen met de kinderen. Misschien zit je hier niet op te wachten maar ik hoop in de toekomst een normaal contact met jou te hebben. Ook omwille van de kinderen"
En dit maakt me dan weer zo kwaad en verdrietig!! Hij bedriegt de moeder van zijn kinderen maandenlang en dan nu komt hij met "omwille van de kinderen"??? Hij is keer op keer naar haar toegereden, sex met haar gehad, toekomstplannen gemaakt etc etc. Waar was die gedachte "omwille van de kinderen" toen? Hij kan nu niet meer met die woorden aankomen bij mij!
Ik wil niet meer op hem reageren, maar ik heb nu zo de neiging om hem terug te mailen dat hij absoluut niet meer de aangewezen persoon is om over het welzijn van de kinderen te praten. Dat hij daar toen niet aan dacht en dat hij daar nu niet meer mee aan hoeft te komen. Waar haalt hij het lef vandaan!! Hij verlaat zijn gezin, hij laat ons zomaar in de steek, en dan komt hij nu met "omwille van de kinderen".

Waarom laat ik het toe dat hij mij weer zo van slag maakt. Hij is het niet waard.......en toch gebeurd het weer.......
Telkens als ik denk dat langzaam aan weer een leven zonder hem krijg gebeurd er weer iets waaruit blijkt dat ik nog lang niet los van hem ben.