Het is al weer ruim een week geleden dat ik met hem heb gesproken. Ik dacht dat ons gesprek van vorige week misschien een nieuw begin kon betekenen. Een rustig begin om het contact te hervatten. Maar helaas blijkt dit dus niet het geval te zijn. Ik dacht vorige week nog, nou die laat vast begin volgende week wat van zich horen..maar helaas. Ik ben bang dat hij misschien op mij zit te wachten, maar dan kan hij lang wachten! Ik verrek het gewoon contact op te nemen, altijd moet in het initiatief nemen en telkens heb ik dan achteraf een gevoel van..houdt hij wel van me...wil hij eigenlijk wel met mij praten? Van dat gevoel moet ik af en daarom dus wachten tot hij contact met mij opneemt...dat wachten makt me zo wanhopig...zo verdrietig! Maar goed...diepe adem in en weer door...want opgeven kan ik niet..vandaag niet..nooit niet!!!