Hallo lieve allemaal,

Deze blog is geen aanval, op niemand niet, want dan zou ik ook mezelf aanvallen, het is meer een soort van realisatie, een besef dat ik eerder niet had. Niet dat het je gevoelens op weg helpt of dat het dingen anders maakt, maar soms kan het wel "verhelderend" zijn om zo over dingen na te denken.

Zoals jullie weten was ik op vakantie naar Afrika, niet naar Zuid Afrika maar naar een van de armste landen in Afrika. Een land waar het gemiddelde JAAR inkomen 390 euro is (als je dan al een baan hebt), gemiddeld -> Nog geen 35 euro per maand. Die mensen hebben niets, echt helemaal niets. De hele dag werken ze om hun eigen eten te verbouwen, om sterk genoeg te blijven. Mensen worden er niet ouder dan 50 jaar, en in dat 50 jarige leven verliezen ze diverse dierbaren aan de gevolgen van Malaria en Aids. De dagelijkse problemen bestaan uit: "Wat kan ik vanavond eten" en "Hoe blijf ik zo gezond mogelijk". En toch.. ondanks alles, deze mensen zijn ontzettend gelukkig.

Zelf heb ik de hele week opgetrokken met twee jongens, redelijk welgestelde jongens voor dat land. Hun inkomen is ruim het vier dubbele van Jan Modaal. Deze jongens hebben zelfs met zijn tweeën een auto gekocht (als je het zo mag noemen). Trots dat ze op dat ding zijn, blij dat ze zijn. Die auto heeft totaal geen enkele "gadgets", maar dat is geen enkel probleem: Ramen open = Airconditioning... En bij gebrek aan een autoradio zingen ze zelf de meest fantastische liedjes, en zelfs de trommel gaat mee de auto in.

Steeds als ik gesprekken met ze had vertelde ze me dat ze alleen de dingen deden die hen gelukkig maakte..." I only do the things that make me happy, if they don't make me happy, I don't do them" . Als ik met ze uitging en er stond niemand op de dansvloer, dan wilde ik echt niet als eerste de dansvloer op "dan sta ik voor lul", wat vonden zij daarvan: " I go out for me; not for other people. If I like the music, I dance... I don't care what other people think" .

Eigenlijk ben ik de draad van me verhaal kwijt, en kom ik ook niet meer echt op een moraal aangezien ik al twee "moralen" heb doen doorschemeren. Ten eerste: Er zijn mensen die veel grotere problemen als ik, maar toch gelukkiger zijn als ik. Ten tweede: Waarom doe ik in godsnaam dingen om andere mensen gelukkig te maken? Word ik daar zelf gelukkiger van? Ik weet het niet hoor...