De pijn is aan het opkomen... het besef is aan het komen dat ze voorgoed weg is. Dat ze nu van die vent houdt, ook al verdient hij het niet. Ik kijk zo uit naar de dag dat die gevoelens weg zijn. Dat het allemaal zo erg niet meer is. Dat is haar niet hoef te missen. Dat ik niet meer verlang naar haar.

Het doet zo een verschrikkelijke pijn. Ze is weg... en ik blijf alleen achter. Hoe kan ze? Waarom? Wat heb ik gedaan? Wat heeft die vent dat ik niet heb? Waarom heeft ze het geen kans meer gegeven?

Ik hoop echt dat ze het deksel op de neus krijgt en dat die dag van zoete wraak er komt. Ik ben zo moe...zo opgebruikt. Ik voel me zo leeg en waardeloos.

Ik ben kapot. En dat heb ik aan hen te danken. Hem ken ik niet, en heb ik ook niets misdaan. Haar heb ik alles gegeven en dan loopt ze zomaar van me weg. Hoe kan dat?

Help...