goeie vraag! misschien omdat we onszelf zo overgeleverd hebben aan de liefde en dat de liefde ons in de steek heeft gelaten. (njah eigenlijk onze ex) ik zou het antwoord er niet op weten..
dat puntje over dat het juist ons overkomt kan ik wel begrijpen idd, wij zijn misschien degene die wel liefde geven en dat ook willen delen door hier bijv. elkaar te steunen in het verdriet.

dat er iemand op ons pad komt die onze liefde wel waardeert en accepteert en bij wie een ovoorwaardelijks liefde tegenover onze liefde staat dat weet ik zeker! maar het geduld om dat te accepteren dat het misschien niet op korte termijn zal gebeuren is moeilijk.

sterkte issy! we komen er doorheen, met vallen en opstaan!

x -bedumcity-

Mooi geschreven.
ik denk dat het ons overkomt omdat degene die zich openstellen voor de liefde, ook meestal degene zijn die het willen laten groeien, bloeien en ervoor willen vechten.
Degene die zich afschermen voor liefde zijn degene die het eerste wegrennen..

Vandaar dat het vaak zo pijnlijk aanvoelt, want tegelijkertijd investeren we er veel meer in.
Wel nog enige nuance....in een aantal gevallen kiezen we er ook voor om zo behandeld te worden.
Als je je als deurmat opsteld...moet je ook niet raar staan te kijken als iemand zijn voeten op je afveegt!
En vele van ons zijn een beetje van beide (mijzelf incluis) we staan er open voor, dus ook open om gekwetst te worden.
Het is een gevoel waar we doorheen moeten, maar ook er niet in moeten blijven hangen...teveel erop staren maakt het meestal groter en niet kleiner
Dus hup achter die pc vandaan en lekker een wandelingetje maken in het zonnetje!