Na een maand geleden het gevoel te hebben gehad dat ik weer middenin mijn verwerken zat, heb ik zélf het tij kunnen keren en me op mijzelf kunnen richten. Wat was mijn aandeel? Hoe ben ik mezelf tekortgeschoten in het aanhouden van een relatie, welke oude pijnen wilde ik niet onder ogen komen maar ze telkens als placebo tijdens mijn 'slechte' relatie met hem op de oude wonden drukken? Ik kwam tot rust met die vragen aan mijzelf te stellen, hier een poosje te praten met Medusa, Lis en anderen.. het leven weer als zodanig gewoon op me af te laten komen..

Ik was er wel mee bezig, maar dus meer op mezelf gericht. Mijn vragen richting hem leken hoe harder ik ze stelde, minder belangrijk. Het beseffen dat ik onjuiste motieven had bij het denken "hoe gaat het met hem, na al die maanden?"

Nee, hoe gaat het met mij, na al die maanden?! Hoe ga ik verder en kom ik nietweer dezelfde patronen tegen in een mogelijkheid tot nieuwe liefde?? Hoe ga IK verder met MIJN leven?

Alles ging heel snel de afgelopen 4 weken, mijn leven was ineens heel anders, simpelweg door anders te denken. Andere vragen te stellen. Prima hoor.. want mijn welzijn is weer belangrijker dan de rest!!

Wat gebeurt er tot mijn stomme verbazing;
Ik kom hem tegen(sinds een half jaar) Ik zoek oogcontact. Ik zie hem erg schrikken, en ik kreeg het werkelijkwaar voor elkaar om een stralende doch beleefd "hoi" te zeggen.
Ik zie hem letterlijk smelten en groet me verbaasd terug. En hij ziet er niet goed uit. Slecht zelfs. Ik heb me omgedraaid en ben weggegaan. Een uur later krijg ik een sms, dat ik er zo goed uitzie, met zijn groetjes.

Vanalles flitst door me heen.

Wil ik dit begrijpen waarom hij dat doet? Of is dit willen begrijpen en enorme valkuil. Ja ik denk het wel.
Wat doet het met mij.... zou ik me moeten afvragen.
En ik weet het antwoord niet eens.
Ik betrap me erop dat ik weer bezig ben met zijn beweegredenen: Wat weinig respect voor zijn nieuwe vriendin..Zou het uit zijn? Nee vast niet... Is dit een manier tot zoeken van contact? Waarom doet hij dit anders? Iedere gedachte nadat hij mij zag had hij ook voor zich kunnen houden, toch?

Maar eigenlijk, kan ik er helemaal niets mee, aan de andere kant. En volgens mij is dat de kant die ik moet volgen en waar ik naar moet luisteren. Ik had nét weer rust.

Ik heb niet gereageerd, en het voelt sterk.

Liefs Moes.