De draai om alleen met mezelf in huis te leven gaat langzaam, heel langzaam, beter. De eenzame momenten zijn draaglijker..draaglijker omdat ik weet dat de tranen straks wel weer op zijn..zoals elke avond.
Nog elke dag met een kant-en klaar maaltijd voor de buis..maar ik eet tenminste..lekker gezond eten koken komt straks wel weer...straks..2014..was het maar zo ver...dat ik dit rampjaar kan afsluiten.
Ik troost mezelf met dat alles wat ik wel heb, alle zegeningen tel ik elke dag.....maar damn...wat is het moeilijk, wat is het eenzaam