Er zijn momenteel 0 gebruikers en 9 gasten online.
Pijn, spijt en schuldgevoelens
mijn vriend en ik zijn nu inmiddels al 3 maanden uitelkaar.
we hebben een relatie van 14 jaar gehad.
door dat ik behoorlijk beschadigd ben door mijn verleden kon ik hem heel moeilijk mij liefde tonen.
en dat is hem nu gaan opbreken, zegt hij.
we hebben er eigenlijk nooit echt over gepraat, omdat we allebei niet echt praters waren.
ik ben met mijzelf aan de slag gegaan, en met behulp van therapie achter gekomen waar het nu allemaal aan lag.
ik kon mijn vriend het laatste half jaar weer mijn aandacht geven, en de liefde en alles wat daarbij hoort.
maar hij hield me heel erg af.
ging veel weg, en ging zijn eigen gang, en negeerde me totaal.
tot de dag kwam dat hij dus vertrok.
hij heeft nog 2 maanden getwijfeld of hij door wilde gaan, maar heeft de knoop doorgehakt.
ik woon nog in ons koophuis, en moet dus nu op zoek naar een eigen woonruimte.
door mijn problemen heb ik nooit gewerkt, dus moet nu ook op zoek naar een baan.
maar voel me zo ontzettend ongelukkig!
elke dag huil ik, en loop ik met een brandende pijn in mijn maagstreek.
moet ook de hele dag aan hem denken, wat ik maar niet kan stoppen.
het is zo'n mooie man om te zien, en hij is zo lief, en alles wat hij is en heeft past zo goed bij mij.
ik heb een enorme schuldgevoel, en spijt dat ik nooit eerder met mijn problemen aan de slag ben gegaan.
ik kan het niet meer terugdraaien.
maar ik kan gewoon niet meer verder met mijn leven!
en dat voelt zo ontzettend naar!
ik zie geen lichtpuntje meer.
elke dag is donker, en zwaar.
loop zelfs met zelfmoordneigingen rond, ik wil echt niet meer, die pijn die ik elke dag voel is zo ondraagbaar.
ik heb de liefde van mijn leven ontmoet, en het idee dat ik dat nu kwijt ben, daar kan ik mij niet overheen zetten.
heb ook niet veel mensen in mijn omgeving waar ik mee kan praten, omdat die nu steeds meer zoiets hebben van, nu heeft het wel lang genoeg geduurd.
het leven gaat verder hoor.
en zijn het zat.
hoe kan ik mij hier in godsnaam overheen zetten...
want die pijn hou ik niet lang meer vol.
- pipa's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Wat veel als tip wordt
Wat veel als tip wordt gegeven is dat je iets moet zoeken dat tijd in beslag neemt. Een tijdrovende hobby, je volledig storten op je (nieuwe) werk. Ik weet het zelf niet goed. Zelfmoord is in ieder geval niet het antwoord!!! ook gewoon niet doen! ik hoop dat er andere zijn die beter advies kunnen geven?
werk
dat is het inderdaad, je moet afleiding zoeken, alleen een middag winkelen lukt me niet langer dan een uurtje.
dan krijg ik huilbuien, en word ik trillerig enz.
voel me dan zo klote!
en werk moet ik dus nog gaan zien te vinden uit het niks, heb geen opleidingen enz.
Lieve Pipa
Misschien is dit alles gebeurd zodat er een ommekeer kan gaan plaats vinden in je leven.
Een ommekeer ten goede bedoel ik.
Misschien is dat moment nu gekomen en ben je er nu klaar voor om een beter leven te krijgen.
Waarschijnlijk ga je gelukkiger worden dan je was al besef je dat nu nog niet.
Je ex past misschien wel niet zo goed bij je dan je op dit moment denkt.
Dat het de liefde van je leven is maak ik niet op uit wat je schrijft maar wat je wel denkt.
Kan best dat het een mooie man is maar wat heb je aan een mooi schilletje als er wormen in het klokhuis zitten?
Ja gek is dat.Zo wanhopig als je berichtje klinkt.Ik geloof dat jij over een poosje heel gelukkig gaat worden en dat dit een onderdeel is wat er bij hoort en waar je doorheen moet.
Heel veel liefs van Kommer
schuld
Dank je voor je berichtje.
ik hoor dit veel om me heen, dat het wel eens beter voor mij zou kunnen zijn, want ja, ik ben mijzelf behoorlijk kwijt geraakt.
