Hoi allemaal,

Nog een stukje wat ik even van me af wil schrijven.

Omdat ik in een reorganisatie boventallig ben verklaard zit ik momenteel bij een outplacement bureau.
Vorige week in het intake gesprek kreeg ik daar de Kubler-Ross rouwverwerkingscurve te zien, met de vraag waar in de curve ik nu zit. Zowel ontslag als het eindigen van een relatie staan in de top 5 van rouw verwerking. Uiteraard ging dit over het ontslag en niet over mijn liefdesverdriet, maar het enige waar ik aan kon denken was dat laatste.

Ik heb maar eerlijk aangeven dat mijn gedachten over het ontslag nogal beïnvloed worden door de relatie beëindiging die net daarvoor plaats had gevonden. Het ontslag lijkt namelijk op het moment niets t.o.v. de relatie die over is (ik hoop niet dat het "rouwen over ontslag" later toch nog komt). Het ontslag is vooral heel vervelend omdat ik daardoor veel alleen thuis ben, wat zoals in meerdere posts op deze site vermeld nu juist de tijd is dat je gaat malen.
Het zoeken naar nieuw werk is iets wat nu prioriteit moet zijn, vreemd genoeg weet ik dat en vertel ik het mezelf ook herhaaldelijk, maar het lijkt een beetje alsof ik verlamd ben. Ik weet het wel, maar doe het niet echt (wel een beetje, maar niet zoals ik normaal ervoor zou gaan). Ik vind dit erg vervelend gedrag van mezelf, maar heb het tot nu toe nog niet goed kunnen veranderen. Het is ook niet hoe ik mezelf ken, dat maakt het vooral vreemd. Als ik het dan in die rouwverwerkingscurve moet plaatsen, denk ik dat het of de anst fase is (wat nu, wie wil me dan wel wat zowel voor baan als relatie kan gelden natuurlijk) of de apathie fase wat wel op het verlamde gevoel lijkt.
Ik heb nog geen oplossing maar zeg nog maar eens tegen mezelf dat ik me moet herpakken en ervoor moet gaan.

Groeten,
crushed