In de avond 2 levensechte dromen gehad over mijn ex. Dromen dat ze me in het begin een beetje scheef aankeek, maar zodra ik dichterbij kwam gaf ze me een zoen op mijn wang zoals alleen zij dat kan.

In de 2e droom vertelde ze me dat ze iemand dierbaars kwijtgeraakt was, dus ging ik haar troosten. En het was weer als vanouds.

Nu ben ik weer wat verward wakker geworden, nog net niet in een dip maar die kan er elk moment aankomen...

Gelukkig heb ik nu niet de drang om haar te bellen, maar dat wil niet zeggen dat ik haar niet mis.

Gister keek ik in het holst van de nacht televisie, op dat filmkanaal. Ik beeldde me in dat mijn ex naast me zat en hoe we elkaar knuffelden.

Guess mine is not the first heart broken, my eyes are not the first to cry
I'm not the first to know, there's just no gettin' over you

Hello, I'm just a fool who's willing to sit around and wait for you
But baby can't you see, there's nothin' else for me to do
I'm hopelessly devoted to you

But now there's nowhere to hide, since you pushed my love aside
I'm not in my head, hopelessly devoted to you
Hopelessly devoted to you, hopelessly devoted to you

My head is saying "fool, forget him", my heart is saying "don't let go"
Hold on to the end, that's what I intend to do
I'm hopelessly devoted to you

In mijn wereld is er geen plaats voor onrecht en misbruik...

Diep diep van binnen is er rust, waar ik echt mezelf kan zijn...

Maar die rust, die is er niet, mijn wereld ligt nog steeds in diggelen..

"I know a place where people not fighting,
with smiling faces around everywhere.
Come take my hand , I'll show you I'll guide you.
I know this place it's deep down inside you."

J*, ik wou je zo graag meenemen naar die plek, ik had al een plaatsje voor jou gereserveerd...

Een paar maanden geleden droomde ik dat jij en ik samen op het eiland zaten waar dit ideaal bereikt was, we hadden elkaar en waren volmaakt gelukkig... Ik werd wakker en zag dat je al opgestaan was, ik was erg opgewekt om je na deze droom te mogen zoenen...

Gister met een goede vriend van mij naar de bios geweest, "Hitcher" met Will Smith. Was wel een leuke film. Na de film had ik nog even nagepraat met die vriend van mij over mijn ex, leuke herinneringen opgerakeld. Op dat moment voelde het alsof ik er met een glimlach op terug kon kijken.

Toen ik thuis kwam ging het echter minder goed, tijd kon me gestolen worden. Ik ging maar weer in het holst van de nacht op Cinenova(filmkanaal) een film kijken. Ik volgde de film half, om de zoveel minuten 'viel ik weg'. Het gaf wel een lekker gevoel, zo lamzakkerig televisie kijken, eigenlijk een soort van wegvluchten. Ik blijf maar verdwalen en niet voldoende slapen.

Vandaag was ik op de werkplek in gesprek met twee collega's.

Een collega vertelde dat hij ruzie had met zijn vriendin en dat hij haar een tijd lang niet gebeld had. Zijn vriendin belde hem maar opnemen en terugbellen deed hij niet.

Hij en zijn vriendin hebben/hadden een relatie van 1,5 jaar.

Hij had geen zin om het uit te maken omdat dat teveel 'gezeur' zou opleveren...

Toen ik zei dat ik vrijgezel was keek hij me aan met een knipoog, "Dat is ideaal"...

Ik dacht, waarschijnlijk acteert deze jongen, maar hij zei het met een grote glimlach, zijn ogen straalde blijheid uit en hij was opgelucht eindelijk 'vrij' te zijn...

Al 22 dagen geen contact gehad... Aan de ene kant weet ik dat geen contact het beste is, maar wat mis ik haar stem, haar zorgzaamheid, haar liefheid...

Ze wou 2 a 3 maanden geen contact meer en ik heb besloten om geen contact meer te gaan zoeken...

Toen ik haar sprak zei ik ook dat ik bezig was te veranderen enzo, dus de bal ligt nog bij haar, hoe moeilijk dat ook voor me is...

Toen het net uit was belde ik haar nog weleens... Ik was verdwaald maar als ik haar dan sprak was ik zo mezelf, dan had ik innerlijke rust...

En hoe cynisch ook, tijdens de relatie had ik niet vaak innerlijke rust als ik haar sprak maar nadat het uitgegaan was kwam dat naar boven drijven... Haar stem kalmeerde me en ik was zo zuiver rustig..

Vandaag niet naar school gegaan, was gister tot circa 03:30 op. Om 01:15 een film gekeken terwijl ik wist dat ik de volgende dag vroeg op moest...

Het komt door dat overheersende verdoofde gevoel, wat met mij meegaat waar ik ga en sta... Een gevoel dat het me echt niets meer kan boeien... Dan weet ik dat ik moet knokken!

Eergister hoorde ik wel een leuk verhaal; er waren eens 2 vrienden die het nogal krap hadden. De ene wist dat er ergens een gratis diner georganiseerd werd en strikte de andere... Eenmaal aangekomen was het voorgerecht een echte aanfluiting, mierikswortel. De meegekomen vriend verliet verontwaardigd het diner. Even later kwam hij diegene tegen die hem uitgenodigd had, die kwam lachend en volgegeten aangelopen. "Ja, waarom ging je nou weg, dat voorgerecht was onsmakelijk, de gerechten daarna waren overheerlijk..."