Ik heb mijn verhaal misschien wat verkort, omdat het natuurlijk een heel lang verhaal is, het was een relatie van 14 jaar tenslotte.
Maar ik heb altijd een heel speciaal gevoel voor hem gehad, en heb dat nog steeds.
we hadden zoveel dingen hetzelfde, humor, idealen, muziek, hobby's, politiek, ach ga maar door zo.
en dat voelde altijd zo goed.
Maar doordat er in mijn verleden het een en ander is gebeurd, heb ik angsten ontwikkeld, en ben ik behoorlijk op slot gaan zitten.
en mijn vriend is zich gaan ontwikkelen in zijn werk.
ik zat veel thuis, en mijn vriend moest veel weg voor zijn werk, weekenden, en avonden enz.
daardoor raak je denk ik toch in een sleur, en ga je op 2 eilandjes zitten.
Een half jaar terug zijn we in relatietherapie gegaan, ik kon beter met mijn angsten omgaan, en kon mijn liefde beter uiten naar hem, alleen nu merkte ik aan mijn vriend dat hij zich afhield.
Hij kon er niet mee om gaan.
hij is in een zware depressie geraakt, en ik kon hem niet meer bereiken.
ik was zo blij dat ik weer een beetje mijzelf werd, alleen met mijn vriend ging het steeds minder.
totdat de dag kwam dat hij dus vertrok, en na moest denken.
ik had er nog steeds het vertrouwen in dat het goed zou komen.
maar 4 weken terug heeft hij dus de knoop doorgehakt.
hij moest hier alleen doorheen, hij zegt dat hij heel ongelukkig is geweest al die jaren, maar dat dat aan hem zelf lag.
maar ook dat hij het niet meer trok dat er geen intimiteit meer was.
Ik merk aan mijzelf dat ik weer helemaal onderuit ga.
mijn angsten spelen weer op, en mijn vertrouwen is totaal weg.
zit dus met enorme schuldgevoelens, waarom ben ik niet eerder door die angsten heen gegaan, waarom kon ik mijzelf niet geven.
enz.
dan was het nu nog goed geweest!
en die gedachten maken me zo ziek!
De weg
Stel je leven voor als een weg.Soms heuvel op en soms heuvel af.
Het begint bij je geboorte en eindigt op je sterfbed.
Heuvel op kost meer moeite natuurlijk maar je ontkomt er niet aan,net als ieder mens.
Je loopt op die weg en trekt een kar met je mee.
Op die kar zit die stookster van een vriendin waar ik het in mijn blog over had en die je ook gelezen hebt.
Het kreng wil van alles meenemen wat ze op die weg tegen komt.
De kar wordt zwaarder en zwaarder met allerlei onnodige rommel die je helemaal niet meer nodig hebt en die het voor jou alleen nog maar moeilijker maken om die kar plus "vriendin"mee te slepen.
Het wordt tijd dat je haar zegt dat je dit "niet meer trekt" en dat ze moet stoppen!
Kijk dan eens wat er gebeurt als je verder gaat op die weg!
Je raakt niet meer zo snel uitgeput.Je kunt veel en veel sneller je weg vervolgen en kunt ook weer lachen naar de mensen die je tegenkomt op je weg in plaats van een door uitgeputheid vertrokken gezicht.
Zelfs als je een heuvel tegenkomt ( en daar ontkom je niet aan) is het opeens veel makkelijker geworden.
Het zijn je gedachten die je weg zwaar maken en niet ik en niemand anders dan alleen JIJZELF kunt die een halt toeroepen.
hoe gaat het nu?
Hoi Pipa,
Zie dat je online bent, Heb net je verhaal gelezen.
Hoe gaat het met je?
liefs Juultje
hoi juultje
lief van je dat je even vraagt hoe het met me gaat.
Vind het allemaal nog steeds erg moeilijk.
maar ben erg met mijzelf bezig.
of tenminste dat ga ik proberen, want in mijn hoofd zit ik nog steeds bij hem.
morgen begin ik met een 4 daagse dagbehandeling.
het is voor mijn angsten en emoties.
zie er erg tegenop, maar aan de andere kant ben ik dan wel bezig.
het is en blijft een hele moeilijke rot situatie.
kan wel zeggen dat dit de ergste periode van mijn leven is op dit moment......