Sinds het gesprek van gisteren met mijn ex, gaat het eigenlijk best oke. Ik ben een stuk vrolijker, heb weer echt zin om naar buiten te gaan, ben niet meer chagrijnig tegen mijn ouders. Het is alsof er een knop is omgezet.

Begrijp me niet verkeerd, ik mis hem ontzettend en voel me echt nog wel klote op sommige momenten, maar het lijkt wel alsof ik er vrede mee heb ofzo. Na zijn uitleg snap ik het beter en hoef ik niet meer bang te zijn dat ik iets fouts heb gedaan, het was zowiezo wel gebeurt. Dat geeft me toch wat meer rust. Ik maakte me er zo druk over. Was het mijn fout? Had ik iets kunnen doen? Nee! Hij is niet toe aan iets serieus. Daar kan ik me wel bij neerleggen. Jammer dat hij 3 weken heeft geduurd voor hij het kon vertellen, maar wel blij dat hij het uiteindelijk wel gezegd heeft.

Het is zo raar. Het zat me dus echt dwars dat hij nooit duidelijk was. Misschien is het ook het idee dat ik hem niet helemaal kwijt ben, alleen als vriendje. Misschien was ik tijdens de relatie ook wel onbewust al aan het verwerken, omdat we allebei geen moeite meer deden. Tuurlijk wil ik hem nog steeds knuffelen en kusjes geven, dat blijft ook nog wel en ik ga me heus echt nog heel klote voelen, maar ik ben nu voor het eerst echt heel blij. Misschien ligt het aan het weer, lekker met mijn nichtje naar de markt geweest en voor maar €2,- 2 bakken aardbeien en een tas vol blauwe bessen weten te bemachtigen, dat is altijd fijn natuurlijk, maar zou ik me niet kutter moeten voelen?

Maar het kan natuurlijk ook zijn dat ik door dat gesprek onbewust weer hoop heb dat we weer samen komen. Hij is niet toe aan een relatie, heeft het druk met alles rond krijgen voor zijn huis en druk met werk werk, zijn bandje enz. Maar wat als zijn huisje af is en hij wat meer structuur in zijn werk heeft? Is hij dan wel klaar voor een relatie? Ik weet het niet. Ik hoop echt dat het het eerste is en dat het vanaf nu alleen maar beter gaat. Niet dat ik straks ineens het besef krijg dat het niet meer gaat gebeuren tussen ons en ik weer instort. Dat gaat niet gebeuren namelijk, dat weet ik donders goed. Ik ga nu maar gewoon genieten van het blij zijn. Hopelijk blijft het zo.