De onpeilbare diepte van het dal vorige week, de ontmoeting met mijn ex met de confronterende nasleep, de kreet om hulp bij de huisarts, de homeopatische middelen en de Anti-depressiva die ik meekreeg (niet meet gestart), de Reiki-behandeling en vooral de harde maar o zo welkome inzichten van het weekend...

hebben mij het gevoel gegeven dat er een lampje is aangegaan in het donker.

Voor het eerst sinds de breuk kan ik hem 'mijn ex' noemen zonder dat mijn maag omdraait.
Voel ik iets van afstand (ervoer ik ook toen ik hem zag; ondanks de genegenheid die er nog steeds is kijken we wel anders naar elkaar zonder de roze bril die al een tijdje niet meer door onze hormonen gevoed wordt).
Die afstand is bijna letterlijk voelbaar. Alsof er iets gebeurde zaterdag toen hij hier was. Alsof zijn aanwezigheid in mijn ziel een klein sprongetje naar buiten heeft gemaakt en nu op een afstandje in de lucht hangt. Je zou er bijna een centimeter bij kunnen pakken om de afstand te meten
En voor het eerst sinds de breuk is er een klein beetje rust in mijn donder. De inzichten die me dit hebben opgeleverd maken het voor mij iets gemakkelijker om de breuk te accepteren. Het brengt iets positiefs uit iets negatiefs. Een hele zware en harde les, maar wellicht kunnen alleen de echt pijnlijke lessen wezenlijk verandering aanbrengen.
Het maakt het voor mij gemakkelijker om ermee te dealen. Ik heb diep van binnen een soort van oergeloof dat bepaalde dingen 'ment to be' zijn. Deze liefde voelde heel erg voorbestemd, maar ik begreep maar niet wat ik dan uit die breuk moest halen. Nu begin ik naar mijn gevoel het tipje van de sluier op te tillen en daar kan ik vrede mee hebben.
Daarnaast denk ik inderdaad dat ik, als ik de relatie volledig verwerkt heb, dankbaar zal zijn dat hij me de gunst heeft gedaan om het uit te maken - ik zou het zelf niet gekund hebben. Máár he feit is; ik zou me gesetteld hebben in een levenswijze die niet bij me past. Ik zou mijn uitbundige ik achter hebben moeten laten. Ik hou van een bourgondisch, soms wat spetterend en extravagant leven. Als de zon schijnt wil ik iedere dag op een terrasje zitten, mijn laatste cent spendeer ik aan uit eten gaan, ik wil dansen op muziek en nieuwe mensen ontmoeten, ik wil op het vliegtuig stappen en de wereld ontdekken en liefst wil ik dit allemaal samen delen met een partner die deze levensstijl ook ambieert. Die wéét (net als ik) dat iedere dag ontzettend kostbaar is, dat je eruit moet halen wat je kan en dat iedere dag dat je uit je tenen gelachen, gedeeld en geleefd hebt véél meer waard is dan die ene dag. Je kunt tijd wel degelijk verdubbelen.
Mijn ex leeft anders, is een huismus, gaat niet graag uit of uit eten, wil niet vliegen en wil zeker niet extravagant leven. Hij houdt van begrenzingen en zeker niet van tomeloos ergens in opgaan. Zijn laatste (of eerste) cent zal niet opgaan aan eten of terrasjes. Wel kan hij intens met een partner delen en maakt hij heel veel ruimte voor zijn lief in zijn leven. Hij is lief, gevoelig, welbespraakt en gewoon een prachtig mens en ik ben ervan overtuigt dat ook hij een mooi mens tegen zal komen dat bij hem past.
Wat best even zal steken hoor, wanneer dat gebeurt! Vooral als hij zijn kinderwens in vervulling zal laten gaan met een ander en ik de mijne niet kan laten uitkomen.

Maar....daar gaat het nu even niet om.
Het gaat in mijn leven om mij en wat ik nu gaan doen vanaf dit punt.

Ik ga de komende tijd dit gevoel van een beetje rust verder uitbouwen - kleine stapjes. Me er weer door laten vervullen. Zodra ik de kracht heb wil ik ook wat beter voor mezelf gaan zorgen, weer stoppen met roken, op Yoga les. Voldoende slaap pakken (heel belangrijk!!!). Donderdag weer een Reiki behandeling. Geloven in mijzelf en dat hele kleine vlammetje in mijzelf (die denkt...oh leuk, zaterdagavond met mijn familie uit eten, zin in) weer flink laten op wakkeren. Het is nu een klein vlammetje (weer kunnen genieten, ergens naar uitkijken), maar begint alweer iets harder te roepen.

En ik hoop maar dat dit nieuwe gevoel blijft hangen en zich doorzet.

Vreemd...blijkt dat je dus tóch een knop hebt....alleen, je kunt hem niet bewust uitzetten, hij kan echter wél ineens op een wonderbaarlijke manier omgaan.

Lfs