Dat was ook de conclusie van mijn relatie, het is echt beter zo, ik heb er alles aan gedaan wat binnen de relatie mogelijk was, maar als het er niet in zit, dan kun je er maar beter een einde aan maken. Dat hebben we gedaan, in tranen uit elkaar gegaan. Soms is 'het' er dus wel (zoals elders al in een blog beschreven werd) maar werkt 'het' niet. Ik blijf dat een raar gegeven vinden vooralsnog erg moeilijk om te accepteren. We hebben overduidelijk veel gevoelens voor elkaar, maar de relatie stelde wat mij betreft niet veel voor. Daarmee bedoel ik vooral dat dat wat ik wil in een relatie (dat is een 'samen' gevoel, genegenheid, liefde, ondersteuning etc) er geen moment in heeft gezeten. Daar kan ik voor mezelf ook harde feiten voor bedenken, zoals in 1,5 jaar tijd 1x bij elkaar geslapen, samen 1x op vakantie geweest en los van elkaar 6x :-S, ontmoeting tussen ex en mijn beste vriend 1x en ze hebben elkaar niet eens gesproken en ga zo maar door. Alle dingen die ik eigenlijk wel met mijn vriendin wil doen, deden we niet.

Achteraf snap ik niet dat ik hier niet op heb kunnen ingrijpen en dat ik er niet eerder een punt achter heb gezet, ik zag dat ik er niet gelukkiger van werd en er geen verbetering in kwam, en sterker nog, ik raakte verder van af van de dingen die ik wilde, zelfs zover tot een moment dat ik niet eens meer wist wat ik zelf wilde, alleen de relatie aanhouden. Daarmee heb ik veel vragen over wat ik wil, waar heen ik wil, wat mijn ambitie is etc overgeslagen. En die komen nu allemaal weer naar boven, wat veel onzekerheid en stress oplevert.

Meteen na de breuk ging het eigenlijk prima, maar de laatste week ben ik door drukte een beetje oververmoeid geraakt en kan ik alles niet meer zo helder zien. Ik wordt verdrietiger en vooral melancholisch, krijg een sterk, 'weer terug bij af' gevoel. Gevoelens die wel weer weggaan als ik het rustiger aan doe, maar daar zit juist het probleem, dat gaat voorlopig niet lukken, dit is een van de drukste periodes. Zit midden in een belangrijke fase van mijn werk en in de afronding van mijn post-master scriptie. Tot overmaat van ramp zit mijn ex ook in mijn scriptie groepje (daar hebben we elkaar ook ontmoet) en moeten we aanstaande maandag de hele ochtend elkaar gaan beoordelen. Ik heb net mijn scriptiebegeleider gebeld en verteld dat ik dat niet zie zitten, en dus niet kom. Een ontmoeting kan mezelf net over het randje van teveel stress en drukte heen helpen. Bovendien heb ik mijn vakantie dan gepland, ik moet er echt even tussen uit om de batterij weer een beetje op te laden.

Pffttt soms verlang ik echt naar rust, dan denk ik, wat doe ik mezelf toch elke keer weer aan, waarom moet het nou allemaal zo gaan, ik doe zo mijn best, maar het schiet af en toe echt totaal niet op...