Hallo Mar80's

Het is een heel emotioneel verhaal wat je schrijft en het zal ook onbegrijpelijk voor je zijn geweest en nog.
Hoe kan die dit nou toch doen....
Inderdaad, die vraag zal door je hoofd blijven spelen voorlopig en of je er ooit antwoord op krijgt is nog de vraag. Als je maar 1 ding voor ogen houd dat je je zelf hierin niet verliest en jezelf alle schuld gaat geven. Want er reist straks het gevoel bij je wat jij dan verkeerd hebt gedaan want wat was dan de reden dat die is weggegaan. Dit omdat je van hem waarschijnlijk geen antwword krijgt en ga je dat antwoord bij jezelf zoeken. pas daar mee op !!! Tis een hele begrijpelijke reactie, maar laat je daar niet te ver in mee slepen. Der zullen best dingen zijn die anders hadden gekund, maar vergeet niet dat je alles naar eer en geweten hebt gedaan en iedreen daarin in zijn waarde hebt gelaten.
Ook ten opzichte van hem.
Hij is diegene die nu in zijn hoofd een probleem heeft en daardoor een andere weg in jullie leven heeft gekozen. Niet jij !

Super sterk dat je je verhaal aan ons kwijt wil en blijf vooral je verhaal schrijven. We zullen hier niet allemaal het juiste advies voor je hebben, maar onze steun heb je in ieder geval.

Tripstar

Ik word heen en weer geslingerd met mijn gevoel, ik word er helemaal gek van. Hoe kan iemand nou zo zijn gezin in de steek laten? Maar ook: hoe kan iemand nou 4 maanden lang een dubbelleven leiden? En zou hij ons ook missen?
Als ik denk aan zijn bedrog dan ben ik alleen maar boos. Hij heeft maandenlang snipperdagen opgenomen om bij haar te zijn. Hij heeft haar allerlei beloftes gemaakt. En vervolgens weer bij zijn gezin aan tafel schuiven. Ik heb maandenlang in een leugen geleefd. Daar word ik echt misselijk van, met zo iemand wil ik ook helemaal niks te maken hebben.
Maar aan de andere kant word ik gek van het verdriet, ik mis hem zo........
Waarom heeft hij dit nou gedaan? Dit past helemaal niet bij hem. Hij is een eerlijk, stabiel, lief en sterk persoon.
Is hij nu echt zo in de ban van die andere vrouw? Of overschat ik haar waarde en wil hij gewoon echt niet meer bij mij en het gezin zijn? Ik snap het echt niet. 14 jaar, en hij gooit het gewoon weg. Gaat dit gevoel ooit weg?

Ik voel met je mee, inderdaad de schuld ligt bij de ander: zo harteloos, zo liefdeloos, zo onmenselijk, zo mensonterend.
Na 28 jaren huwelijk maak ik nu hetzelfde mee. Ik moest het er uit sleuren want W. wilde zielig gaan doen, dat ze onzeker was; gelukkig trapte ik daar niet in want later vertelde de buren dat ze al sinds april haar vriendin binnenliet wanneer ik naar het werk was. Ze had ook alles al aan haar zussen verteld in april en mooi weer spelen op haar verjaardag, 27 april, je wordt er achteraf misselijk van. Niet dat die zussen mij ooit gebeld hebben en dat doen ze nog steeds niet. Dat moet je 28 jaren lang schoonfamilie noemen, nou het is een schone familie hoor, de huichelaars, leugenaars, bedriegers. Het enige wat W. dwarszit is dat haar zussen hun man hebben verlaten, maar dat lukte W. niet en dat doet haar pijn; iets anders niet. Ik wilde haar naar haar vriendin brengen maar die heeft haar komen halen. Ze komt er bij niet in; sloten veranderd etc.. Probeer te aanvaarden en weet dat het leven nog veel zal bieden; wanhoop niet en wanneer je opnieuw een leuke man ontmoet, zul je hem snel vergeten. Als hij een nieuwe lief ontmoette dan zul jij dat ook. Er is gerechtigheid in je leven en wees blij dat zo'n flodder weg is; hij zal ook bedrogen worden, neem dat van me aan. Elke nieuwe vriendin zal hem vragen: vertel eens wat over je leven vóór je mij leerde kennen en geen vrouw zal hem geloven of vertrouwen wanneer hij leugens vertelt en als hij de waarheid vertelt zullen zeggen: ik moet nog een boodschap doen, of, ik moet de hond nog uitlaten, of, mijn voordeur heb ik niet op slot gedaan; maar hem gedag zeggen zullen ze.
Houdt moed want met de tijd slijt alles, blijf niet zitten in medelijden of zelfverwijt. Jeetje je bent pas 30 als ik goed reken.
Eet goed want als je te weinig eet ga je alleen nog maar meer tobben, dat merkte ik ook. Nu was ik veel te dik dus 17 kilo afvallen in 5 weken (dat doet Sonja Bakker me niet na) is alleen maar goed geweest voor mijn gestel.
Eet met regelmaat en drink ook regelmatig, maar absoluut geen alcoholische dranken; alcohol maakt meer stuk dan je lief is. Denk aan jezelf en let op jezelf en zeg hardop als je weer aan hem denkt: ROT OP, IK WIL JE GEZANIK NIET AAN MIJN HOOFD. Echt het helpt, ik doe het ook (de mensen om je heen zullen denken dat je het hebt tegen je mobieltje dus wees maar niet bang dat ze je gek gaan vinden). Een paracetamolletje helpt ook en is erg goedkoop bij Kruidvat.
Sterkte en veel geluk straks en later.

bedankt voor alle lieve reacties.
Gelukkig heb ik een hele lieve familie, lieve vrienden en zelfs mijn schoonfamilie steunt mij.
Zelfs voor zijn ouders en zus is het allemaal onbegrijpelijk. Wij waren het perfecte stel........zijn moeder is constant in tranen.
Maar hij heeft me keihard voorgelogen, dat moet ik niet vergeten. Ik denk nog steeds dat hij de grootste fout in zijn leven heeft gemaakt. Hij had alles, en nu?
Zou dit echt zijn wat hij wil? Misschien wel. Daar moet ik het dan maar mee doen.
Het klinkt raar maar ook al wil ik hem niet meer, ik wil dat hij spijt krijgt, maar volgens mij komt dat niet........
Sinds een week praat ik ook alleen nog maar zakelijk, breng en haal de kinderen en negeer hem zover mogelijk. En afgelopen zaterdag was hij in tranen toen ik de kinderen weer op kwam halen, hij probeerde oogcontact te maken en wilde me gedag zeggen. Schuldgevoel??