Het is alweer een hele poos geleden dat ik hier wat geschreven heb. Ik kwam nog wel vaak langs, en las de verhalen van mensen. Iedere keer kon ik voor mezelf concluderen dat ik bepaalde fases voorbij was, dat ik waarachtig over mijn ex heen was! Er was een nieuw persoon in mn leven, die zo leek het althans, moeite voor me deed en me raakte door zijn standvastigheid en zn liefde voor mij. Maar ik bleef sceptisch. Na wat er met mn ex voorgevallen was, wilde ik voorkomen dat ik weer zo gekwetst zou worden. Die nieuwe jongen had dat door... vond dat ik me gewoon moest laten gaan; gebeurt t dan gebeurt t, en anders niet. En daar heeft ie natuurlijk helemaal gelijk in. Maar ik had wel tijd nodig; ik wilde me niet zo snel weer gaan hechten aan een eventuele nieuwe liefde!! Stiekem gebeurde dat natuurlijk toch... maar ik voelde ook dat ik er gewoon niet zo voor kon gaan als dat ik bij mijn ex had gedaan, ik voelde me enorm geremd in mn enthousiasme. De muur om me heen werd alleen maar hoger. Bij hem resulteerde dat in het idee dat t op deze manier nooit wat tussen ons zou worden. Hij zei dat t gewoon niet ging werken. Hij had t gevoel dat alles van hem uit moest komen... en dat we daardoor niets gemeen hadden (?!?) Het was klaar. Heel koppig allemaal. Maar hij vind/vond me wel leuk, daar lag het allemaal niet aan. Dus meneer wilde vrienden blijven, hij belde me op mn verjaardag... ik heb toen twee weken niets van me laten horen, tot ik hem vorig weekend belde. Echt ik had t gevoel dat ie me zo snel mogelijk weer neer wilde leggen, zich er geen raad mee wist en t klonk erg gehaast. "we spreken elkaar nog wel" Ik had niet eens de gelegenheid meer om gedag te zeggen! Nouja, als hij vrienden wil zijn... dan zal ik rustig afwachten totdat hij contact zoekt! Anders is ie het waarschijnlijk niet waard! Of zou ik nu degene moeten zijn die hoop blijft houden? Het lijkt me niet t moment om hem achter zn broek aan te zitten... daar ben ik waarschijnlijk te laat voor. Pfffffff!
Tis moeilijk om tot de conclusie te komen dat je iemand wel heel leuk vindt, maar er gewoon niet helemaal voor durft te gaan. En dat had ik zo graag gewild!
dat begrijp ik
jouw verhaal sluit een beetje bij het mijne aan. Er is een jongen die ik totaal zie zitten en hij mij ook. Wel we hadden 'iets' en besloten om het rustig aan te doen, maar van zijn kant komt helemaal niks zelfs geen sms, het is nog niet zolang gedaan met mijn ex en ik denk dat hij zichzelf wilt beschermen. Wat ik denk dat bij jouw ook het geval is. Die jongen ziet jouw graag maar hij wilt niet gekwetst worden. Zeg hem gewoon de waarheid, hoe jij je voelt en dat je samen wel met hem verder wilt. Ok je wilt niet achter hem aanlopen (ik wil dit ook niet bij die ene jongen) maar wil je ook niet weten waar je staat? Of je nog kans maakt of niet? Ik heb al mijn moed bijeen geraapt en heb hem gezegd dat ik dringend met hem wil praten. Misschien moet jij dit ook doen? Veel succes groetjes x