Er zijn zoveel schilletjes, waar mensen zich vaak achter kunnen schuilen, veel te eng om jouw ware ik te laten zien?
Kleding, uiterlijk, mobieltjes, laptops, krant, houding, kennis, wijsheid, statussymbolen, auto's, huis, familie, vrienden, relaties? Zonder al die schillen zou je elke dag jezelf tegenkomen zeg, en voel je je kwetsbaar en naakt. Maar waarvoor zou je je moeten verbergen? Waar zijn we bang voor? Om gekwetst te worden? Maken we daarmee niet onszelf en elkaar gek? Als we elkaar zouden benaderen zonder die schilletjes, "naakt", puur en eerlijk zeg maar, zou dat niet veel mooier zijn, de wereld veel mooier uitzien?
Daar hoeft toch geen ldvd-meeting aan te pas te komen toch? Ja, de manier waarop we tijdens die ldvd-meeting met elkaar omgingen, zo mooi en puur, keken dwars door elkaars schillen heen, zo zou het altijd moeten gaan, tussen mensen onderling. Wat ldvd soms voor moois kan voortbrengen, zoveel moois in ons mensen naar boven kan brengen, dat ontroert me nog steeds...

Mr Bean