Lieve J*

Ik heb gefaald?¢‚Ǩ¬¶ Jij voelde je vaak onbegrepen door de buitenwereld, mijn idee was jou opvangen op mijn schouders en jou aanvoelen alsof we soulmates zijn?¢‚Ǩ¬¶ Echter had ik in het begin moeite om je goed te verstaan gezien het dialectverschil waar ik ook op gevallen was?¢‚Ǩ¬¶

Jij had een gevoel alsof mensen niet naar je luisterden en ik wou jouw luisterend oor zijn, maar ik vergat dat simpelweg later in de relatie?¢‚Ǩ¬¶ Mijn hart breekt hoe ik jou onbewust zo heb kunnen kwetsen?¢‚Ǩ¬¶ Jij voelde het aan alsof je tegen de muur praatte als je mij wat vertelde, terwijl ik zo mijn best heb gedaan, maar ook bepaalde dingen niet wou horen?¢‚Ǩ¬¶

Mijn hart bloedt, ik zou voor jou door het vuur gaan, maar ik vergat iets heel belangrijks, jou meer te betrekken bij de relatie?¢‚Ǩ¬¶

Je zei vaak dat je niet jezelf was met mij erbij en nu pas zie ik het, waarom jij jezelf niet kon zijn, omdat ik jou verdorie onbewust zo ontkend heb vaak :'(?¢‚Ǩ¬¶

Ik dacht vaak dat ik het lieve luisterende vriendje was van jou, maar ik heb vrijwel niet gevraagd wat er nou mis was, waarom je opeens een muur om je gebouwd had?¢‚Ǩ¬¶

Ik heb zo'n pijn, maar nu is het te laat.. Je kent me als iemand die niet naar je luistert, je zegt dat je nooit meer bij me terugkomt?¢‚Ǩ¬¶

Ik mis die zorgzame J*, die eens zo verliefd was op mij?¢‚Ǩ¬¶

Ik had je gesproken een paar weken geleden, ik zei dat ik kon veranderen en dat ik me erg rot voelde dat het zo bij je overgekomen was. Jij zei dat het niet meer goed kon komen...

Lieve J*... Ik laat je nu los en ik hoop dat je me ooit kunt
vergeven... Jij zal altijd een plaats hebben in mijn hart...

Ik hoop bovenal dat je gelukkig wordt, met of zonder mij...